Το γεγονός ότι ο Ζάεφ προβαίνει σε προσχηματικές αλλαγές στο Σύνταγμα της χώρας του, δείχνει αφενός την εγνωσμένη αναξιοπιστία των γειτόνων μας, και αφετέρου ότι ουδεμία πίεση υπάρχει από πλευράς μας να εφαρμοστεί η Συμφωνία όπως την ψήφισε η κυβέρνηση χωρίς να λάβει υπόψη την αντίθεση του ελληνικού λαού.
Αντιλαμβάνομαι ότι δημοσίως ο κ. Τσίπρας δεν θέλει να προβεί σε συστάσεις ούτε φυσικά να δείξει τη δυσφορία του -αν υπάρχει- για να μη δώσει επιχειρήματα στους μακεδονίζοντες των Σκοπίων, και υποχρεώσουν τον Ζάεφ σε ουσιαστικές αλλαγές, που ίσως δεν δεχτούν ούτε οι βουλευτές του κόμματός του. Φαίνεται όμως, πως ούτε παρασκηνιακώς γίνονται συστάσεις, ή αν γίνονται δεν λαμβάνονται υπόψη. Επακόλουθο αυτών είναι, να οριστικοποιηθεί μια κατάσταση άκρως ζημιογόνα για τον ελληνισμό.
Ο διεθνολόγος πανεπιστημιακός Β. Καρακωστάνογλου, σε ανάλυσή του για τη διαβόητη συμφωνία υποστηρίζει ότι με τις παρασπονδίες των Σλάβων των Σκοπίων, των οποίων οι αλλαγές είναι ανούσιες, η Ελλάδα δικαιούται να καταγγείλει τη Συμφωνία των Πρεσπών και να μη επιτρέψει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. «Μία διαφορετική πατριωτική Κυβέρνηση να επιδιώξει, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, την σύνοψη μίας νέας δίκαιης συμφωνίας που θα διασφαλίζει την ελληνική ιδιοκτησία στο μακεδονικό μας κεκτημένο των 2.900 ετών, που επιτεύχθηκε με πολλούς αγώνες, θυσίες και αίμα», έγραψε.
Αυτό μπορεί να είναι ευκταίο, αλλά ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα πως για να αλλάξει μια Διεθνής Συνθήκη πρέπει να συνομολογήσπον και τα δύο μέρη. Από τη στιγμή επομένως που θα υπογραφεί η Συμφωνία από την Ελλάδα, επιστροφή στα προηγούμενα δεν υπάρχει. Αλλά και αν υπήρχε, τα Σκόπια ήδη έχουν περάσει την πόρτα του ΝΑΤΟ και απομένει να τους δώσουν την καρέκλα. Πιστεύει κανείς, ότι θα μπορέσει η Ελλάδα να στραφεί εναντίον του ΝΑΤΟ, εμποδίζοντας την ένταξη των Σκοπίων σ’ αυτό, την ώρα που επί δεκαετίες δεν μπορεί να εφαρμοστεί ο νόμος στα Εξάρχεια;
Πάντως, η κυβέρνηση εν πλήρει επιγνώσει παρέδωσε στους Σκοπιανούς ως σύνθετο το όνομα της Μακεδονίας, την ιθαγένεια, την εθνότητα, τη γλώσσα. Όλα μακεδονικά, δηλαδή ελληνικά για 2.900 χρόνια. Έτσι λοιπόν "άνθρακες ο θησαυρός" η Συμφωνία των Πρεσπών. Η συνταγματική αναθεώρηση των Σκοπίων το απέδειξε περίτρανα, αποκαλύπτοντας το ανισοζύγιο και τις ανιστόρητες και παράνομες εκχωρήσεις γνήσιων ελληνικών όρων και ελληνικού-μακεδονικού πολιτισμού, δηλαδή τρισχιλιετούς κεκτημένου του έθνους και της χώρας μας.
Ο Β. Καρακωστάνογλου τονίζει ότι «Οι ευθύνες των κυβερνώντων που διέπραξαν τα ατοπήματα αυτά είναι ιστορικές και απαράγραπτες. Και ο ελληνικός λαός, μέσω εκλογών ή και δημοψηφίσματος, πρέπει να τις αποδώσει, υπερασπιζόμενος την εθνική μας κληρονομιά, τα συμφέροντα του ελληνικού Κράτους και ανατρέποντας την επονείδιστη Συμφωνία των Πρεσπών».
Ότι μας εμπαίζουν, καταδεικνύεται ιδιαίτερα από την τροπολογία με την οποία αντικαθίσταται το ισχύον άρθρο 49 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο το σκοπιανό κράτος "φροντίζει για το καθεστώς και τα δικαιώματα των προσώπων που ανήκουν στον μακεδονικό λαό σε γειτονικές χώρες, καθώς και τους Μακεδόνες αποδήμους".
Αντιπαραβαλλόμενο με το άρθρο 108 του ελληνικού Συντάγματος [«Tο κράτος μεριμνά για τη ζωή του απόδημου Ελληνισμού και τη διατήρηση των δεσμών του με τη μητέρα Πατρίδα»] θα έπρεπε να είναι συναφές. Στην τροπολογία του Ζάεφ, έγινε μια αλλαγή, πολύ προσβλητική για την Ελλάδα. Αντί για "μακεδονικό λαό σε γειτονικές χώρες" εγράφη σε… "Μακεδόνες" που κατοικούν στο εξωτερικό. Εξωτερικό είναι και η Ελλάδα.
Είναι φανερό πλέον, πως η κυβέρνηση δεν ψήφισε μόνον μια επαίσχυντη και επιβλαβή για τον ελληνισμό Συμφωνία, αλλά επιτρέπει και τα όσα ελάχιστα έπρεπε να αλλάξουν οι Σκοπιανοί, οι οποίοι μάς εμπαίζουν, χωρίς αντίδραση. Κατά τα άλλα, η διπλωματία της κυβέρνησης, δεν είναι… "διπλωματία της κότας".