Καλημέρα σας!
Καλή εβδομάδα!
Εν μέσω θέρους, καθώς βρισκόμαστε στην κορύφωση της φετινής τουριστικής περιόδου και με τους περισσότερους Έλληνες που μπορούν να κάνουν διακοπές να βρίσκονται στις παραλίες, η χώρα ζει και πάλι ένα σίριαλ τηλεφωνικών υποκλοπών. Ιστορίες που πιστεύαμε ότι ανήκουν στο παρελθόν, αφού η ενηλικίωση της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας (θα έπρεπε να) τις καθιστά άκυρες, επιστρέφουν για να μας θυμίσουν ότι η Ελλάδα απέχει ακόμη… Απέχει από πολλά που οι ευρωπαϊκές χώρες και τα πολιτικά και θεσμικά τους συστήματα έχουν κατοχυρώσει εδώ και δεκαετίες. Κυρίως όμως απέχει από τη θεσμική ολοκλήρωση και τη νοοτροπία που τη συνοδεύει. Φαίνεται ότι οι εξουσίες σε μια χώρα με τριτοκοσμικά πολιτικά χαρακτηριστικά δεν μπορούν να αντισταθούν στον πειρασμό να υπερβούν τα όρια. Ανεξάρτητα του τι ακριβώς έχει συμβεί, για ποιους λόγους έχει συμβεί και ποιοι ακριβώς είναι εμπλεκόμενοι και με ποιους ρόλους σε ό,τι έχει συμβεί, το χτύπημα της υπόθεσης Ανδρουλάκη είναι βαρύ σε ένα σύστημα, το οποίο προφανώς ελέγχεται για τη σοβαρότητά του.
Το κυριότερο: σε μια περίοδο σημαντικών διαρθρωτικών προβλημάτων για τη χώρα, την οικονομία και την κοινωνία και εν αναμονή θύελλας των επόμενων μηνών και ετών λόγω των διεθνών καταστάσεων, στη χώρα μας ο πολιτικός διάλογος θα διολισθήσει στις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις. Ασφαλώς πρόκειται για πολύ σοβαρό θεσμικό ζήτημα που πρέπει να ξεκαθαριστεί -όσο είναι δυνατόν να ξεκαθαριστεί μια δυσώδης υπόθεση αυτού του επιπέδου. Αλλά τη στιγμή που ο πολιτικός διάλογος οφείλει να επικεντρωθεί στα πολύ δύσκολα οικονομικά θέματα και στις προκλήσεις των εθνικών μετώπων που βρίσκονται μπροστά μας η δημόσια συζήτηση και η αντιπαράθεση στην επερχόμενη προεκλογική περίοδο είναι βέβαιον ότι θα επικεντρωθεί πέριξ της «πολιτικής κλειδαρότρυπας» και των σκοτεινών κύκλων, ενώ οι τόνοι θα ανεβούν τόσο ψηλά, που θα δυσκολέψουν εξαιρετικά κάθε προσπάθεια συναίνεσης. Πολύ περισσότερο που το παιχνίδι των εντυπώσεων παίζεται στα κοινωνικά δίκτυα, κάτι που δεν εγγυάται την παραμικρή αξιοπιστία όσων πληροφοριών ή δήθεν πληροφοριών κυκλοφορούν. Για να δούμε τι θα πει σήμερα στο… διάγγελμά του ο Κ. Μητσοτάκης και επανερχόμαστε.
Επιχειρηματίες για τον δήμο Θεσσαλονίκης
Η πολιτικολογία όμως του φετινού Αυγούστου δεν αφορά μόνο την κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά και την αυτοδιοίκηση. Ιδιαιτέρως τον δήμο Θεσσαλονίκης, στον οποίο στις τελευταίες οι υποψήφιοι ήταν αρκετοί, διψήφιος αριθμός. Φαίνεται, λοιπόν, ότι για τις εκλογές του φθινοπώρου του 2023 κάποιοι κύκλοι επιχειρούν να αναβιώσουν σενάρια επιχειρηματιών υποψηφίων, με θητεία σε παραγωγικούς φορείς της πόλης. Κάτι διαφορετικό από τις περιπτώσεις του Γιάννη Μπουτάρη και του Κωνσταντίνου Ζέρβα, οι οποίοι στην επαγγελματική τους διαδρομή έχουν ασκήσει επιχειρηματικότητα, αλλά ούτε στη μία ούτε στη δεύτερη περίπτωση ήταν η επιχειρηματική τους ιδιότητα το βασικό τους προσόν για τη διεκδίκηση του δήμου. Πάντως, η προσπάθεια να υπάρξει εν ενεργεία επιχειρηματίας υποψήφιος δήμαρχος στη Θεσσαλονίκη έχει αποτύχει, αφού οι δύο – τρεις που το επιδίωξαν δεν έφτασαν καν στην κάλπη.
