Η χώρα που θα καταστεί ενεργειακός κόμβος, δεν θα αποκτήσει μόνον οικονομικά οφέλη -ίσως αυτό είναι δευτερεύον, μια και αυτά δεν είναι τόσο σημαντικά-, αλλά αποκτά γεωπολιτική αξία, επειδή κρατά στα χέρια της τα κλειδιά της ροής της ενέργειας.
Δεν είναι επομένως περίεργο, που η Τουρκία επιχειρεί απεγνωσμένα να εξασφαλίσει ώστε ο αγωγός μεταφοράς του αερίου από την ανατολική Μεσόγειο προς την Ευρώπη, να διέλθει από το έδαφός της. Μάλιστα, έχει συνήγορο στο εγχείρημά της και το ΑΚΕΛ, το κόμμα της Αριστεράς στην Κύπρο, το οποίο επισήμως και δημοσίως πρότεινε αυτήν ακριβώς την διαδρομή. Μέσω της Τουρκίας στην Ευρώπη.
Φαίνεται τώρα, πως ο Ερντογάν πραγματοποιεί ακόμη μία μεταστροφή στην πολιτική του, και στήνει γέφυρες με το Ισραήλ. Ελπίζει, όχι άδικα, ότι τα συμφέροντα Τουρκίας-Ισραήλ θα ταυτιστούν στο συγκεκριμένο θέμα, λόγω του ότι δεν είναι άγνωστο πως και το Ισραήλ θα επιθυμούσε έναν αγωγό μέσω Τουρκίας, ο οποίος όντως είναι οικονομικά συμφερότερος.
Η τουρκική εφημερίδα Yeni Şafak, δημοσιεύει ένα σενάριο, που δεν γνωρίζει κάποιος πόσο ισχύει, δείχνει όμως τις προθέσεις της τουρκικής κυβέρνησης. Αναφέρεται στην επίσκεψη του γαμπρού του Τραμπ και ανώτατου συμβούλου του Αμερικανού προέδρου, Jared Kushner, στην Άγκυρα και την συνάντηση που είχε με τον Τούρκο πρόεδρο, Ταγίπ Ερντογάν και υποστηρίζει ότι η επίσκεψη αυτή μπορεί να αποτελέσει την απαρχή μιας νέας περιόδου στις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις.
Υποθέτει -και πιστώνει την υπόθεση σε ειδικούς, μη αναφέροντας ποιοι είναι αυτοί-, ότι ο αποκλεισμός του Ισραήλ από την ενεργειακή συμφωνία που υπέγραψαν η Κύπρος με την Αίγυπτο, μπορεί να οδηγήσει το Ισραήλ σε μια πορεία προσέγγισης με την Τουρκία, με κεντρικό ζητούμενο τη μεταφορά του φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας στην αγορά της Ευρώπης.
Και το σενάριο της ερντογανικής εφημερίδας κλείνει και με το ότι ο Κουσνέρ μεταφέρει προτάσεις για επίλυση του Παλαιστινιακού, που σημαίνει ότι οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ θα εξομαλυνθούν.
Είναι σαφές, πως μάλλον προθέσεις καταγράφονται, και με σκοπό δημιουργίας κλίματος. Μόνο που τα πράγματα, οδηγούν σε άλλες κατευθύνσεις, επειδή η επιλογή του τρόπου μεταφοράς του αερίου, δεν έχει μόνον οικονομική διάσταση, ούτε εξαρτάται από τυχούσα βελτίωση του τουρκοϊσραηλινών σχέσεων.
Ο καθηγητής Γεωπολιτικής και Ενεργειακής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, Θεόδωρος Τσακίρης, εξήγησε μιλώντας στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων: «Η Τουρκία διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο στη διαμετακομιστική ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα από την υλοποίηση του αγωγού TANAP, προέκταση του οποίου αποτελεί ο TAP. Μεταφέρει δηλαδή αέριο από την περιοχή της Κασπίας και ενδεχομένως από άλλες περιοχές, προκειμένου να μειωθεί -ελάχιστα βέβαια- η εξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη Ρωσία.
» Εάν και οι αρχικοί στόχοι ήταν πως ο λεγόμενος "Νότιος Διάδρομος" θα μετέφερε, μέσω Τουρκίας, στην Ευρώπη, περίπου το 10-20% των αναγκών της, η πραγματικότητα είναι πως η υλοποίηση του TANAP, όπως αυτός υλοποιείται μέσω του Transadriatic Pipeline στην Ελλάδα, αντιστοιχεί μόλις στο 2,14% των συνολικών αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οπότε η Τουρκία παίζει έναν σημαντικό ρόλο ως διαμετακομιστής».
«Όμως -συνεχίζει- κανένας Ευρωπαίος ηγέτης δεν θέλει να δει την Τουρκία να αναδεικνύεται σε κράτος διαμετακομιστή και για το αέριο της Ανατολικής Μεσογείου, γι’ αυτό ακριβώς η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθούν στην πράξη τον αγωγό EastMed».
Να επαναλάβω πάντως, αυτό που έχω γράψει πολλές φορές για τον EastMed, ότι για να υλοποιηθεί το σχέδιο, πρέπει να υπάρξουν αρκετές ποσότητες που θα δεσμευθούν υπέρ του αγωγού αυτού. Θα πρέπει να διαπιστωθεί και αν υπάρχει και άλλο αέριο πέριξ του Γλαύκου, ή σε άλλα Οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ. Πάντως, η πρόθεση της Ε.Ε. είναι να κατασκευαστεί ο μεσογειακός αγωγός.