Skip to main content

Απλές κινήσεις που αλλάζουν το πρόσωπο της Θεσσαλονίκης

Οι καθαροί από αυτοκίνητα δρόμοι και η αγορά Μοδιάνο αποτελούν δύο θέματα που έχουν για κοινό παρανομαστή τη βελτίωση της εικόνας της Θεσσαλονίκης.

Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου ο Γιάννης Μπουτάρης παρευρέθηκε στο ετήσιο επίσημο δείπνο του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, που φέτος έγινε στο Μέγαρο Μουσικής. Εκεί ο δήμαρχος άκουσε με ικανοποίηση πολλούς να τον συγχαίρουν για τη δουλειά της Δημοτικής Αστυνομίας στο «καθάρισμα» των δρόμων του κέντρου από τα παρανόμως διπλο-τριπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα. Κάτι που έχει ως αποτέλεσμα αφενός η διέλευση των αυτοκινήτων να γίνεται με άνεση και ταχύτητα και αφετέρου η εικόνα του κέντρου να βρίσκεται, πλέον, πιο κοντά στην Ευρώπη και πιο μακριά από τον Τρίτο Κόσμο, με τον οποίο φλέρταρε τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης αποκάλυψε στους συνομιλητές του ότι μετά την Τσιμισκή, τη Μητροπόλεως, την Εγνατία, δρόμους από τους οποίους αυτονόητα ξεκίνησαν οι συστηματικοί έλεγχοι, σειρά παίρνουν τις επόμενες ημέρες η Βενιζέλου, η Ίωνος Δραγούμη, η Δωδεκανήσου και άλλοι άξονες του κέντρου, από τους οποίους η δημοτική αστυνομία μέχρι σήμερα περνάει περιστασιακά.

Στον ίδιο χώρο και στην ίδια εκδήλωση λίγο αργότερα ο επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιος Πιτσιόρλας δήλωνε ότι υπάρχει πρόθεση αξιοποίησης της κλειστής παραδοσιακής αγοράς Μοδιάνο από ιδιώτες επενδυτές, οι οποίοι θέλουν να την αναβαθμίσουν από τη σημερινή της ερήμωση, χωρίς να χάσει τον χαρακτήρα της. Να παραμείνει, δηλαδή, μια αγορά τροφίμων στην καρδιά του κέντρου, που –όπως και η ανοιχτή αγορά Βλάλη (Καπάνι)- θα απευθύνεται και θα έχει χώρο αναφοράς ολόκληρη την πόλη και τα περίχωρά της.

Πρόκειται για δύο θέματα –οι καθαροί από αυτοκίνητα δρόμοι και η αγορά Μοδιάνο- που έχουν για κοινό παρανομαστή τη βελτίωση της εικόνας και της λειτουργικότητας του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης. Και, μάλιστα, χωρίς κανένα σχεδόν κόστος για τα δημόσια ταμεία, κάτι που στις μέρες μας έχει ιδιαίτερη σημασία. Αν δίπλα σ’ αυτά προσθέσει κανείς την πεζοδρόμηση ενός τμήματος της Αγίας Σοφίας και κάποιων άλλων δρόμων στο κέντρο βγάζει το συμπέρασμα ότι οι μικρές παρεμβάσεις έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα. Παράλληλα, όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η πολιτική βούληση είναι ο σημαντικότερος παράγοντας επίλυσης προβλημάτων, βελτίωσης της καθημερινότητας και αξιοποίησης των προοπτικών που υπάρχουν.

Διότι το κέντρο της Θεσσαλονίκης συνιστά πολύ σημαντικό οικονομικό μέγεθος και μέτρο για την κοινωνική ζωή ολόκληρης της περιοχής. Ως πεδίο άσκησης εμπορικών δραστηριοτήτων και ποικίλων άλλων εκδηλώσεων. Αλλά και ως πόλος έλξης ξένων τουριστών και εγχώριων επισκεπτών. Όλοι αναγνωρίζουν ότι με ιστορικούς όρους η Θεσσαλονίκη είναι –όπως και η Κωνσταντινούπολη- μια εξαιρετικά γοητευτική πόλη που βρίσκεται ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ανατολή. Ταυτόχρονα, όμως, αντιλαμβάνονται ότι αυτά τα ιδιαίτερα χρώματά της εξαφανίζονται κάτω από τη μουντζούρα της εγκατάλειψης και της ανοργανωσιάς. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι χρόνια μετά από πρωθυπουργικές εξαγγελίες το αστυνομικό τμήμα του Λευκού Πύργου βρίσκεται ακόμη στην Αριστοτέλους, με ότι σημαίνει κάτι τέτοιο; Από τα προστατευτικά –πλην αντιαισθητικά- προστατευτικά κάγκελα μέχρι τα υπηρεσιακά αυτοκίνητα που παρκάρουν υπερηφάνως πάνω στον πεζόδρομο. Ή ποιος διανοείται ότι μέχρι σήμερα ακόμη οι παραγωγικοί φορείς και οι αρχές της πόλης δεν τα έχουν βρει στο ωράριο των φορτοεκφορτώσεων, με αποτέλεσμα η Ερμού και η Βασ. Ηρακλείου –κυρίως- να υποφέρουν και το έμφραγμα να μεταφέρεται στην ευρύτερη περιοχή;

Το κακό είναι ότι τα τελευταία χρόνια η εικόνα της Θεσσαλονίκης ως οργανωμένου αστικού συνόλου έχει υποβαθμιστεί, κάτι που σε κάποιο βαθμό συνδέεται με την περιπέτεια του μετρό που πληγώνει το σώμα και το πρόσωπό της. Το καλό είναι ότι ακριβώς εξαιτίας αυτής της εξέλιξης με σχετικά μικρές και περιορισμένου κόστους παρεμβάσεις μπορεί να υπάρξει ορατή βελτίωση και πολλαπλασιαστικά οφέλη. Πραγματικά είναι κρίμα εξαιτίας της εδραιωμένης αίσθησης αδράνειας, που αναμφισβήτητα υπάρχει, κάθε καθημερινή μικροπαρέμβαση, κάθε λογικό και αναμενόμενο μερεμέτι, να αντιμετωπίζεται ως… είδηση.