Skip to main content

Οι εκλογές, οι τράπεζες, οι υποκλοπές, ο 16χρονος Ρομά και μια χώρα της πλάκας

Τρία παραδείγματα των τελευταίων ημερών που αφορούν σοβαρά θέματα επιβεβαιώνουν με περίτρανο τρόπο τη (μη) ποιότητα του ελληνικού συστήματος.

Η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκή χώρα. Συγχρόνως λόγω μιας λανθάνουσας ιδιοτυπίας που έλκει την καταγωγή της από την Ανατολή, συνιστά υβριδικό μοντέλο για την Ευρώπη. Σε απλά ελληνικά: πρόκειται –χωρίς παρεξήγηση- για χώρα της πλάκας. Κι αυτό επειδή τελικά όλα –μα όλα- ανάγονται στο κράτος και την πολιτική. Σαν η κοινωνία να χρειάζεται «πατερούληδες», επειδή παραμένει ανήλικη και ανώριμη.

Τρία παραδείγματα των τελευταίων ημερών αποδεικνύουν με περίτρανο τρόπο αυτή την πραγματικότητα, διότι αφορούν πολύ σοβαρά θεσμικά θέματα, μέσω των οποίων άλλωστε πιστοποιείται και η (μη) ποιότητα του ελληνικού συστήματος.

Πρώτον, οι εκλογές. Με βάση το Σύνταγμα της χώρας η ημερομηνία τους εξαρτάται από τα γούστα και τις διαθέσεις ενός μόνο ανθρώπου, του εκάστοτε πρωθυπουργού. Ο Κ. Μητσοτάκης, λοιπόν, λέει δημοσίως ότι «μυρίζουν εκλογές», κινείται σε φουλ προεκλογικούς ρυθμούς με εξαγγελίες, παροχές και περιοδείες ανά την περιφέρεια, αλλά δεν ανακοινώνει πότε ακριβώς θα γίνουν. Έτσι αφήνει την διαλυτική εκλογολογία να σέρνεται, άγνωστο γιατί. Ειδικά τώρα που είναι σαφές ότι θα γίνουν την Άνοιξη, γιατί δεν το συγκεκριμενοποιεί; Άγνωστο.

Δεύτερον, ο υπουργός Οικονομικών, αλλά και ο πρωθυπουργός και μάλιστα ενώπιον της Προέδρου της Δημοκρατίας, στοχοποιούν τις τελευταίες ημέρες τις τράπεζες με νουθεσίες για το ύψος των επιτοκίων και τη διαχείριση πράσινων και κόκκινων δανείων. Ανεξαρτήτως του ποιος έχει δίκιο και πόσο δίκιο έχει σ’ αυτή την ιστορία, οι σοβαρές δουλειές δε γίνονται με αυτό τον τρόπο. Επειδή όλοι (πρέπει να) γνωρίζουν ότι οι τέσσερις ελληνικές συστημικές τράπεζες, λόγω ευρώ, αναφέρονται στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που βρίσκεται στη Φρανκφούρτη, και (πρέπει να) λειτουργούν ανεξάρτητα από τις βουλές του κράτους και των πολιτικών, οι δημόσιες χονδροειδείς παρεμβάσεις και τα τελεσίγραφα, που προφανώς γίνονται για λόγους εντυπώσεων, εκθέτουν τη χώρα και ενδεχομένως δυσκολεύουν την επίλυση του προβλήματος. Όπως έχει αποδειχθεί στο παρελθόν, επειδή η λειτουργία των τραπεζών είναι κομβικής σημασίας για την οικονομία, οι δίαυλοι επικοινωνίας με το πολιτικό σύστημα είναι αυτονόητα ανοιχτοί και λειτουργούν στο παρασκήνιο, συχνά με χειροπιαστά αποτελέσματα. Οι αγορές –τις οποίες συχνά επικαλούνται τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και ο ΥΠΟΙΚ, και από τις οποίες μέχρι ενός σημείου εξαρτάται η πορεία των τραπεζών και συνολικά της ελληνικής οικονομίας- είναι αλλεργικές στις πολιτικές παρεμβάσεις. Όπως έχουν αποδείξει διεθνώς χίλιες φορές, δεν συγκινούνται από… πολιτικά και κομματικά οράματα. Το αντίθετο. Παρακολουθούν ψυχρά. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, ας ανατρέξει για λίγο στην… περιπέτεια της Λιζ Τρας, η οποία σε μια χώρα με τη βαρύτητα της Μεγάλης Βρετανίας αγνόησε τους πάντες, επιχείρησε να εφαρμόσει μια οικονομική πολιτική στην οποία πίστευε μόνο η ίδια και τελικά «κατάφερε» να παραμείνει πρωθυπουργός για 50 μόλις ημέρες, από τις 6 Σεπτεμβρίου έως τις 25 Οκτωβρίου 2022. Πολύ περισσότερο που λίγες μόλις ημέρες πριν το τελεσίγραφο Μητσοτάκη στις τράπεζες, ο πρωθυπουργός βρισκόταν στο Λονδίνο μαζί με πολλές μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις και συζητούσε με εκατοντάδες funds για τους λόγους που αξίζει να εμπιστευθεί κανείς σε αυτή τη φάση επενδυτικά την ελληνική οικονομία.

