Ο χαλκός είναι γραμμένος στο DNA του. Άλλωστε, ο παππούς του, φτάνοντας στη Θεσσαλονίκη το 1922 από τη Ριζούντα του Πόντου, μπορεί να μην πήρε πολλά μαζί του, είχε όμως στις αποσκευές του τα εργαλεία με τα οποία έφτιαχνε χάλκινα καζάνια. Ο Δημήτρης Ελευθεριάδης, αξιοποιώντας την τέχνη του παππού του Χρήστου και του πατέρα του Ηλία, προμηθεύει σήμερα με τους αποστακτήρες της επιχείρησής του, Αποστακτήρες Ελευθεριάδη - ΕΛΕΧΑΛΚΟ, το 95% των ποτοποιιών-αποσταγματοποιιών που «βράζουν» ούζο και τσίπουρο στην Ελλάδα.
Παράλληλα δε η ΕΛΕΧΑΛΚΟ εξάγει σε Κύπρο και Βαλκάνια, με τα μικρότερα καζάνια της εξυπηρετεί την παραγωγή διήμερων αποσταγματοποιών και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, ενώ τελευταία στέλνει τους αποστακτήρες της και σε Αυστρία και Σουηδία.
Οι εξαγωγές της αποτελούν το 20% του τζίρου της, ενώ στόχος είναι το ποσοστό αυτό να διευρυνθεί περαιτέρω. Μάλιστα, αυτόν τον καιρό σχεδιάζει να κάνει την είσοδό της και στα αποστάγματα φρούτων, που είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στο εξωτερικό. Η θεσσαλονικιώτικη επιχείρηση κατασκευάζει από χειροποίητους παραδοσιακούς άμβυκες απόσταξης ούζου, τσίπουρου και ζιβανίας μέχρι βιομηχανικούς αποστακτήρες δικής της ευρεσιτεχνίας, πειραματικούς αποστακτήρες και αποστακτήρες αρωματικών φυτών και τριαντάφυλλου, αλλά και ανοξείδωτες δεξαμενές αποθήκευσης κρασιού, ούζου, τσίπουρου, ελαιόλαδου και προϊόντων αιθέριου ελαίου.
Εδώ και λίγο καιρό μάλιστα, στο πλαίσιο της συνεχούς έρευνας και αναζήτησης καλύτερων τρόπων απόσταξης, έχει αναπτύξει ένα νέο αποστακτήρα, ο κάδος του οποίου βρίσκεται μέσα στο νερό, αξιοποιώντας ουσιαστικά τη μέθοδο του bain marie, οπότε η πρώτη ύλη δεν κινδυνεύει να κολλήσει, δεν περνάνε μυρωδιές στο απόσταγμα, εξασφαλίζεται καλύτερη κατανομή της θερμότητας και ταχύτερη απόσταξη.
Πέραν της κατασκευής των αποστακτήρων η εταιρεία αναλαμβάνει και την εγκατάστασή τους, μεταφέροντας την τεχνογνωσία της στους πελάτες. «Το 95% της παραγωγής ούζου και τσίπουρου στην Ελλάδα "βράζει" σε δικά μας καζάνια» λέει με υπερηφάνεια στη Voria.gr ο Δημήτρης Ελευθεριάδης.
Από τον Πόντο στην οδό Λαγκαδά και στη Νέα Ευκαρπία
Ο παππούς του Δημήτρη Ελευθεριάδη, Χρήστος, έφτασε στη Θεσσαλονίκη το 1922 από τη Ριζούντα του Πόντου. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1926, δημιούργησε το εργαστήρι του, το Χαλκουργείο Ελευθεριάδη, στην οδό Λαγκαδά, όπου κατασκεύαζε χειροποίητους, παραδοσιακούς, χάλκινους αποστακτήρες. Το 1950 στη δουλειά μπήκε και ο γιος του Ηλίας –πατέρας του Δημήτρη Ελευθεριάδη- μαζί με τον αδερφό του Δημήτρη, με στόχο να συνεχίσουν την τέχνη. Μάλιστα, ο Ηλίας Ελευθεριάδης επέκτεινε την επιχείρηση, κάνοντας το μεγάλο βήμα της εισόδου στο κομμάτι των βιομηχανικών αποστακτήρων για μεγάλους ποτοποιούς, ενώ το 1987 δημιούργησε μονάδα στη Νέα Ευκαρπία.
Ο γιος του, Δημήτρης Ελευθεριάδης, ζυμώθηκε από νωρίς με τη δουλειά του πατέρα του. Παιδάκι ακόμα ήθελε να μαθαίνει τα πάντα γύρω από αυτή, παρακολουθούσε τους τεχνίτες, του άρεσε να μουτζουρώνεται και να βλέπει τον χαλκό να μεταμορφώνεται. Ο πατέρας του όμως τον απέτρεπε από το να ασχοληθεί με την επιχείρηση, αφού θεωρούσε τη δουλειά του ιδιαίτερα δύσκολη. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Δημήτρης Ελευθεριάδης περίμενε να φύγει ο πατέρας του από τον χώρο παραγωγής, για να πάρει κομμάτια χαλκού και να τα συγκολλήσει. Ήταν δε τόσο αποφασισμένος να ασχοληθεί με το αντικείμενο, που φοίτησε σε νυχτερινό λύκειο για να μάθει την τέχνη του μηχανολόγου και για να μπορεί την ημέρα να πηγαίνει στην επιχείρηση. Επίσημα μπήκε στην εταιρεία σε ηλικία μόλις 16 χρονών, το 1994, ενώ μόλις ενηλικιώθηκε, ανέλαβε τη δουλειά. Το 2007 άρχισε τις πρώτες εξαγωγές, ενώ συνεχίζει να εξελίσσει τα προϊόντα της επιχείρησης, με γνώμονα, όπως λέει, την ποιότητα και την επίτευξη της καλύτερης δυνατής απόσταξης.
«Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις πώς ένα φύλλο χαλκού παίρνει μορφή. Είναι μια δύσκολη δουλειά, αλλά και πολύ γοητευτική» εξηγεί στη Voria.gr ο Δημήτρης Ελευθεριάδης.