Καλημέρα σας!
Καλό μήνα!
Όπως συμβαίνει πάντα μετά το σοκ των πρώτων ημερών σε κάθε πόλεμο που μεταδίδεται σε απευθείας μετάδοση η σοβαρότητα της κατάστασης αυξάνεται, αλλά το ενδιαφέρον μειώνεται. Τα νέα γίνονται όλο και περισσότερο ασαφή. Οι πληροφορίες παραμένουν συγκεχυμένες. Οι ρεπόρτερ προσπαθούν απελπισμένα να βρουν για να πουν κάτι καινούριο. Οι αναλυτές επαναλαμβάνουν τα ίδια –ότι πιστεύει ο καθένας από την πρώτη στιγμή. Με δεδομένη τη -δικαιολογημένη σε μεγάλο βαθμό- μονοκαλλιέργεια στην ενημέρωση οι πάντες κρατούν την ανάσα τους κι εύχονται να αποφύγουν τα χειρότερα. Μέχρι να μας γίνει συνήθεια ένας ακόμη πόλεμος.
Ελληνικό άγχος
Όσοι ανησυχούν για τις επιπτώσεις της κρίσης στην Ουκρανία στην ελληνική οικονομία δεν έχουν άδικο. Διότι πέρα από τις τιμές της ενέργειας που ήδη πετούν κοντά στον… ήλιο, η Ελλάδα έχει τρία ακόμη πεδία για να περιμένει προβλήματα. Το πρώτο και πλέον ανώδυνο είναι οι εξαγωγές προϊόντων. Ήδη τα τελευταία χρόνια η ρωσική αγορά έχει δυσκολέψει, κυρίως λόγω ρυθμίσεων και κυρώσεων της ΕΕ. Επομένως «μικρό το κακό». Το δεύτερο, πολύ πιο σοβαρό πεδίο ανησυχίας είναι ο τουρισμός. Αφενός Ρώσοι και Ουκρανοί επισκέπτες ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο αφίξεις, που η Ελλάδα τις χρειάζεται, και αφετέρου αν η αναταραχή και οι πολεμικές συγκρούσεις τραβήξουν σε μάκρος τότε ενδέχεται οι τουριστικές μετακινήσει στην Ευρώπη να περιοριστούν και να μειωθούν. Το τρίτο πεδίο είναι οι ρωσικές επενδύσεις που γίνονται ή προγραμματίζονται στην Ελλάδα –από την Κρήτη μέχρι τη Χαλκιδική και από την Ήπειρο μέχρι τη Θεσσαλονίκη- και προσεγγίζουν το 1,5 δισ. ευρώ, η τύχη των οποίων παραμένει ζητούμενο. Η μη χορήγηση επιχειρηματικής βίζας και ο τραπεζικός αποκλεισμός είναι δύο ισχυρά αντικίνητρα, που ενισχύονται από το φιλοουκρανικό –και επομένως αντιρωσικό- κλίμα που δημιουργείται στην ελληνική κοινωνία, κυρίως λόγω της δυστυχίας των απλών Ουκρανών, αλλά και της τραγωδίας με το θάνατο ομογενών που ζουν στη χώρα. Όσοι, λοιπόν, ανάμεσα μας, πόνταραν στους Ρώσους για δουλειές –και υπάρχουν αρκετοί και στη Β. Ελλάδα- καλό θα είναι να το ξαναψάξουν.
Στο παιχνίδι η Ελβετία
Το πόσο σοβαρά είναι, πάντως, τα πράγματα στην παρούσα συγκυρία με το Ουκρανικό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η Ελβετία, η παραδοσιακά ουδέτερη σε σημείο… κακουργήματος χώρα, η οποία τις πρώτες ώρες του πολέμου είχε επαναλάβει ότι δεν υπάρχει για την ίδια θέμα κυρώσεων κατά της Ρωσίας, άλλαξε γνώμη και από χθες το απόγευμα συντάσσεται απολύτως με την ΕΕ. Υιοθετεί, δηλαδή, όλα τα μέτρα κατά της άρχουσας τάξης της Ρωσίας. Σε δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ υπολογίζονται οι καταθέσεις και τα περιουσιακά στοιχεία που δεσμεύονται, ενώ πλησιάζουν τους 350 οι Ρώσοι για τους οποίους απαγορεύεται η είσοδος στη χώρα. Ποιος το περίμενε από μια χώρα που δε συγκινήθηκε ούτε από το δράμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Προφανώς η ζωή προχωράει, βρισκόμαστε στο 2022. Το ξαναείπαμε: η ιστορία γράφει καινούριο βιβλίο.
