Skip to main content

Οι επισημάνσεις Μυτιληναίου και το παρασκήνιο της πρότασης για μειωμένο ωράριο στην αγορά

Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος άσκησε δριμεία κριτική στην Κομισιόν και την επομένη η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, λες και τον άκουσε, επιτάχυνε τις εξελίξεις.

Καλημέρα σας!

Η πρόταση για μείωση του ωραρίου λειτουργίας της αγοράς είναι ενδιαφέρουσα και μπορεί σε αυτή τη φάση η κυβέρνηση να την απέρριψε, αλλά δεν αποκλείεται να επανέλθει αναλόγως των συνθηκών του χειμώνα. Ενδεχομένως έχει βάση, με την έννοια ότι μπορεί να συμβάλει στην επίλυση μέρους του προβλήματος, αλλά –ταυτόχρονα- έχει πολλές… ουρές. Καταρχάς πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι επιχειρήσεις –ιδιαίτερα οι μεγάλες επιχειρήσεις- οργανώνουν τη λειτουργία τους με βάση το ωράριο λειτουργίας. Ας ληφθεί υπόψιν ότι αν υπάρξει μείωση των ωρών που μια επιχείρηση θα είναι ανοιχτή ενδεχομένως να… περισσέψουν εργαζόμενοι. Από εκεί και πέρα το πρόβλημα μετατοπίζεται από τις επιχειρήσεις στα σπίτια, καθώς η επιστροφή των εργαζομένων νωρίτερα σημαίνει αύξηση της κατανάλωσης ενέργειας για φωτισμό και θέρμανση. Επίσης, οι καταναλωτές θα πρέπει να αλλάξουν τις συνήθειές τους, αλλά αυτό είναι μάλλον το ευκολότερο. Διότι όταν εξελίσσεται μια τόσο μεγάλη ενεργειακή κρίση μεταβάλλεται ο ρυθμός της καθημερινότητας. Μέχρι ενός σημείου αλλάζει ο τρόπος ζωής. Περισσότερο ή λιγότερο. Για μακρύ ή για σύντομο χρονικό διάστημα. Η ζωή η ίδια θα υπογράψει τις λεπτομέρειες. Άλλωστε ο άνθρωπος είναι προσαρμοστικό ον και γι’ αυτό κατάφερε να επιβιώσει έναντι άλλων όντων που εξαφανίστηκαν.

Η αρχική άρνηση Φιλιππίδη

Για την ιστορία να πούμε ότι η πρόταση για μείωση των ωρών λειτουργίας της αγοράς πιστώνεται στον Εμπορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, αλλά έχει προεργασία. Τη συγκεκριμένη πρόταση μετέφερε στον ΕΣΘ επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης εδώ και μήνες, στις αρχές του καλοκαιριού. Η πρώτη αντίδραση του προέδρου του ΕΣΘ Παντελή Φιλιππίδη ήταν αρνητική, αφού κατά την άποψη του η αγορά -και ειδικότερα το εμπόριο- οφείλει να παλεύει με ενεργητικά μέσα και όχι παίζοντας άμυνα. Χρειάστηκε, λοιπόν, προσπάθεια να πειστεί ο κ. πρόεδρος, αλλά και μια δραματική επιδείνωση του ενεργειακού προβλήματος. Τώρα ο κ. Φιλιππίδης σημειώνει ότι η αλλαγή στην άποψή του για τη μείωση του ωραρίου είναι δηλωτική του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει τα θέματα, δηλαδή με ευρύτητα πνεύματος που του επιτρέπει να αναθεωρεί απόψεις και να αλλάζει στάση απέναντι στα ζητήματα που ο ίδιος διαχειρίζεται για λογαριασμό των εμπόρων της Θεσσαλονίκης. Αλλά και της Κεντρικής, Ανατατολικής Μακεδονίας και Θράκης, όπου προεδρεύει στην Ομοσπονδία Εμπορικών Συλλόγων της περιοχής.

Οι επισημάνσεις Μυτιληναίου για την ενέργεια και…

Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος γνωρίζει πολύ καλά τα θέματα της ενέργειας, τόσο ως παραγωγός και έμπορος μέσω της «Protergia» όσο και ως μεγάλος καταναλωτής, κυρίως λόγω της «Αλουμίνιον της Ελλάδος». Επομένως όταν μιλάει για το θέμα οφείλουμε να τον ακούμε με προσοχή και να δίνουμε σημασία στη λεπτομέρεια. Μιλώντας, λοιπόν, προ δύο ημερών στον Κύκλο Ιδεών του Ευάγγελου Βενιζέλου προέβλεψε ότι «το φυσικό αέριο έχει ήδη ξεκινήσει να κινείται πτωτικά και πιστεύω ότι θα συνεχίσει και θα πάμε στα 100 ευρώ/MWh, από 350 ευρώ τον Αύγουστο». Για την πρόταση που υποστηρίζει η ελληνική κυβέρνηση για την επιβολή γενικού πλαφόν στις εισαγωγές αερίου τόνισε ότι πρόκειται για μια θετική προσέγγιση, το δύσκολο σημείο της οποίας είναι ο προσδιορισμός μιας τιμής που θα είναι ελκυστική, ώστε να έρθουν νέα φορτία, και ταυτόχρονα θα είναι χαμηλότερη από αυτήν που πληρώνουμε τώρα. «Πρέπει να βρούμε ένα χρυσό νούμερο που να καλύπτει και τις δύο προϋποθέσεις» είπε χαρακτηριστικά. Ο ίδιος ήταν αιχμηρός για τις ευθύνες της Κομισιόν, που καθυστερεί να πάρει αποφάσεις, αλλά και της Γερμανίας, που κοιτάει τα του οίκου της, για την ενεργειακή κρίση που βιώνουμε. «Είμαστε σε μια ενεργειακή κρίση που πνίγει την Ευρώπη, και η Γερμανία προχωρά σε λύσεις προστασίας των δικών της νοικοκυριών και επιχειρήσεων» υπογράμμισε, επισημαίνοντας ότι «πάμε σε μια νέα ευρωπαϊκή κατάταξη και ένα νέο συσχετισμό δυνάμεων υπέρ των ισχυρών».

