Η Θεσσαλονίκη βουλιάζει μέσα στο κυκλοφοριακό πρόβλημα

του Τάσου Τασιούλα

 

Η χαώδης κατάσταση που επικρατεί στους δρόμους της Θεσσαλονίκης επιδεινώνεται διαρκώς. Πλέον όλα λειτουργούν στον αυτόματο πιλότο και δεν έχω ακούσει κανέναν να διαφωνεί επ’ αυτού. Τι κάνουμε; Η συνέχιση αυτής της κατάστασης με το κυκλοφοριακό σε 24ωρη πλέον βάση κάνει την πόλη αβίωτη. Ευθύνες φέρουμε όλοι, καθώς τροφοδοτούμε το χάος με τη συμπεριφορά μας.

 

Ωστόσο, αν τα πράγματα σε επίπεδο αρμόδιων φορέων λειτουργούσαν, οι πολίτες θα προσαρμόζονταν και αυτή η εκτεταμένη παραβατικότητα τουλάχιστον θα είχε περιοριστεί.

 

Σήμερα στην πόλη –κι όχι μόνο στο κέντρο- οι δρόμοι είναι μπλοκαρισμένοι συνεχώς. Αρκεί μια μικρή πορεία για να διαλύσει μια ολόκληρη μέρα. Η καθημερινότητα είναι αφόρητη, τα νεύρα όλων τεντωμένα και οι φορείς δηλώνουν αδυναμία.

 

Η Β. Όλγας, η Λαγκαδά, η Κ. Καραμανλή και η δυτική είσοδος, που τροφοδοτούν το κέντρο με οχήματα είναι φρακαρισμένες για πάρα πολλές ώρες. Αιτία είναι κυρίως τα διπλοπαρκαρισμένα οχήματα. Όχι μόνον αυτά.

 

Οι λεωφορειολωρίδες είναι αδύνατο να λειτουργήσουν όλες σωστά. Μόνο για αστείο υπάρχουν πεζοδρόμια, διαβάσεις, ράμπες στο κέντρο της πόλης, καθώς όλα καταλαμβάνονται από ΙΧ. Τα δημοτικά πάρκινγκ γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία, σε αντίθεση με τα ιδιωτικά, στα οποία οι πληρότητες είναι περιορισμένες.

 

Ωράρια φορτοεκφορτώσεων δεν υπάρχουν και η Τροχαία ασχολείται μόνον όποτε την αφήνουν να κάνει το έργο της. Από την άλλη η κατάσταση επιδεινώνεται από αναγκαία έργα που εκτελούνται στην πόλη κι από το έργο – φάντασμα του μετρό.

 

Οι αιτίες του κυκλοφοριακού στη Θεσσαλονίκη έχουν συζητηθεί (σε επίπεδο καθημερινότητας) κι έχουν αναλυθεί εξαντλητικά. Πλέον όλοι θεωρούν ότι γνωρίζουν τα πάντα (τα έχουν ακούσει πάντως τόσο ως αιτίες, όσο κι ως δικαιολογίες) κι έχουν άποψη. Οι πολίτες έχουν κουραστεί τόσο πολύ, που πλέον αδιαφορούν να μπουν σε κουβέντα για την επίλυση του προβλήματος.

 

Όχι μόνο δε λύνεται, αλλά επιδεινώνεται κι αυτό το αποδεικνύουν οι περιορισμένες έξοδοι των συνεργείων της Τροχαίας, που έχουν ως αποτέλεσμα να κόβονται εκατοντάδες κλήσεις κάθε φορά και όλα να επαναλαμβάνονται μόλις περάσει η… μπόρα.

 

Ούτε η προσωρινή βελτίωση των συνθηκών λόγω περιορισμένης χρήσης των ΙΧ (εξαιτίας της κρίσης) στάθηκε ικανή να δώσει λύση. Πλέον είναι εμφανές ότι ακόμη κι αν βουλιάξουμε οικονομικά, το κυκλοφοριακό θα παραμείνει…

 

 

Τέσσερα είναι τα κεντρικά ζητήματα του κυκλοφοριακού στη Θεσσαλονίκη σε επίπεδο καθημερινότητας: η αστυνόμευση, η στάθμευση, τα ταξί και οι φορτοεκφορτώσεις και ως ένα σημείο τα ιδιωτικά πάρκινγκ.

 

Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν οι περισσότεροι εκπρόσωποι των φορέων που ασχολούνται με το ζήτημα.

 

 

Η ελλιπής αστυνόμευση καλύπτει τα πάντα. Φαντάζομαι ότι εάν με το ζήτημα ασχολούταν το υπουργείο Οικονομικών θα είχε λυθεί. Με τόσα έσοδα που μπορεί να συγκεντρώσει η Τροχαία εφόσον είχε ως αποκλειστική απασχόληση και το απαραίτητο προσωπικό από τις παραβάσεις μόνο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης δε θα χρειαζόμασταν ως χώρα δανεικά. Υπερβολή, μόνο και μόνο για να καταδείξω το μέγεθος του προβλήματος. Δυστυχώς, ασχολείται με το ζήτημα το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Κι έτσι η Τροχαία δεν έχει καν το απαιτούμενο προσωπικό εδώ και χρόνια για να κάνει τη δουλειά της.