Υποτονικές εκπτώσεις
Χθες ήταν η τελευταία ημέρα των χειμερινών εκπτώσεων, που είχαν ξεκινήσει πολύ πριν, στις 15 Ιανουαρίου. Οι έμποροι δεν είναι ευχαριστημένοι, κάτι που λογικά δεν θα έπρεπε ούτε να μας εκπλήσσει ούτε να το πολυσυζητάμε, διότι ποτέ τα τελευταία 30 χρόνια δεν ήταν. Δεν μπορούμε, όμως, να μην αναγνωρίζουμε ότι τα πράγματα αυτή τη φορά είναι διαφορετικά και κατά πάσα πιθανότητα θα πάνε χειρότερα. Η δεκαετής ελληνική οικονομική κρίση και ύφεση, η πανδημία του κορωνοϊού, ο τρελός χορός αυξήσεων σε καύσιμα και ενέργεια και ο πόλεμος στην Ουκρανία, που μόλις ξεκίνησε είναι πολύ μεγάλα γεγονότα και έχουν οικονομικές συνέπειες που πολύ δύσκολα θα αντιμετωπίσει το εμπόριο γενικά, η κατανάλωση ειδικά και το κάθε μαγαζί στη Θεσσαλονίκη ειδικότερα. Γι’ αυτό πολλά εμπορικά έκλεισαν, ενώ η επιβίωση των υπολοίπων συνιστά –σε πολλές περιπτώσεις- μικρό θαύμα. Μάλλον αυτή τη φορά τα ψέματα έχουν τελειώσει και ο ορθολογικός μετασχηματισμός της αγοράς αποτελεί μονόδρομο. Αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι οι μικρές τοπικές επιχειρήσεις θα χαθούν. Απλώς θα δυσκολευτούν και στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν θα προσαρμοστούν, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Το βέβαιο είναι ότι το εμπορικό μοντέλο «διαλέγω είδη, τα πουλάω με καπέλο 80% - 100% κάνω μια καλή για τα μέτρα μου βιτρίνα, και περιμένω τον πελάτη να… τσιμπήσει» δεν έχει και πολλά… ψωμιά, τουλάχιστον στο επίπεδο του μικρού, μεμονωμένου μαγαζιού. Διότι μπορεί «για τα πάντα να υπάρχει ο πελάτης», αλλά εν προκειμένω σημασία έχει και πόσοι πελάτες θα… τσιμπήσουν. Η εξίσωση είναι πολυπαραγοντική και οι έμποροι της Θεσσαλονίκης, ηρωικοί απόγονοι ενδόξων εμπόρων που έντυναν και στόλιζαν ανθρώπους και σπίτια σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα και τα μισά Βαλκάνια, οφείλουν να βρουν λύσεις.
Η ώρα της αλήθειας στην Καβάλα
Στις δουλειές η ώρα της αλήθειας φτάνει όταν έρθει η ώρα του χρήματος. Χθες το ΤΑΙΠΕΔ ανακοίνωσε ότι τελικά κατετέθη μία μόνο προσφορά για την παραχώρηση του λιμανιού της Καβάλας, έναντι πέντε που είχαν υποβληθεί στην πρώτη φάση της διαδικασίας. Προφανώς η αγορά έκρινε, εκτός κι αν ο μοναδικός υποψήφιος, η κοινοπραξία που απαρτίζεται από τις εταιρείες BLACK SUMMIT FINANCIAL GROUP - EFA GROUP - ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, είδε κάτι που οι άλλοι δεν είδαν. Ανάμεσα στους υποψηφίους που δεν έκαναν το τελικό βήμα ήταν και η ΟΛΘ ΑΕ, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Σε κάθε περίπτωση η Καβάλα διαθέτει ένα λιμάνι που με ιδιωτικό μάνατζμεντ και μεγαλύτερο στοχευμένο ενδιαφέρον ενδεχομένως να αναπτυχθεί, ως κομμάτι της «Εγνατίας των λιμανιών». Τις επόμενες εβδομάδες έως λίγους μήνες φτάνει η ώρα της αλήθειας και για τα υπόλοιπα λιμάνια του βορειοελλαδικού τόξου, την Αλεξανδρούπολη, την Ηγουμενίτσα και τον Βόλο. Τότε θα δούμε ποια από αυτά είναι ασημικά και ποια… μπακίρια, διότι επί του θέματος η μυθολογία πάει κι έρχεται χρόνια τώρα.