Skip to main content

Η Ελλάδα επενδύει στην Αλβανία, αυτή επιμένει ανθελληνικά

Πώς συμβαίνει και η Αλβανία συμπεριφέρεται εχθρικά προς την Ελλάδα, χάρις στην οποία έχει μέγιστο οικονομικό όφελος από τις επενδύσεις;

Πέραν των όσων στρεβλών συμβαίνουν στην Ελλάδα με την εξωτερική της πολιτική, φαίνεται ότι στο ΥΠΕΞ, αλλά και στο Μαξίμου, αγνοούν και την οικονομική διπλωματία.

Η Albania Free Press καταγράφει σε ρεπορτάζ της τις χώρες που έχουν επενδύσει στην Αλβανία, από όπου διαφαίνεται πως ο μεγαλύτερος επενδυτής είναι η Ελλάδα. Το ρεπορτάζ επικαλείται στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας της Αλβανίας, σύμφωνα με τα οποία οι ελληνικές επενδύσεις στην Αλβανία ανέρχονται στα 1,22 δισ. ευρώ, με δεύτερες τις ιταλικές επενδύσεις που φτάνουν στα μισά περίπου, 686 εκατ. ευρώ, και λίγο πιο κάτω τις τουρκικές, με 600 εκατ. ευρώ.

Άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι, ότι τα εμβάσματα που οι Αλβανοί μετανάστες έστειλαν στη χώρα, ανέρχονται σε 670 εκατ. ευρώ, μια αύξηση κατά 5,3% σε σύγκριση με το 2017. Η αύξηση αυτή αποδίδεται στο γεγονός ότι πολλοί Αλβανοί, συνεχίζουν και σήμερα να εγκαταλείπουν τη χώρα τους, αλλά προσθέτω και πως κάθε χρόνο αυξάνεται και το εισόδημα των Αλβανών που έχουν εκπατριστεί.

Έτσι λοιπόν, προκύπτει ευλόγως το ερώτημα, πώς συμβαίνει και η Αλβανία συμπεριφέρεται εχθρικά προς την Ελλάδα (πχ η απαλλοτρίωση των περιουσιών των Ελλήνων που κατοικούν στη Χειμάρρα) χάρις στην οποία έχει μέγιστο οικονομικό όφελος από τις δραστηριότητες των ελληνικών επιχειρήσεων και τα εμβάσματα των μεταναστών της; Και αυτό το ερώτημα δεν αφορά μόνον τις σχέσεις μας με την Αλβανία, αλλά με όλες τις βαλκανικές χώρες, και ιδίως με τα Σκόπια.

Το μεγάλο μειονέκτημα, ιδίως έναντι της Τουρκίας, είναι ότι εκείνη προβαίνει σε στοχευμένες επενδύσεις, με τους επιχειρηματίες να καθοδηγούνται από τη ΜΙΤ, να ελέγχονται και να τίθενται στο περιθώριο όσοι δεν υπηρετούν τα τουρκικά συμφέροντα.

Είχα γράψει για τις τουρκικές επενδύσεις στην Μολδαβία, όπου προσλαμβάνουν μόνον τους ελληνορθόδοξους Γκαγκαούζους που θα δηλώσουν ότι είναι Τούρκοι, επειδή επί οθωμανικής αυτοκρατορίας υποχρεώθηκαν, όπως και οι Καππαδόκες, να επιλέξουν ή τον χριστιανισμό, ή την ελληνική γλώσσα. Επέλεξαν το χριστιανισμό και έγιναν τουρκόφωνοι. Με αυτό το γλωσσικό επιχείρημα, η Τουρκία εκμεταλλεύεται τη δεινή οικονομική κατάσταση τω Γκαγκαούζων, και προβαίνει στην τουρκοποίησή τους.

Δεν υπάρχει επιχείρηση εκτός Τουρκίας, που οι υπάλληλοι να μη είναι τουρκόψυχοι. Η περίπτωση της τουρκικής τράπεζας στην Θράκη, είναι ενδεικτική. Σε αντίθεση με αυτήν την τακτική, οι Έλληνες επιχειρηματίες πράττουν κατά το συμφέρον τους και μόνον, χωρίς να το συνδυάζουν με το εθνικό. Επιχείρηση με πολύ προσωπικό στα Σκόπια δε έχει ούτε έναν υπάλληλο ελληνικής καταγωγής, για να «τα έχει καλά με το κράτος», όπως δικαιολογήθηκε ο διευθυντής της.

Η έλλειψη ενδιαφέροντος του ελλαδικού κράτους για τους όπου γης ομογενείς δεν είναι απλώς αδιάφορη, αλλά επιζήμια. Μένει αναξιοποίητο ένα σημαντικό ελληνικό κεφάλαιο, το οποίο μπορεί να επηρεάσει καταστάσεις υπέρ της χώρας μας. Σε πολλές περιπτώσεις, η προσπάθεια κατατείνει στην κομματικοποίηση των Ομογενών, όπως επιχειρείται στις ΗΠΑ και την Αλβανία. Στην δεύτερη, η πολυπληθής ελληνική κοινότητα είναι διεσπαρμένη και στα αλβανικά κόμματα.

Αλλά, δεν υπάρχουν μόνον οι αυτόχθονες, ή παλαιοί ομογενείς. Έχουν ιδρυθεί νέες παροικίες Ελλήνων στις βαλκανικές χώρες, μετά την παταγώδη πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων. Στην Βουλγαρία φερ’ ειπείν, εργάζονται περισσότεροι από 50.000 Έλληνες πολίτες. Καμία μέριμνα γι’ αυτούς, οι οποίοι και δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Ποτέ Έλληνας υπουργός Οικονομικών, δεν επισκέφθηκε τις νέες αποικίες για να συζητήσει τα προβλήματά τους, ή να δώσει κάποιες κατευθύνσεις.

Πέραν των άλλων, δεν είναι μυστικό ότι στο διπλωματικό σώμα εισέβαλε δραστικά ο κομματισμός, με αποτέλεσμα να προωθούνται αναξιοκρατικά πρόσωπα που εκθέτουν την Ελλάδα. Αρκεί να υπενθυμίσω τι συνέβη με τις ελληνοποιήσεις και τον χρηματισμό διπλωματών στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και στα Τίρανα, με τον θάνατο Έλληνα αστυνομικού.

Με αυτά και με πολλά άλλα, ο ελληνικός λαός μένει άνεργος, με την μεταφορά ελληνικών επιχειρήσεων στα Βαλκάνια, οι οποίες μειώνουν εκεί τον αριθμό των ανέργων, χωρίς ταυτοχρόνως να ενδιαφέρονται και για την Ελλάδα.