Η έναρξη του καθαρισμού 7.000 τόνων μπάζων στην περιοχή των Λαχανόκηπων συνιστά ένα ορόσημο για την έναρξη αξιοποίησης μιας περιοχής, για την οποία έχουν εξαγγελθεί πολλά τα προηγούμενα χρόνια, όλα όμως σε επίπεδο ιδεών, προτάσεων, σχεδίων και ελάχιστων πράξεων.
Οι Λαχανόκηποι έχουν αναγνωριστεί εδώ και πολλά χρόνια (πάνω από 25) ως μια περιοχή με μεγάλη προοπτική ανάπτυξης. Τροχοπέδη αποτελούσε η χρόνια εγκατάλειψη, που οδήγησε σε τεράστια υποβάθμιση και τα ελλείμματα στη θεσμική θωράκιση της περιοχής, που θα προστάτευε και θα έβαζε τους Λαχανόκηπους σε αναπτυξιακή τροχιά.
Διαβάστε σχετικά: Θεσσαλονίκη: 7.000 τόνοι μπάζα στους Λαχανόκηπους - Ξεκίνησε η απομάκρυνσή τους
Τα προβλήματα είναι γνωστά. Οι Λαχανόκηποι μπορεί να είναι ένα διαμάντι, όμως είναι καλά κρυμμένο στα σκουπίδια. Με τα χρόνια και παρά τις προσπάθειες η περιοχή να αποκτήσει κάποιες υποδομές, που θα αποτρέψουν τις ανεξέλεγκτες καταστάσεις του παρελθόντος (ΚΤΕΛ Μακεδονία κ.ά.) οι Λαχανόκηποι εξαιτίας των καθυστερήσεων σε πολλά επίπεδα μετατράπηκαν σε μπαζότοπο, η ρύπανση ήταν εμφανής παντού και από κάποια στιγμή και μετά ο αναγκαίος καθαρισμός δεν ήταν ούτε αυτονόητος, ούτε εύκολος.
Οι αναπτυξιακές προοπτικές της περιοχής, που αναγνωρίζονταν, αλλά δεν αξιοποιούνταν, άρχισαν να μπαίνουν τα τελευταία χρόνια σε μια σειρά. Κατ' αρχήν τακτοποιήθηκαν τα ζητήματα με το γενικό πολεοδομικό σχέδιο. Είχαν προηγηθεί σημαντικές επενδύσεις στη γύρω περιοχή, που απαξιώνονται από τους ίδιους που πιστεύουν ότι ενδιαφέρονται και διεκδικούν συνολικά για τη δυτική Θεσσαλονίκη, αλλά το μόνο που κάνουν είναι να μιζεριάζουν και να αποτελούν στο τέλος τέλος και οι ίδιοι έναν από τους παράγοντες υποβάθμισης της περιοχής. Διότι η δυτική Θεσσαλονίκη στα δικά μου μάτια και με τη δική μου λογική δεν είναι αδικημένη, είναι υποβαθμισμένη. Αυτό όμως αποτελεί άλλη κουβέντα, που αργά ή γρήγορα θα την κάνουμε.
Μένω στην περιοχή επιρροής των Λαχανόκηπων, όπου τα τελευταία χρόνια και μετά το ΚΤΕΛ Μακεδονία, έγιναν επενδύσεις και ιδιωτικές (δυο εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία κτλ.) και δημόσιες (νέο κτήριο υπηρεσιών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, το κέντρο της Cisco, έδρα σημαντικών επιχειρήσεων κτλ.).
Αυτές οι επενδύσεις δεν στάθηκαν ικανές να ανατρέψουν ακόμη την υποβάθμιση. Υπάρχουν ελλείμματα σε υποδομές, όμως η αναπτυξιακή προσπάθεια συνεχίζεται και απαιτεί πολλά χρόνια για να γυρίσει η κατάσταση. Αρκεί κάποιος να σκεφτεί ότι οι προσπάθειες αυτές έγιναν σε εποχές μνημονίων και ελάχιστων οικονομικών πόρων. Οπότε η όποια αναβάθμιση της περιοχής πηγαίνει με αργούς ρυθμούς μεν, σταθερούς δε.
