Skip to main content

Η σωστή σήμανση προσθέτει αξία στις ελληνικές εξαγωγές

Ο ρόλος του «Packaging» και του «Labelling» στον κλάδο των μεταποιημένων τροφίμων και ποτών και η διασύνδεση της διατροφής με το τουριστικό προϊόν.

Του Αθανάσιου Σαββάκη*

Το θέμα του «Packaging» και του «Labelling» στο πλαίσιο της εξαγωγικής δραστηριότητας των ελληνικών επιχειρήσεων, έχει αναδειχθεί σε θέμα «κλειδί» ή, για να μην αδικούμε τα πράγματα σε σημαντικό παράγοντα προσέλκυσης πελατών στις διεθνείς αγορές.

Η εμπειρία μας λέει ότι ναι μεν το πρόβλημα είναι οριζόντιο, δηλαδή αφορά όλους τους κλάδους της οικονομίας, αλλά, γίνεται εντονότερο στον κλάδο των μεταποιημένων τροφίμων και ποτών, στον οποίο η χώρα μας έχει εναποθέσει σημαντικό μέρος της ελπίδας για έξοδο από την κρίση, μέσω της παραγωγής στην Ελλάδα και της διάθεσης στο εξωτερικό, διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων.

Για τον συγκεκριμένο κλάδο θα ήθελα να σημειώσω, κατ΄ αρχήν, ορισμένες αδυναμίες του, και συγκεκριμένα:

-Ο κατακερματισμός του κλάδου, λόγω του μεγάλου αριθμού πολύ μικρών παραγωγικών επιχειρήσεων, με προσωπικό λιγότερο των 10 ατόμων και συχνά οικογενειακή νοοτροπία.

-Η αδυναμία προσανατολισμού της αγροτικής παραγωγής στις απαιτήσεις της αγοράς

-Η έλλειψη συλλογικού πνεύματος και κοινών δράσεων προώθησης ελληνικών προϊόντων (εν αντιθέσει με άλλες μεσογειακές χώρες).

-Η χαμηλή τυποποιητική ικανότητα προϊόντων (π.χ. φρούτα, λαχανικά και ελαιόλαδο).

Είναι λοιπόν προφανές ότι η ανταγωνιστικότητα των τυποποιημένων τροφίμων και ποτών εξαρτάται από τον βαθμό «επαγγελματισμού» του και από την ανάδειξη του μεγέθους του (σε όρους προφανώς μεγέθους επιχειρήσεων). Το μικρό μέγεθος αποστερεί πόρους από τις επιχειρήσεις του συγκεκριμένου κλάδου, γεγονός που αντανακλάται, τις περισσότερες φορές, στην ερασιτεχνική αντιμετώπιση τόσο του packaging, αλλά κυρίως, του labelling.

Πρόκειται μάλλον για μια αυτάρεσκη αυτοπαγίδευση των μικρών επιχειρήσεων, που, πολλές επίσης φορές, οδηγεί στο γνωστό: «είναι καλό», ενώ μια πρόχειρη εξέταση από τους ειδικούς του χώρου με πείρα στο σχεδιασμό αυτών των δύο σημαντικών σημείων για κάθε προϊόν, θα τους έβρισκαν κάθετα αντίθετους. Άρα, αντί οι επιχειρήσεις να επενδύσουν τόσο στο packaging όσο και στο labelling, προσπαθούν εκ των έσω, και μάλλον ερασιτεχνικά, να το αντιμετωπίσουν.

Έτσι, χάνουν δυνητικούς πελάτες, αφού η μη ελκυστική συσκευασία και σήμανση, κάνει ολοένα δυσκολότερη την αξιοποίηση των προοπτικών του τομέα. Αναφέρω ενδεικτικά μερικές από αυτές τις προοπτικές:

Το αυξανόμενο ενδιαφέρον των καταναλωτών για τρόφιμα υγιεινά και ειδικής ποιότητας δημιουργεί προοπτικές για τρόφιμα συνδεδεμένα με το μοντέλο της Μεσογειακής Διατροφής, τρόφιμα παραδοσιακά που μπορούν να προωθούνται ως Gourmet ή άλλες κατηγορίες, όπως τα βιολογικά προϊόντα, τα προϊόντα Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) ή Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης (ΠΓΕ) κ.λπ.

Η διασύνδεση της διατροφής και των τροφίμων με το τουριστικό προϊόν, η οποία μπορεί να έχει αξιοσημείωτη θετική επίδραση στις άμεσες πωλήσεις σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, και στις εξαγωγές μακροπρόθεσμα. Οι επενδύσεις της ελληνικής βιομηχανίας τροφίμων σε εγχώρια παραγωγή και εγχώριες πρώτες ύλες.

Η διάδοση της τάσης μέσα από την ελληνική οικονομική κρίση για στροφή των καταναλωτών στα εγχώρια προϊόντα.

Σε κάθε περίπτωση, η ανάπτυξη της παγκόσμιας και της ελληνικής οικονομίας, η ζήτηση προϊόντων προσαρμοσμένων στις ανάγκες των καταναλωτών, η καινοτομικότητα προϊόντων και διαδικασιών, η παγκοσμιοποίηση της παραγωγής και της διάθεσης προϊόντων, και, η προώθηση πολιτικών από τη δημόσια διοίκηση σε σχέση με την υιοθέτηση της υγιεινής διατροφής και για την προστασία του περιβάλλοντος, προϋποθέτουν την ανάληψη δράσεων με συστηματικό τρόπο, σε συνεργασία με ειδικούς, που θα κάνουν τα προϊόντα μας να είναι ελκυστικά συσκευασμένα και με τη σωστή σήμανση.

*Ο Αθανάσιος Σαββάκης είναι επιχειρηματίας & πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος