Ικτίνου: Αν θέλεις να καθαρίσεις δεν ξεκινάς από τους πιτσιρικάδες

Ο θόρυβος που έχει ξεσπάσει για την υπόθεση του πεζοδρόμου της Ικτίνου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης μπορεί να θεωρηθεί δικαιολογημένος ως προς τις αλλαγές που έγιναν το τελευταίο διάστημα στην περιοχή. Απόψεις υπάρχουν πολλές και αντικρουόμενες, όπως και επιχειρήματα που τις ενισχύουν. Εκείνο που έχει ουσία όμως είναι οι πράξεις κι όχι τα λόγια.

 

Και στις πράξεις η Πολιτεία και η Αυτοδιοίκηση τα έκαναν μαντάρα. Για την ακρίβεια συμπεριφέρθηκαν με τον πλέον ακατάλληλο τρόπο, για να μη χρησιμοποιήσω βαρύτερες εκφράσεις, που θα ήταν ωστόσο πιο δόκιμες στη συγκεκριμένη περίπτωση.

 

Υπάρχει πρόβλημα στην Ικτίνου; Όχι ένα, πολλά. Τι έκαναν οι αρμόδιοι φορείς για να τα αντιμετωπίσουν; Επέλεξαν ένα από τα προβλήματα και αποφάσισαν να λύσουν αυτό και μόνο, δίχως να εξετάσουν τους λόγους για τους οποίους δημιουργήθηκε. Λέγεται επιλεκτική μεταχείριση, δίχως σχέδιο. Το χειρότερο όλων είναι η σύνδεση του συγκεκριμένου προβλήματος με συμφέροντα. Η επιλογή τελικά δεν οδήγησε, ούτε θα οδηγήσει σε λύση, αλλά θα ενισχύσει την άποψη ότι οι αρμόδιοι είναι υπηρέτες συγκεκριμένων συμφερόντων.

 

Το παράδειγμα της Ικτίνου δεν είναι καθόλου καινούργιο στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης. Μπορεί σήμερα να το συσχετίζουμε με την κρίση, όμως δεν είναι μόνο αυτή η αιτία του προβλήματος. Τα ίδια είχαμε κάποτε στην Προξένου Κορομηλά, όπως και στη Δημητρίου Γούναρη. Το ίδιο γίνεται και στην ευρύτερη περιοχή της Βαλαωρίτου ή ακόμη και σε σημεία της παραλίας.

 

Πολιτεία και Αυτοδιοίκηση αποδεικνύουν διαχρονικά την ανικανότητά τους να αντιμετωπίσουν τέτοιου είδους προβλήματα. Συνεχίζουν να ζουν στο γυάλινο κόσμο τους, μακριά από την καθημερινότητα της πόλης.

 

Στην Ικτίνου εδώ και χρόνια επικρατεί ανομία. Αυτή την ανομία δεν τη δημιούργησε κανένας από τους νέους που σήμερα συγκεντρώνονται στην περιοχή και αποτελούν το… μίασμα για τους δήθεν ευπρεπείς επιχειρηματίες, τους φιλήσυχους γείτονες, τους… νοικοκυραίους και τις ομάδες συντήρησης που θέλουν να κάνουν κουμάντο στην πόλη.

 

Πολύ πριν οι νέοι αποφασίσουν να δημιουργήσουν τη δική τους πιάτσα, με τους δικούς τους όρους στην Ικτίνου, οι αρμόδιοι έκλεισαν τα μάτια στην αυθαιρεσία των επιχειρηματιών, που κατέλαβαν την περιοχή. Για να περάσεις από Ικτίνου και Ζεύξιδος, όχι τώρα, πριν από μήνες, έπρεπε να είσαι ειδικός στο σλάλομ. Ο πεζόδρομος δόθηκε βορά στα συμφέροντα των καταστηματαρχών και με αυτό δεν είδα να έχουν πρόβλημα οι αρμόδιοι. Ίσα ίσα που με τις ενέργειές τους διευκόλυναν την… επιχειρηματικότητα.

