Skip to main content

Η φιέστα, οι υποσχέσεις και τα πραγματικά προβλήματα στις συγκοινωνίες

Για τα επόμενα τουλάχιστον δύο χρόνια θα συνεχίσουμε να υφιστάμεθα το μαρτύριο του ΟΑΣΘ, ευελπιστώντας πως κάποια στιγμή θα έχουμε και μετρό...

Είναι λογικό και εν πολλοίς θεμιτό, ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση να επιδιώκουν την με κάθε τρόπο στήριξη της υποψηφιότητας της Κατερίνας Νοτοπούλου για τον δήμο Θεσσαλονίκης. Βάζοντας στο παιχνίδι ακόμη και τον πρωθυπουργό του οποίου, άλλωστε, υπήρξε προσωπική επιλογή η υφυπουργός. Διότι, μην γελιέστε, αυτόν το στόχο είχε πρωτίστως η χθεσινή φιέστα των… εγκαινίων του σταθμού Σιντριβάνι/Έκθεση, του μετρό. Όπως συνέβη και πριν από περίπου δύο εβδομάδες με την μετρίας απήχησης συγκέντρωση την οποία επιχείρησε ο ΣΥΡΙΖΑ στο Παλέ ντε Σπορ. Δυστυχώς, και τότε και χθες, η Θεσσαλονίκη στέναξε από τα αδικαιολόγητης αυστηρότητας αστυνομικά μέτρα με τον αποκλεισμό ολόκληρου του κέντρου της πόλης, υποβάλλοντας σε ταλαιπωρία χιλιάδες Θεσσαλονικείς, προκαλώντας σημαντικές αρρυθμίες στη χειμαζόμενη αγορά. Όμως αυτό είναι μια άλλη συζήτηση…

Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο πρωθυπουργός να πρωταγωνιστεί σε μια τόσο ευτελή, από πλευράς σημασίας, τελετή εγκαινίων, ενός (!) σταθμού μετρό, το οποίο μάλιστα, πρόκειται να τεθεί σε λειτουργία μετά τουλάχιστον δύο χρόνια. Και να προσπαθεί να καρπωθεί το σύνολο του έργου, παρότι μεγάλο μέρος του εκτελέστηκε επί άλλων κυβερνήσεων (έως το τέλος του 2014 είχε γίνει το 54% των έργων πολιτικού μηχανικού, το 75% των σηράγγων και το 70% των αρχαιολογικών εργασιών) και ενδεχομένως να ολοκληρωθεί επίσης από άλλη κυβέρνηση. Κι ίσως κι αυτός είναι και ένας επιπλέον λόγος που ο πρωθυπουργός έσπευσε τώρα, λίγους μήνες πριν από τις εκλογές, να οικειοποιηθεί την κατασκευή του μετρό Θεσσαλονίκης, γνωρίζοντας πως ίσως δεν θα έχει την ευκαιρία να είναι εκείνος που το 2020-21 θα κόψει την κορδέλα των κανονικών εγκαινίων.  

Η κυβέρνηση έχει κάθε δικαίωμα να ζητά να της πιστωθεί η επανέναρξη των εργασιών κατασκευής του μετρό οι οποίες είχαν διακοπεί επί σχεδόν έναν χρόνο, από τον Δεκέμβριο 2014 έως τον Γενάρη 2016. Όπως και την ομαλή, έκτοτε, πρόοδο των εργασιών. Βεβαίως, όλοι γνωρίζουν ότι βασικές αιτίες για τον εκτροχιασμό του χρονοδιαγράμματος κατασκευής του έργου ήταν ο τρόπος που η κυβέρνηση Καραμανλή επέλεξε να το υλοποιήσει, με τη μέθοδο μελέτη – κατασκευή, με κλειστό τίμημα, χωρίς τη δυνατότητα προσφυγής σε διαιτητικά δικαστήρια κ.ο.κ. Χρειάστηκε να περάσουν έξι με επτά χρόνια, από την ημέρα έναρξης των εργασιών το 2006, για να θεραπευτούν όλες αυτές οι παθογένειες ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα, στη συνέχεια, η πορεία του έργου. Όμως, όλα αυτά είναι πλέον ιστορία γι’ αυτό ας έρθουμε τώρα στο «σήμερα».

