Skip to main content

Οι τζάμπα μάγκες της Θεσσαλονίκης και τα «καλόπαιδα» των Αθηνών

Οι αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα δείχνουν ότι πολλοί στη «μικρή μας Θεσσαλονίκη» ήξεραν σε γενικές γραμμές, ενώ αρκετοί γνώριζαν λεπτομέρειες

Η είδηση για τον βιασμό μιας 24χρονης κοπέλας, σε πολυτελές ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης, το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, όπως κατήγγειλε η ίδια η παθούσα στην αστυνομία, μονοπωλεί τις τελευταίες ημέρες το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Ακόμα παραπάνω που στην υπόθεση εμπλέκονται γόνοι εύπορης επιχειρηματικής οικογένειας, πολύ περισσότερο που με αφορμή τη συγκεκριμένη καταγγελία τα στόματα άρχισαν να ανοίγουν και να... κελαηδούν. Οι αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα δείχνουν ότι πολλοί στη «μικρή μας Θεσσαλονίκη» ήξεραν σε γενικές γραμμές τι γίνεται, ενώ αρκετοί γνώριζαν και λεπτομέρειες. Πρόκειται χωρίς αμφιβολία για μια ζοφερή και σκοτεινή ιστορία, που προφανέστατα δεν είναι η μοναδική. Ευτυχώς που οι εισαγγελικές αρχές επέδειξαν αντανακλαστικά και η δικαιοσύνη κινείται ταχύτατα για τη διαλεύκανση της υπόθεσης, ώστε να μάθουμε τα πώς και τα γιατί με διευθύνσεις και ονόματα. Έτσι ώστε να αποδοθούν «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» από εδώ μέχρι το... Ντουμπάι και να μη καίγονται μαζί με τα ξερά και τα χλωρά.

Τζάμπα μάγκες

Πέρα από αυτή τη δεοντολογική και προφανώς πολιτικά ορθή και κυριλέ προσέγγιση του θέματος, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που τυλίγει ένα κομμάτι της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης. Διότι όσοι κυκλοφορούν στα στέκια της πόλης κατά καιρούς μαθαίνουν –ή ακούνε και... κρυφακούνε- διάφορα. Άλλωστε η Θεσσαλονίκη δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μεγάλο χωριό, δυστυχώς όχι μόνο σε μέγεθος και κοινωνικές σχέσεις, αλλά –συχνά- και σε νοοτροπία. Η ουσία, την οποία δεν μπορεί να αντιπαρέλθει κανείς, είναι ότι στην πόλη κυκλοφορούν διάφοροι τζάμπα μάγκες. Ακαλλιέργητα νεαρά πλουσιόπαιδα, γόνοι γνωστών οικογενειών επιχειρηματιών ή εισοδηματιών, έχουν πείσει τους εαυτούς τους ότι είναι υπεράνω του νόμου, εμφορούμενοι από μια κουλτούρα ανομίας που πιστεύουν ότι τους διασφαλίζει το χρήμα, το οποίο επιδεικνύουν προκλητικά. Είτε μέσω πανάκριβων αυτοκινήτων τα οποία αλλάζουν τακτικά. Είτε μέσω του θορύβου που προκαλούν με τις παρέες τους στα διάφορα στέκια. Είτε φορώντας ένα αφ' υψηλού υφάκι. Είτε –κυρίως- χρησιμοποιώντας ανθρώπους. Τον «κρεοπώλη», τον «ανθοπώλη», τον «ψαρά», το «βαποράκι», το «καραγκιοζάκι» και βέβαια τα δυστυχή κορίτσια που για διάφορους λόγους πέφτουν στα χέρια τους. Ή μάλλον στα νύχια τους. Όλα αυτά τα... ψευδώνυμα αντιστοιχούν συνήθως σε νέους ανθρώπους που βολεύονται με ένα ψευτονυχτοκάματο, το οποίο δεν λείπει καθόλου από την τσέπη των φραγκάτων που τους το δίνουν χωρίς να καταλαβαίνουν την αξία του, αφού οι ίδιοι φραγκάτοι ούτε ίδρωσαν, ούτε μόχθησαν για να το βγάλουν.