Έστω και με πρωθύστερο τρόπο, άρχισε επιτέλους και ο καθαρισμός της περιοχής. Δεν άρχισε από τα μπάζα των Λαχανόκηπων. Άρχισε από τη φυγή των βυρσοδεψείων, από το σχεδιασμό της εξυγίανσης όλης της περιοχής, από τον καθαρισμό του Δενδροποτάμου. Συνεχίζεται λοιπόν κι αυτό αποδεικνύει τη σταθερή βούληση των αρμόδιων να βελτιώσουν τα πράγματα στην περιοχή.
Κι αν ορισμένοι θεωρούν ότι αυτές είναι απλώς υποχρεώσεις των αρμοδίων (καθαρισμοί κτλ.) να θυμίσω ότι το αυτονόητο πολλές φορές είναι ζητούμενο και για πολλά χρόνια ανέφικτο στη χώρα μας. Οι αιτίες πολλές, οι παθογένειες αναγνωρισμένες. Η κουβέντα για τις ευθύνες ατέρμονη και ατελέσφορη...
Σήμερα στην ευρύτερη περιοχή έχουμε μια μεγάλη προσπάθεια για τον καθαρισμό και την ανάπλαση του δυτικού παράκτιου μετώπου από το λιμάνι μέχρι το Καλοχώρι, έχουμε την προσπάθεια καθαρισμού του χώρου των παλιών βυρσοδεψείων, έχουμε τους καθαρισμούς σε Δενδροπόταμο και Λαχανόκηπους, έχουμε τη δρομολογούμενη ανάπλαση του Fix, έχουμε την επανενεργοποίηση του Μύλου, έχουμε επιχειρηματικούς χώρους να λειτουργούν και να αναπτύσσονται στην έκταση πριν τους Λαχανόκηπους, έχουμε το πρότζεκτ της Αλουμίλ. Δηλαδή, έχουμε και αντιμετώπιση προβλημάτων και έναρξη αξιοποίησης της περιοχής.
Η κατάρα της Θεσσαλονίκης
Κι επειδή κάπου εδώ συνήθως τα θαλασσώνουμε στη Θεσσαλονίκη, είναι σχεδόν βέβαιο ότι με το που θα αρχίσει η αξιοποίηση των Λαχανόκηπων θα αρχίσουν οι «γνωστοί άγνωστοι» αυτής της πόλης να εμφανίζουν ιδέες διαφορετικές, τις οποίες θα υπερασπίζονται με θέρμη, για να καθυστερήσει τελικά η όποια προσπάθεια αναβάθμισης ενός θησαυρού κρυμμένου στα σκουπίδια.
Αυτή είναι η «κατάρα» μας στη Θεσσαλονίκη και θύμα αυτής της κατάρας εκείνων που γεννήθηκαν με την παπική γνώση και χλευάζουν οποιαδήποτε σοβαρή και υλοποιήσιμη πρόταση, θα πέσουν και οι Λαχανόκηποι. Είμαι ο πρώτος που εύχομαι να βγω ψεύτης. Αλλά ήδη η γκρίνια έχει αρχίσει και πλέον έχουμε εμπειρία πού οδηγεί αυτή η γκρίνια...
Η μεταφορά του αναπτυξιακού κέντρου βάρους στα δυτικά έχει αρχίσει εδώ και χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Κι ας μην θέλουν να το δουν ορισμένοι. Καλύτερο περιβάλλον και ταυτόχρονη ανάπτυξη σε μια περιοχή που αλλάζει και βελτιώνεται, που προετοιμάζεται να υποδεχτεί κόσμο και να αποτελέσει το επίκεντρο επενδύσεων και ανάπτυξης. Αυτό είναι το στοίχημα για τους διοικούντες όλων των επιπέδων, οι οποίοι λογικά θα πρέπει να έχουν συνηθίσει στην γενικευμένη κλάψα και στην αδυναμία ορισμένων να χαρούν με τα θετικά, αλλά βρίσκουν νόημα μόνο στη στασιμότητα και στην άγονη κόντρα για ό,τι δεν έγινε στο παρελθόν...