Το μετρό κάποια στιγμή θα λειτουργήσει. Το πιθανότερο είναι αυτό να συμβεί εντός του 2021, όπως εκτιμά ο ανάδοχος, ασχέτως εάν χθες ο κ. Τσίπρας μίλησε ως και για τον Φεβρουάριο του 2020. Τα δύο ερωτήματα τα οποία τίθενται πλέον είναι, πρώτον τι θα συμβεί έως τότε με τις δημόσιες αστικές μεταφορές της Θεσσαλονίκης και βεβαίως, τι θα συμβεί από κει και μετά στο σύστημα των αστικών συγκοινωνιών του πολεοδομικού συγκροτήματος.

Ο πρωθυπουργός παραδέχθηκε ότι ο ΟΑΣΘ με τον οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να πορευτούμε ώσπου να μπει στη ζωή μας και το μετρό, έχει τα χάλια του. Επανέλαβε ξανά τις γνωστές δικαιολογίες περί «καμένης γης», λησμονώντας πως η κυβέρνησή του κλείνει σε λίγες μέρες τέσσερα χρόνια ζωής. Η ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης για το χάλι του ΟΑΣΘ δεν αρχίζει να μετρά από τον Αύγουστο του 2017 όταν κρατικοποίησε τον χρεωκοπημένο Οργανισμό. Η ευθύνη τη βαραίνει και για τα  προηγούμενα κρίσιμα δυόμισι χρόνια της απραξίας της, όταν ο καθ’ ύλη αρμόδιος υπουργός επιδιδόταν σε έναν άγονο κλεφτοπόλεμο με την προηγούμενη διοίκηση του ΟΑΣΘ.

Επιπλέον, η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο Οργανισμός είναι σε όλους τους τομείς χειρότερη, όχι μόνον σε σχέση με το 2015 και 2016, αλλά και σε σχέση με έναν χρόνο πριν, επί της παρούσας δηλαδή διοίκησης.

Χθες, μετά τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης και σχεδόν ενάμιση χρόνο από την κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε προσλήψεις οδηγών και αγορά νέων λεωφορείων. Ο κ. Τσίπρας μίλησε για πρόσληψη 150 οδηγών με συμβάσεις έργου (δηλαδή όχι μόνιμων), όταν λίγες εβδομάδες νωρίτερα ο υπουργός Χρήστος Σπίρτζης στην ημερίδα την οποία διοργάνωσε η Voria.gr είχε πει πως στις αρχές του χρόνου θα προσληφθούν 250 μόνιμοι οδηγοί! Το τι άλλαξε, μόνον οι ίδιοι το γνωρίζουν.

Επίσης, εξαγγέλθηκε η αγορά 350 καινούργιων λεωφορείων με τον σχετικό διαγωνισμό, όπως είπε ο πρωθυπουργός, να προκηρύσσεται τον Φεβρουάριο του 2019. Αυτό σημαίνει ότι τα καινούργια λεωφορεία δεν πρόκειται να φτάσουν στην πόλη πριν από την άνοιξη του 2020! Έως τότε, όσοι μετακινούμαστε με το ΟΑΣΘ θα συνεχίσουμε να υποβαλλόμαστε σε αυτό το καθημερινό μαρτύριο.

Όσον αφορά, δε, το μετρό ο πρωθυπουργός επανέλαβε τις γνωστές εξαγγελίες για επέκταση προς τη δυτική πλευρά της πόλης, παρότι γνωρίζει ότι για το έργο αυτό δεν υπάρχουν ούτε μελέτες, ούτε πολύ περισσότερο, διασφαλισμένοι πόροι. Υπάρχουν απλώς, κάποια λίγα εκατομμύρια για τις πρόδρομες εργασίες.

Όμως, τίποτε δεν ειπώθηκε και για κάποιες αναγκαίες υποδομές οι οποίες θα κάνουν αποδοτικότερη τη λειτουργία μετρό. Όπως για παράδειγμα η κατασκευή χώρων στάθμευσης στους τερματικούς σταθμούς ώστε να μπορεί ο χρήστης να αφήνει εκεί το αυτοκίνητό του για να μετακινηθεί στη συνέχεια προς το κέντρο με το μετρό. Επ’ αυτού δεν έχει γίνει το παραμικρό.

Εν κατακλείδι, για τα επόμενα τουλάχιστον δύο με δυόμισι χρόνια οι Θεσσαλονικείς θα συνεχίσουμε να υφιστάμεθα το μαρτύριο της καθημερινής μετακίνησης με τον ΟΑΣΘ, ευελπιστώντας πως κάποια στιγμή, κάποιοι εξ ημών, θα έχουμε και μια δεύτερη επιλογή αστικής μετακίνησης…