 

Συμφωνώ με όσους λένε πως η αστυνόμευση από μόνη της ως αιτία καλύπτει όλες τις άλλες. Όταν οι συνδικαλιστές της Τροχαίας, αλλά και η διοίκησή της, αναφέρει τους λόγους για τους οποίους δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά της σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Η υποστελέχωση είναι το νούμερο ένα θέμα. Όταν δεν έχεις τροχονόμους δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Και το αρμόδιο υπουργείο φροντίζει να κλείνει τα μάτια στην ενίσχυση της Τροχαίας Θεσσαλονίκης. Ας μας πουν πόσοι αστυνομικοί από την τελευταία φουρνιά τοποθετήθηκαν στην Τροχαία Θεσσαλονίκης. Μήπως κανένας;

 

Οι τοπικοί φορείς οφείλουν πολιτικά πλέον να παρουσιάσουν την κατάσταση στο αρμόδιο υπουργείο και να ασκήσουν τη μέγιστη δυνατή πίεση για να πάψει η πιο κρίσιμη υπηρεσία να υφίσταται μόνο κατ’ όνομα.

 

 

Το ζήτημα της στάθμευσης είναι πολυδιάστατο. Πέρα από τις στρατηγικού και μακροπρόθεσμου χαρακτήρα παρεμβάσεις, που αν αποδώσουν θα αποδώσουν σε πολλά χρόνια από σήμερα, είναι ανάγκη να δοθούν άμεσες λύσεις. Θυμίζω το σχέδιο – φανφάρα για τα 30 και βάλε πάρκινγκ στο πολεοδομικό συγκρότημα. Για κλάματα…

 

Όποια παρέμβαση και να γίνει σήμερα (εξορθολογισμός στάθμευσης παρά την οδό κτλ.) δε θα φέρει αποτέλεσμα. Τη λύση στα διπλοπαρκαρισμένα και στα παρανόμως σταθμευμένα δίνει μόνο η αυστηρή αστυνόμευση βραχυπρόθεσμα.

 

Τα ιδιωτικά πάρκινγκ παραμένουν ακριβά για τους πολίτες, παρότι οι ιδιοκτήτες τους είτε έχουν ρίξει τις τιμές τα τελευταία χρόνια, είτε καταφεύγουν σε προσφορές, είτε υποστηρίζουν ότι οικονομικά δε βγαίνουν. Σε κάθε περίπτωση αυτό το απόθεμα θέσεων στάθμευσης πρέπει να αξιοποιηθεί. Και αυτό μπορεί να γίνει με οργανωμένο τρόπο και με συνεννόηση όλων των εμπλεκομένων. Η χρυσή τομή μπορεί να βρεθεί. Η διάθεση υπάρχει;

 

 

Οι φορτοεφορτώσεις, που δεν έχουν ωράριο, είναι ένα από τα μείζονα ζητήματα. Όσοι βιαστούν να παρεξηγηθούν από το «δεν έχουν ωράριο» τους συνιστώ υπομονή, επειδή μαθαίνω ότι ο δήμος Θεσσαλονίκης έχει μαζέψει τόσο φωτογραφικό υλικό, που θα καταπιούν τη γλώσσα τους.

 

Σε δυο εβδομάδες οργανώνεται μια ευρεία ανοιχτή συζήτηση με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για τις φορτοεκφορτώσεις. Εκεί θα μπουν στο τραπέζι οι ευθύνες όλων και θα αναζητηθεί λύση. Μακάρι…

 

 

Υπάρχει το ζήτημα των λεωφορειολωρίδων. Οι περισσότερες δε διαθέτουν κάμερες σε λειτουργία, οπότε η ανομία πάει σύννεφο. Για να σταματήσουν να αποτελούν απλώς κίτρινα σχεδιάκια στους δρόμους, έπειτα από διάφορες ιδέες, ο δήμος Θεσσαλονίκης αποφάσισε να βάλει τελικώς τα ψηλά πασσαλάκια στο οδόστρωμα, από σκληρό πλαστικό.

 

Στη Λάρισα, παρότι σπαστικό, λειτούργησε. Εκεί ως αποτρεπτικό της παράνομης στάσης και στάθμευσης εντός της λεωφορειολωρίδας. Εδώ ελπίζουν οι αρμόδιοι να λειτουργήσει και για την απρόσκοπτη μετακίνηση των λεωφορείων…

 

 

Τα ταξί επίσης έχουν γίνει μέρος του προβλήματος. Φέρουν ευθύνες, όπως ευθύνες φέρει και ο δήμος. Σήμερα, με οργανωμένο τρόπο επιχειρείται ο επανασχεδιασμός στις πιάτσες, με ορισμένες, που δεν εξυπηρετούν καν τα ταξί να είναι υπό κατάργηση και το σκεπτικό πλέον να στρέφεται στη δημιουργία χώρων τροφοδοσίας, ώστε να φύγουν εκτός πυρίκαυστης ζώνης οι ουρές των ταξί. Στο λιμάνι να δοθεί χώρος για να περιμένουν τα ταξί ώστε να γεμίζουν τις πιάτσες μόνον όταν αυτές αδειάζουν είναι μάλλον αδύνατο. Εξετάζεται η Γ’ Σεπτεμβρίου και η Κουντουριώτου.

 

Το μεγάλο φάουλ του δήμου Θεσσαλονίκης είναι η περίφημη αλλαγή κατεύθυνσης και δημιουργίας μεγάλης πιάτσας στην Καρόλου Ντηλ. Η εσωτερική διαφωνία στη διοίκηση του δήμου δεν εξυπηρετεί κανέναν. Μια απόφαση πρέπει να ληφθεί.

 

Αυτή είναι η εικόνα του κυκλοφοριακού στη Θεσσαλονίκη. Κάποια βήματα γίνονται. Οι ρυθμοί υλοποίησης, έστω των παρεμβάσεων που επείγουν όμως, είναι τραγικοί. Αν αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας θα βελτιώσουμε την κατάσταση. Αν όχι…