Skip to main content

Η οδός Τσιμισκή ως αξιόπιστος καθρέφτης του εμπορίου στη Θεσσαλονίκη

Ο δρόμος-βαρόμετρο για την οικονομική δραστηριότητα, ο καθρέφτη των εξελίξεων του εμπορικού κέντρου 80 χρόνια τώρα, από τη δεκαετία του 1930.

Στη Θεσσαλονίκη το «πνεύμα των Χριστουγέννων» έρχεται πρώτα στην Τσιμισκή. Στον πιο εμπορικό δρόμο της πόλης, έναν από τους ακριβότερους στην Ελλάδα. Στον καθρέφτη των εξελίξεων του εμπορικού κέντρου 80 χρόνια τώρα, από τη δεκαετία του 1930. Ένα δρόμο-βαρόμετρο για την οικονομική δραστηριότητα. Την αύξηση ή τη μείωση της κατανάλωσης.Την ανάπτυξη ή την ύφεση. Ήδη τα εορταστικά φώτα στα μεγάλα καταστήματα της Τσιμισκή έχουν ανάψει και σε συνδυασμό με τον καιρό που χειμωνιάζει μας φέρνει πιο κοντά στα Χριστούγεννα, που πάντα συνδέονται με την αγορά.  

Η Τσιμισκή, όπως την γνωρίζουμε σήμερα, ως μια κεντρική λεωφόρο στην καρδιά της πόλης, άρχισε να κατασκευάζεται το 1921, μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917.Η πρώτη φάση της κατασκευής της περιλάμβανε το τμήμα από τα Λαδάδικα μέχρι την συμβολή με την Παύλου Μελά. Η «άνθιση» του δρόμου ξεκινά στην δεκαετία του 1930 όπου ανοίγουν βιβλιοπωλεία, τυπογραφεία και σε συνδυασμό με τα καφενεία, τα ζαχαροπλαστεία και τα εστιατόρια μετατρέπουν την Τσιμισκή για δεκαετίες ως τον κύριο εμπορικό δρόμο της πόλης. Μια οδός πρωτοκλασάτη, πέραν πάσης αμφιβολίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αξέχαστος λαϊκός τραγουδιστής Στράτος Διονυσίου, γέννημα – θρέμμα της δυτικής Θεσσαλονίκης, μιλώντας για την πολύ μεγάλη επιτυχία του, το τραγούδι «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», που έγραψε ο Μίμης Πλέσσας έλεγε: «Με αυτό το τραγούδι ο Πλέσσας με πήρε από την Εγνατία και με κατέβασε στην Τσιμισκή». Είναι κάτι που το αντιλαμβάνονται καλύτερα οι βέροι Θεσσαλονικείς, αλλά είναι μια πραγματικότητα, που προκύπτει από τα συστήματα αξιών της πόλης.

Στη δεκαετία του 1980 τα βιβλιοπωλεία εκτοπίζουν οι μπουτίκ, ενώ στις δεκαετίες του 1990 και κυρίως του 2000 στην Τσιμισκή τον τόνο δίνουν οι τράπεζες. Είναι η περίοδος που δεν υπάρχει ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο από τα μαγαζιά του δρόμου ανοίκιαστο. Τα ενοίκια είναι πολύ υψηλά, όπως επίσης και ο… αέρας που πληρώνουν όσοι θέλουν να εγκατασταθούν εκεί. Μετά ήρθε η κρίση και όπως όλα στην Ελλάδα η Τσιμισκή θάμπωσε. Τα τελευταία 10 χρόνια υπήρξαν μαγαζιά ανοίκιαστα επί μήνες.

Ως φυσικό επόμενο τα ενοίκια χαμήλωσαν και ο περίφημος εμπορικός αέρας εξαφανίστηκε. Οι τράπεζες συγχωνεύτηκαν και η παρουσία τους συρρικνώθηκε, ενώ τα  καταστήματα με είδη πολυτελείας απέμειναν ελάχιστα. Τώρα κυριαρχούν τα πολυκαταστήματα, οι πολυεθνικές αλυσίδες, αλλά και πιο… λαϊκές επωνυμίες, που βρήκαν τον τρόπο να αλλάξουν χωροταξικό επίπεδο και από την Ερμού ή τα στενά της Αγίας Σοφίας να κατεβούν στην Τσιμισκή. Επίσης, ο λαμπερός δρόμος φιλοξενεί σήμερα καταστήματα εστίασης και τροφίμων, τα οποία κάποτε ούτε που να φανταστούν τέτοια μεγαλεία. Ίσως διότι δεν είχαν καν αυτή την ανάγκη, αλλά ευκαιρία δοθείσης την αξιοποίησαν. Μόνες σταθερές αναφορές στην Τσιμισκή επί δεκαετίες ο «Τερκενλής» στην γωνία με την Αριστοτέλους και ο κουλουρτζής στην γωνία με την Αγίας Σοφίας.

Τους τελευταίους μήνες η αναιμική ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και η αύξηση της επισκεψιμότητας της Θεσσαλονίκης δίνουν νέα ώθηση στην Τσιμισκή. Ούτως ή άλλως είναι ο πρώτος δρόμος που ανεβαίνει όταν αυξάνεται η οικονομική δραστηριότητα και ο τελευταίος όταν καταγράφεται ύφεση. Ένας αυθεντικός και αξιόπιστος καθρέφτης των εξελίξεων στο εμπόριο της Θεσσαλονίκης. Αυτόν προτιμούν οι κάτοικοι της πόλης για να βολτάρουν, αυτόν επιλέγουν και οι ξένοι. Την οδό Τσιμισκή. Ο πιο φωτεινός, ο πιο ζωηρός και σίγουρα ένας από τους πιο ενδιαφέροντες δρόμους της Θεσσαλονίκης. Ακόμη κι όταν φυσάει παγωμένος Βαρδάρης και οι διαβάτες περπατούν γρήγορα για να ζεσταθούν. Όπως χθες βράδυ…