Τρίτον, ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης –και τέταρτος της τάξει πολιτειακός παράγων- πήγε χθες πρωί πρωί στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για το θέμα των τηλεφωνικών υποκλοπών, παρακολουθήσεων, συνακροάσεων κλπ. και μόλις βγήκε από τη συνάντηση έκανε μια βαρύγδουπη δήλωση επισημαίνοντας ότι η Δικαιοσύνη είναι από εδώ και πέρα υπεύθυνη για να ανακαλύψει τους εμπλεκόμενους σε αυτή τη δυσώδη και στενάχωρη από πολλές απόψεις υπόθεση. Περισσότερο σαν απειλή ακούστηκε! Δηλαδή, σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα, οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης δεν γνωρίζουν τη δουλειά τους, δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και κάποιος πρέπει να τους θυμίσει τις υποχρεώσεις τους; Αν είναι έτσι ας βγει να το καταγγείλει. Αλλά και να προτείνει λύσεις. Διότι δε γίνεται η χώρα να μην έχει δικαστικό σύστημα. Ούτε να διαθέτει εισαγγελείς και δικαστές, που οι πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες δεν εμπιστεύονται.

Ακόμη και στην απολύτως δυσάρεστη και τραγική υπόθεση του 16χρονου Ρομά στην Θεσσαλονίκη, τον οποίο πυροβόλησε στο κεφάλι αστυνομικός, καταγράφονται «άκομψες» παρεμβάσεις από την κυβέρνηση και κόμματα της αντιπολίτευσης. Οι πάντες σε μια εξόφθαλμη προσπάθεια πλειοδοσίας στο πεδίο της ευαισθησίας έβγαλαν πόρισμα και υπέδειξαν ενόχους. Σα να μην υπάρχει αστυνομία, ούτε δικαστική εξουσία να ελέγξει κάποιον αστυνομικό που ξεφεύγει από την αποστολή του και παραβαίνει το καθήκον του. Ακούστηκαν βαριές κουβέντες, που ίσως να δικαιολογούνται στα καφενεία, στα social media, ακόμη και στο δημοσιογραφικό λόγο, αλλά όχι σε υποτιθέμενα υπεύθυνα χείλη θεσμικών παραγόντων. Διότι, πολύ απλά, εάν αυτοί που έχουν ως πρώτιστη αποστολή να διαφυλάττουν τη θεσμική υπόσταση της χώρας ανταγωνίζονται σε κραυγές, εντυπώσεις και σε δημιουργία κλίματος, τότε τι να κάνουν οι πολίτες; Πώς να διαχειριστεί την κατάσταση ο απλός κόσμος, που όντας πιεσμένος από τα πολλά ζόρια που έχουν βρει την Ελλάδα τα τελευταία 12 χρόνια, ψάχνει αφορμή για να ξεσπάσει;