Της Κατερίνας Ζιούτα*
Πολιτευτής ΝΔ Β' Θεσσαλονίκης, προϊσταμένη Γ' Διεύθυνσης Παροχών e-ΕΦΚΑ
Πριν από λίγες ημέρες το Συμβούλιο της Επικρατείας εξέδωσε την 1500/2022 απόφασή του, μια απόφαση που μάλλον δεν έτυχε της προσοχής που θα έπρεπε, καθώς αποτελεί κατά τη γνώμη μου, σταθμό για την έννοια του κράτους δικαίου.
Διαβάστε: Η Μυρτώ Παπαδομιχελάκη δικαιώθηκε από το ΣτΕ για την αποζημίωση από το Ελληνικό Δημόσιο
Η απόφαση δικαίωσε, μετά από πολυετή, σκληρό, δικαστικό αγώνα έναντι του ελληνικού δημοσίου, την οικογένεια της 15χρονης Μυρτούς από την Πάρο, που βιάστηκε και κακοποιήθηκε βάναυσα από νεαρό Πακιστανό. Το ΣτΕ της επιδίκασε αποζημίωση από το ελληνικό δημόσιο και για ηθική βλάβη, που θα επιδικαστεί εφάπαξ, καθώς και για οικονομική μηνιαία πρόσοδο, προκειμένου να εξασφαλίσει μια όσο το δυνατόν αξιοπρεπή διαβίωση για την κόρη της, που εξαιτίας της κακοποίησης, κατέστη μόνιμα ανάπηρη.
Η σπουδαιότητα της απόφασης αυτής, έγκειται στην ανάλυση και την ερμηνεία του αρ.105 ΕισΝΑΚ για την αστική ευθύνη του δημοσίου, στο οποίο στηρίχθηκε, καθώς έκρινε πως: «Η είσοδος στη Χώρα αλλοδαπών/υπηκόων τρίτης χώρας και η περαιτέρω διαμονή τους – η οποία μπορεί να είναι και μακρά – δεν είναι ελεύθερη ούτε ανεξέλεγκτη, αλλά διέπεται από κανονιστικό καθεστώς (του ν. 3386/2005) που επιβάλλει σ’ αυτούς την υποχρέωση εφοδιασμού τους με διαβατήριο/ταξιδιωτικό έγγραφο, θεώρηση εισόδου και άδεια διαμονής για συγκεκριμένο σκοπό (για εργασία, ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα, σπουδές ή άλλο νόμιμο σκοπό) και καθιδρύει δεσμία αρμοδιότητα των αστυνομικών οργάνων για την έκδοση πράξεως απελάσεως σε περίπτωση, μεταξύ άλλων, που ο αλλοδαπός έχει παραβιάσει τις σχετικές διατάξεις, μετά δε την έναρξη ισχύος του ν. 3907/2011 πράξεως επιστροφής για τους παρανόμως διαμένοντες.»
Πηγαίνοντας ένα βήμα παρακάτω, έκρινε πως, η παράλειψη εφαρμογής του νόμου για τους παρανόμως διαμένοντας, επιφέρει αντίστοιχα δυσμενείς συνέπειες και εις βάρος των ιδίων, καθώς η παράλειψη εξασφάλισης, στοιχειωδώς αξιοπρεπούς διαβίωσης τους, συντελεί πολλές φορές στην εκδήλωση βαριά παραβατικής συμπεριφοράς, εξαιτίας της περιθωριακής τους διαβίωσης.
Με λίγα λόγια το ΣτΕ έφερε το Κράτος προ των ευθυνών του, προς πάσα κατεύθυνση. Δεν υπάρχει κράτος δικαίου όταν το ίδιο το κράτος δεν εξασφαλίζει την ασφάλεια των πολιτών του. Υπάρχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις εισδοχής και παραμονής στη χώρα, όταν αυτές δεν πληρούνται, πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος, δηλαδή απέλαση ή επιστροφή. Διαφορετικά το κράτος θα ευθύνεται για τυχόν προκληθείσα βλάβη.
Το πιο σημαντικό όμως κατά τη γνώμη μου, είναι η διαπίστωση, πως τελικά η δικαιοσύνη βρίσκει τον τρόπο να διορθώσει τις στρεβλώσεις και να υποδείξει τη μοναδική ενδεδειγμένη λύση για τα εγκλήματα που τελούνται από παρανόμως διαμένοντες αλλοδαπούς στη χώρα. Κατά την περίοδο της κρίσης όπου δυστυχώς ευδοκίμησαν ακραίες φωνές (αγανακτισμένοι, Χρυσή Αυγή) αμφισβητήθηκαν αρχές και αξίες της Δημοκρατίας μας, μία εκ των οποίων, αν όχι η βασικότερη, αυτή του Κράτους Δικαίου.
Η μετέπειτα αθρόα και ανεξέλεγκτη είσοδος στη χώρα, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, ανθρώπων που προερχόταν από τρίτες χώρες, είτε ήταν πράγματι πρόσφυγες είτε όχι, δημιούργησε τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, το οποίο έσπευσαν να καρπωθούν δήθεν πατριωτικά, ακροδεξιά κόμματα-λες και δεν συγκυβερνούσε ένα ακροδεξιό δήθεν πατριωτικό κόμμα-καλλιεργώντας την ξενοφοβία και τον ρατσισμό. Η δικαιοσύνη ως έσχατος φύλακας της Δημοκρατίας και βασικός πυλώνας του Κράτους Δικαίου, με τη σημερινή της απόφαση ανέδειξε, για μία ακόμη φορά, τη μοναδική θεσμική οδό, αυτή της τήρησης των νόμων, ως την βέλτιστη εγγύηση της εύρυθμης λειτουργίας του κράτους, που αφενός προστατεύει τους πολίτες του, αφετέρου σέβεται τα Θεμελιώδη Δικαιώματα του Ανθρώπου.
*Η Κατερίνα Ζιούτα είναι πολιτευτής ΝΔ Β' Θεσσαλονίκης, προϊσταμένη Γ' Διεύθυνσης Παροχών e-ΕΦΚΑ