… η ανταπόκριση της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν

Λες και τον άκουσε η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είπε χθες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι «η καθιέρωση ανώτατου ορίου στο φυσικό αέριο συνολικά είναι μια προσωρινή λύση, έως ότου αναπτυχθεί ένας νέος δείκτης τιμών της ΕΕ, που θα διασφαλίζει καλύτερη λειτουργία της αγοράς και η Επιτροπή έχει ήδη αρχίσει να εργάζεται για αυτό». Άρα υπάρχει επιτάχυνση -κάτι που αποδεικνύει την αίσθηση του timing από πλευράς Μυτιληναίου. Η Κομισιόν θα θέσει το θέμα στη Σύνοδο των ηγετών της ΕΕ που συναντώνται σήμερα και αύριο στην Πράγα, με την προσθήκη ότι η ΕΕ πρέπει να θέσει σε εφαρμογή ένα κοινό σύστημα προμηθειών της ΕΕ για την ενέργεια.

Η Θεσσαλονίκη του 50% - 50%

Ο δήμαρχος, ο κάθε δήμαρχος, ως φυσικός ηγέτης της πόλης του, ως πρώτος μεταξύ ίσων των συμπολιτών του, δικαιούται να είναι αισιόδοξος. Ενδεχομένως και να υποχρεούται σε κάτι τέτοιο. Υπ’ αυτή την έννοια η χθεσινή τοποθέτηση του Κωνσταντίνου Ζέρβα στο Balkan Forum για τη «Θεσσαλονίκη, πύλη των Βαλκανίων», αλλά και για μια Θεσσαλονίκη που «αλλάζει, γίνεται μια πόλη περισσότερο ευρωπαϊκή, είναι πλέον μια πόλη εξαιρετικά ελκυστική και εξαιρετικά επιτυχημένη» είναι αναμενόμενη. Βεβαίως η συγκεκριμένη συζήτηση είναι μεγάλη. Η οπτική ματιά με την οποία μπορεί κάποιος να προσεγγίσει το θέμα «Θεσσαλονίκη» εκτείνεται σε περίμετρο 360 μοιρών κυριολεκτικά. Το κρίσιμο ερώτημα είναι το… γήπεδο, στο οποίο θέλουμε να παίξουμε. Για ποια Θεσσαλονίκη ακριβώς μιλάμε; Για την πόλη του κέντρου ή για τις γειτονιές; Για τους μόνιμους κατοίκους ή για τους επισκέπτες; Για τους νεότερους ή για τους μεγαλύτερους; Για τους αποκατεστημένους –τρόπον τινά- επαγγελματικά ή για όσους ψάχνουν να βρουν τον δρόμο τους; Για τους καφενόβιους ή για τη μητέρα με το παιδί στο καροτσάκι; Για τους φοιτητές, που απολαμβάνουν τη λεγόμενη φοιτητική ζωή, ή για τους εργαζόμενους στην εστίαση και τα ντελίβερι που τρώνε τα πόδια τους και τους τρώνε οι δρόμοι; Για όσους τα έχουν έτοιμα ή για όσους έχουν αίτημα; Πολλές οι ερωτήσεις, πολλά και τα διλήμματα. Εξίσου πολλές και οι απαντήσεις. Φυσικά αυτές οι ερωτήσεις και αυτά τα διλήμματα κατατάσσονται ιεραρχικά, αναλόγως της βαρύτητάς τους. Κι αν υποθέσουμε –λέμε τώρα!- ότι τα πιο σοβαρά άπτονται της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, της απασχόλησης και των διεξόδων στα όνειρα των νέων ανθρώπων, η Θεσσαλονίκη απέχει πολύ από το να είναι μια επιτυχημένη πόλη. Στην ουσία απέχει τόσο από τα χρόνια των δεκαετιών του 1970 και του 1980, όταν ο κυρίαρχος ρόλος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου την τροφοδοτούσε με αέρα βάσιμης αισιοδοξίας, όσο και από τη δεκαετία του 1990, όταν το γύρισμα της παγκόσμιας ιστορίας δημιουργούσε σημαντικές προοπτικές εξέλιξης, αφού η πόλη αποκτούσε τον ζωτικό χώρο που της έλειψε στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου. Με αυτά τα δεδομένα το σύγχρονο στοίχημα της Θεσσαλονίκης, που βασίζεται κυρίως σε έργα και παρεμβάσεις κατασκευαστικού χαρακτήρα, παραμένει ανοιχτό. Και επίφοβο. Σε μερικά χρόνια ενδεχομένως θα δούμε… πού θα κάτσει η μπίλια. Αν οι ευκαιρίες που φαίνεται ότι ξεπροβάλουν θα αξιοποιηθούν ή θα χαθούν, αφού σε αυτά τα χώματα πολλά γκολ έχουν χαθεί από μισό μέτρο και σε κενή εστία. Οι πιθανότητες αυτή τη στιγμή είναι 50% - 50%. Κι αυτό επειδή λίγο πολύ όλοι σε αυτή την πόλη –ασφαλώς και ο δήμαρχος Ζέρβας- παραμένουν αθεράπευτα αισιόδοξοι.