Στους Λαχανόκηπους μένουν πλέον κάποιες ρυθμίσεις για το τοπικό σχέδιο πόλης, που πρέπει να προχωρήσουν κι αυτές, διότι τα επόμενα λίγα χρόνια τις επενδύσεις θα συνοδεύσει η αξιοποίηση της περιοχής. Και για να μην τρέφουμε αυταπάτες, στους Λαχανόκηπους δεν θα γίνουν ουρανοξύστες που θα φιλοξενούν επιχειρηματικά κέντρα και δεν θα μεταφερθεί η ΔΕΘ (ναι ναι, μετά τη Σίνδο είναι και οι Λαχανόκηποι και που είστε ακόμη διότι έρχεται κι ο Λαγκαδάς...), αλλά θα είναι περιοχή που θα συγκεντρώσει κατοικία και δραστηριότητες του τριτογενούς τομέα (υπηρεσίες).
Έχω γράψει στην πορεία των ετών πολλά ρεπορτάζ και πολλές απόψεις για τους Λαχανόκηπους, επειδή ορισμένοι άνθρωποι που πραγματικά ενδιαφέρονται για το μέλλον αυτής της πόλης επέμειναν στις μεγάλες προοπτικές που έχει εκείνη η περιοχή, ως σχεδόν μονόδρομος για την αναπτυξιακή προοπτική του πολεοδομικού συγκροτήματος.
Τον Ιανουάριο του 2018 είχα υπενθυμίσει το σχεδιασμό του 2010, που είχε ξεχαστεί για τη δημιουργία του επιχειρηματικού κέντρου των Λαχανόκηπων. Εν όψει του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του δήμου Θεσσαλονίκης για την περιοχή.
Στο τέλος του ίδιου μήνα, ο δήμος δημοσιοποίησε το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, το οποίο προβλέπει για τους Λαχανόκηπους χρήσεις γενικής κατοικίας, τουρισμού και αναψυχής, ανοιχτό εμπορικό κέντρο – εκπτωτικό χωριό και κεντρικές λειτουργίες της πόλης. Το δε επιχειρηματικό κέντρο αντιπροσωπεύεται όχι από τρία πολυώροφα κτήρια, αλλά από το σύνολο του Fix και του Μύλου (Συνοικία 9).
Θυμάμαι τον τότε αντιδήμαρχο, Θανάση Παππά, να μου εξηγεί όλο το σχεδιασμό και χάρηκα που την αναπτυξιακή προοπτική που είχε δρομολογηθεί για τους Λαχανόκηπους, έστω σε επίπεδο χαρτιού και νομοθέτησης, τη συνεχίζει και η διοίκηση του Κωνσταντίνου Ζέρβα, αλλά κυρίως τη βάζει σε συνεργασία με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς σε φάση πράξεων, σε φάση υλοποίησης.
Ο Μανώλης Κανδυλάκης όταν ήμουν στα πρώτα δημοσιογραφικά μου βήματα μου είχε γνωρίσει τη φράση: «Ο θησαυρός της Γης βρίσκεται στα σκουπίδια». Νομίζω ότι ταιριάζει γάντι στην περίπτωση των Λαχανόκηπων, όπου οι αρμόδιοι (περιφέρεια, δήμοι, φορείς) οφείλουν να συνεχίσουν αταλάντευτοι στην πορεία που έχουν χαράξει, για να καθαρίσει επιτέλους η περιοχή, να συμπληρωθούν οι υποδομές και να αποκτήσει ζωή, δίνοντας υπεραξία στην κατά τα άλλα... αδικημένη δυτική Θεσσαλονίκη. Για την ακρίβεια για να αποτελέσουν οι Λαχανόκηποι το επόμενο μεγάλο αναπτυξιακό πρότζεκτ όλης της Θεσσαλονίκης.