Με βάση, πάντως, τις κατά καιρούς μετρήσεις της κοινής γνώμης οι πολίτες της Θεσσαλονίκης δεν έχουν σε υψηλή εκτίμηση την επιχειρηματικότητα της πόλης ούτε τους φορείς που την εκπροσωπούν. Γι’ αυτό οι μεθοδεύσεις που επιχειρούνται αυτή τη φορά βασίζονται σε δύο σενάρια: είτε στη διασφάλιση κομματικής ευλογίας είτε στην αξιοποίηση της ιδιότητας του ανεξάρτητου και ακηδεμόνευτου υποψηφίου, κάτι που στις τελευταίες εκλογές «δούλεψε» υπέρ του Κωνσταντίνου Ζέρβα. Αυτή την περίοδο του Αυγούστου οι ζυμώσεις συνεχίζονται όχι απαραίτητα στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε γνωστά θέρετρα, εν όψει του Σεπτεμβρίου, που θεωρείται μήνας – κλειδί για τις εξελίξεις. Ένας χρόνος θεωρείται ικανή περίοδος για να στηθεί μια υποψηφιότητα δημάρχου από το μηδέν, αφού -όπως επισημαίνουν έμπειροι περί τα αυτοδιοικητικά παράγοντες- οι δυσκολίες για όσους κατέλθουν υποψήφιοι με βάση την επιχειρηματική τους ιδιότητα είναι πολλές, καθώς η καχυποψία των πολιτών θεωρείται δεδομένη.
Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει…
Πολλοί είναι φέτος οι κάτοικοι της Αθήνας, που λόγω της τουριστικής συμφόρησης και της εκτόξευσης των τιμών στα δημοφιλή νησιά του Αιγαίου και γενικότερα στο νότο της χώρας, επιλέγουν για διακοπές τους τη Βόρεια Ελλάδα, ειδικά τη Χαλκιδική και τη Θάσο. Ειδικά όσοι επιλέγουν την Κασσάνδρα και τη Σιθωνία έχουν τη δυνατότητα να επιβεβαιώσουν τη βασιμότητα του γνωστού ρητού που ακούγεται στη Θεσσαλονίκη «σαν τη Χαλκιδική δεν έχει». Και αποζημιώνονται με ηλιοβασιλέματα σαν κι αυτό της φωτογραφίας, αν και η αλήθεια είναι ότι αυτή την εποχή και στα θέρετρα της Β. Ελλάδος η κίνηση είναι μεγάλη και ως εκ τούτου υπάρχει σχετικός συνωστισμός.
Ημερήσιες αποδράσεις κοντά στη Θεσσαλονίκη
Πολύ καλά πηγαίνουν φέτος οι δουλειές στις επιχειρήσεις που βρίσκονται σε παραλίες του δήμου Θερμαϊκού και της Χαλκιδικής, που έχουν εγγύτητα με τη Θεσσαλονίκη. Τα περιορισμένα οικονομικά, η γενικότερη ακρίβεια και κυρίως οι πρωτόγνωρου ύψους τιμές των υγρών καυσίμων στα πρατήρια οδηγούν πολλούς Θεσσαλονικείς να επιλέγουν ημερήσιες αποδράσεις και μάλιστα σε κοντινές περιοχές, μέχρι 50 χιλιόμετρα. Κάπως έτσι τα μπιτς μπαρ, τα καφέ και τα εστιατόρια σε Περαία, Μπαξέ Τσιφλίκι, Αγία Τριάδα, Επανομή, Νέα Ηράκλεια και Νέα Καλλικράτεια βουλιάζουν από κόσμο όλη την ημέρα, χωρίς η αντίστοιχη κίνηση να παρατηρείται στις επιχειρήσεις της περιοχής τις βραδινές ώρες.