Τα «καλόπαιδα» των Αθηνών

Το πρόσθετο κακό είναι ότι αυτή τη γκρίζα πλευρά της Θεσσαλονίκης γίνεται αντικείμενο... αξιοποίησης από «καλόπαιδα» των Βορείων και των Νοτίων προαστίων της Αθήνας, που δεν τους στοιχίζει τίποτα να ανεβαίνουν τακτικά για να... βγάζουν γούστα στην «ερωτική» Θεσσαλονίκη, παρέα βέβαια με τους ντόπιους φίλους τους. Ξεφτίλα κανονική. Ο μύθος για τον έρωτα που σκέπει την πόλη χάρη στον Χριστιανόπουλο, τον Ιωάννου, τον Παπάζογλου, τα ρεμπέτικα, το λιμάνι και όλα τα αγιασμένα συμπαρομαρτούντα, εκπίπτει στην πιο ευτελή εκδοχή του, παραμορφώνοντας την εικόνα μιας πόλης που έρχεται ξανά στο επίκεντρο για λάθος λόγους. 

Παράπλευρα... πραγματάκια

Υπάρχουν όμως κι ένα δύο παράπλευρα πραγματάκια ακόμη που αναδείχθηκαν με αφορμή την υπόθεση της 24χρονης, που αξίζει να επισημανθούν.

Πρώτον, ο ρόλος του ξενοδοχείου. Είναι σαφές ότι οι υπεύθυνοι, αυτοί που νοίκιασαν τη σουίτα ήξεραν πολύ καλά. Έβλεπαν –ποιος ξέρει πόσον καιρό τώρα και ποιος ξέρει σε πόσα ακόμη ξενοδοχεία, βίλες, Airbnb κλπ.- ποιοι και πόσοι μπαινόβγαιναν. Και καλά, ας υποθέσουμε ότι σε άλλες εποχές δεν τους ενδιέφερε. Αλλά στον καιρό της πανδημίας, όταν όλοι οι υπόλοιποι κλείνονται στα σπίτια τους και τα πάρτι με τις μουσικές απαγορεύονται ακόμη και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς; Καμία υπευθυνότητα; Η ευαισθησία τους εξαντλείται στο να δείχνουν στους πελάτες και τους επισκέπτες τη διακόσμηση, τους πίνακες και τα φωτιστικά;

Δεύτερον, Η υπόθεση βρίσκεται, πλέον, στα σωστά χέρια των αστυνομικών και δικαστικών αρχών, που έχουν το χρέος να αποδώσουν Δικαιοσύνη χωρίς εκπτώσεις. Άλλωστε, μόλις χθες ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος, σε δηλώσεις του από τη Θεσσαλονίκη, έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα: Ο νόμος είναι νόμος και ισχύει για όλους, όποιοι και εάν είναι αυτοί...

ΥΓ: Αυτονόητο είναι ότι οι παρατηρήσεις για το τι συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη –ενδεχομένως και παντού, αλλά τώρα η Θεσσαλονίκη είναι στο επίκεντρο- δεν αφορά τους πάντες. Ούτε όλους τους γόνους καλών οικογενειών, ούτε όλους τους επαγγελματίες. Δυστυχώς, όμως, στη ζωή συχνά τον τόνο τον δίνουν οι κακές περιπτώσεις, τα αρνητικά παραδείγματα. Ίσως επειδή θόρυβο κάνουν οι άδειοι τεντζερέδες. Απλώς έχουμε συνηθίσει κάθε τι φυσιολογικό, δημιουργικό, ή θετικά ξεχωριστό να το βλέπουμε ως μία καθημερινότητα που συνηθίσαμε χωρίς να ξεσπάμε σε χειροκροτήματα, ενώ θα έπρεπε. Ενώ το άλλο, το αυταπόδεικτα σάπιο και άρρωστο, μας εξοργίζει και μας κάνει να ξεσπάμε.