Αν η σοφία του ελληνικού λαού έχει κάποια αξία, η οποία είναι ενσωματωμένη στις παροιμίες του τότε τα νέα για την καινοτομία, τις νέες τεχνολογίες και γενικότερα τη νέα επιχειρηματικότητα στη Θεσσαλονίκη δεν είναι και πολύ καλά. Διότι –σύμφωνα με την παροιμία- «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει». Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι παρά τις προσδοκίες για κάτι, αυτό το κάτι αναμένεται να βουλιάξει στην πολυφωνία, που συχνά δεν είναι παρά κακοφωνία.
Στην προκειμένη περίπτωση το θέμα είναι η τεχνολογία. Η καινοτομία. Η νέα οικονομία. Ένα σύγχρονο περιβάλλον, στο οποίο (υποτίθεται ότι) η Θεσσαλονίκη έχει πλεονέκτημα. Διότι έχει τέσσερα πανεπιστήμια. Διότι διαθέτει ερευνητικά κέντρα. Διότι στην ευρύτερη περιοχή δραστηριοποιούνται σημαντικές επιχειρήσεις που αξιοποιούν τα δίκτυα και τις νέες τεχνολογίες. Διότι στην ανατολική πλευρά της πόλης έχουν δημιουργηθεί και λειτουργούν τρεις θερμοκοιτίδες επιχειρήσεων και μία προ-θερμοκοιτίδα. Διότι καθημερινά «ξεφυτρώνουν» νεοφυείς επιχειρήσεις (start ups), ενώ πολλές είναι οι νεανικές συναντήσεις, στις οποίες οι καινούριες ιδέες «πέφτου+ν» όχι σαν απλή κλασική Θεσσαλονικιώτικη βροχή, αλλά σαν… καταιγίδα.
Για όλους αυτούς τους λόγους –έστω για κάποιους από αυτούς- το 2004 η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει μια νέα δομή, την Ζώνη Καινοτομίας Θεσσαλονίκης. Λίγο μετά ιδρύθηκε η Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας ΑΕ, το νομικό πρόσωπο που θα υλοποιούσε το εγχείρημα, με έδρα το κτίριο του υπουργείου Μακεδονίας Θράκης. Μετά από πολλές περιπέτειες –αφού πέρασε κυριολεκτικά από 40 κύματα- τα τελευταία χρόνια η Ζώνη άρχισε να συγκεκριμενοποιεί το περίγραμμα της. Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι το επόμενο διάστημα θα δούμε κινήσεις που θα εξελίξουν το περίγραμμα σε συγκεκριμένο σχήμα. Δηλαδή ένα ολοκληρωμένο σύστημα, που θα υποστηρίζει ως ομπρέλα τις καινοτομικές δράσεις στην περιοχή της Θεσσαλονίκης.
Όλα αυτά βέβαια εφόσον οι καθ’ ύλην αρμόδιοι παράγοντες της Ζώνης προλάβουν. Διότι στην ποδιά της καινοτομικής Θεσσαλονίκης σφάζονται… λεβέντες. Κι επειδή στην Ελλάδα του δυτικού κόσμου και της ελεύθερης οικονομίας το κράτος είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης, ο μεγαλύτερος πελάτης, ο μεγαλύτερος προμηθευτής, ο μεγαλύτερος χορηγός, ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακινήτων, σχεδόν όλοι σπεύδουν να ζητήσουν την ελεημοσύνη του. Ανάμεσα στους πρώτους είναι κάποιοι που σηκώνουν το λάβαρο της επιχειρηματικότητας, της βιομηχανίας, της εξωστρέφειας. Που θεωρούν ότι η κοινωνική και πολιτική οργάνωση δημιουργήθηκε για να… ζωγραφίζουν οι ίδιοι, με μόνο προσόν ότι κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Στην προκειμένη περίπτωση κάποιοι από αυτούς σχεδιάζουν και για λογαριασμό του κράτους. Συγγράφουν με τη συνδρομή πρόθυμων υπουργών τροπολογίες. Αναζητούν παροπλισμένα στρατόπεδα, που θα φιλοξενήσουν τα όνειρα τους. Ζητούν με περίσσια άνεση την παραχώρηση 300, 750, 1000 στρεμμάτων του δημοσίου –αναλόγως της διαθεσιμότητας, ότι υπάρχει βρε αδελφέ- για να «στεγάσουν» την ιδέα τους. Όλα θα τα κάνουν οι ίδιοι. Με τους δικούς τους φίλους, με τους δικούς τους συγγενείς, με τους δικούς τους συνεργάτες. Αλλά με τα λεφτά των άλλων –Ελλήνων, Ευρωπαίων, υπεράκτιων παραγόντων δεν έχει σημασία.
Πέρα από τα σοβαρά, τα αστεία, τα ευτράπελα και τα δραματικά η Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας Θεσσαλονίκης ΑΕ οφείλει να αναλάβει δυναμικά την πατρότητα του εγχειρήματος της δημιουργίας Ζώνης Καινοτομίας στη Θεσσαλονίκη. Με ό,τι σημαίνει κάτι τέτοιο σε επίπεδο πρωτοβουλιών και ευθυνών απέναντι στο «παιδί» που ακόμη αγωνίζεται να σταθεί στα πόδια του.
Ο πρόεδρος της ΑΖΚ ΑΕ Κ. Λουφάκης και η πολιτικά υπεύθυνη υφυπουργός Μακεδονίας Θράκης Κ. Νοτοπούλου ως αρμόδιοι με κάθε θεσμική επισημότητα γνωρίζουν καλά τα παιχνίδια που παίζονται. Οι πληροφορίες λένε, επίσης, ότι είναι ενοχλημένοι, αφού το σκηνικό της… εισπήδησης που διαμορφώνεται δεν τους αρέσει. Άλλωστε όποιος σέβεται τον εαυτό του δεν θέλει να γίνεται… αόρατος στο ίδιο του το γήπεδο.