 

Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι η επιχειρηματικότητα πάσης φύσεως, ακόμη και αυτή των καταστημάτων εστίασης, που είναι η μόνη η οποία εμφανίζει κινητικότητα στη Θεσσαλονίκη, πρέπει να στηριχθεί. Είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη για νέες θέσεις εργασίας που δεν χωρούν αντιρρήσεις.

 

Αρκεί να μη φτάνουμε στα άκρα. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης δυστυχώς έφτασε. Οι προηγούμενες δημοτικές αρχές κατηγορήθηκαν επί χρόνια για τα τραπεζοκαθίσματα. Η σημερινή διοίκηση του Δήμου συνέχισε την ίδια πρακτική. Και μπορεί στην πρώτη θητεία της να είχε ελαφρυντικά, πλέον δεν έχει. Η πόλη εξυπηρετεί πρώτα τις ανάγκες για πλουτισμό ορισμένων και δευτερευόντως τα δικαιώματα των πολιτών για ελεύθερους δημόσιους χώρους, για ελεύθερη και ανεμπόδιστη μετακίνηση.

 

Αυτό έκανε στην Ικτίνου. Και όχι μόνο. Δεν έχει μείνει ανάπλαση για ανάπλαση, πεζόδρομος για πεζόδρομος, που να μην έχει παραδοθεί στις ορέξεις των καταστηματαρχών. Αφού πλέον πιστεύω πως όλα τα βήματα ευπρεπισμού και εκσυγχρονισμού περιοχών της Θεσσαλονίκης γίνονται με μοναδικό κριτήριο τη συγκέντρωση πολιτών για την ενίσχυση των καταστηματαρχών.

 

Διόλου ευκαταφρόνητο και καθόλου κακό, εφόσον όμως διασφαλίζονται τα συλλογικά δικαιώματα και η λειτουργία της πόλης. Αυτό όμως δεν το σκέφτεται κανείς από τους αρμόδιους. Λες και η μόνη σκέψη τους είναι πως θα δημιουργήσουν το κατάλληλο περιβάλλον για να τα… οικονομήσουν οι επιχειρηματίες. Μήπως το ίδιο δεν έχει γίνει στους πεζοδρόμους της Αγίας Θεοδώρας και της Γεωργίου Σταύρου; Το ίδιο δεν έγινε σε Καλαποθάκη και Κομνηνών; Το ίδιο δεν έχει γίνει στα Λαδάδικα; Παρέδωσαν όλο το κέντρο στα συμφέροντα των καταστηματαρχών.

 

Και μάλιστα εν μέσω κρίσης. Όταν οι πολίτες και περισσότερο οι νέοι, που δεν έχουν τα χρήματα πια για να πληρώσουν ούτε τον καφέ, ψάχνουν να βρουν διέξοδο. Τι κάνουν οι αρμόδιοι; Απλώς περιορίζουν τις δυνατότητές τους να ζήσουν, παραχωρώντας κάθε σπιθαμή ελεύθερου χώρου σε ιδιωτικά συμφέροντα.

 

Ναι στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Ναι και στην παροχή κινήτρων και διευκολύνσεων στους καταστηματάρχες. Όχι όμως σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

 

Δεν μπορεί να μη δίνεται η ευκαιρία για ανέξοδη διασκέδαση στους νέους, ειδικά σε εποχές όπως οι σημερινές. Δεν μπορεί να αποτελεί πρόβλημα η επιλογή να πάρει μια παρέα νέων μια κούτα με μπίρες από το σούπερ μάρκετ και να την καταναλώσει σε ένα παγκάκι. Ποιους ενοχλεί μια τέτοια επιλογή και γιατί; Τον τρόπο ζωής του τον επιλέγει ο καθένας ξεχωριστά. Εφόσον δε διαπράττει κάποια παρανομία κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του επιβάλει κάτι διαφορετικό.

 

Η επέμβαση των ΜΑΤ στην Ικτίνου έδειξε ότι η νοοτροπία του συστήματος δεν μπορεί να προσαρμοστεί στα διαρκώς μεταλλασσόμενα δεδομένα της κοινωνίας, επειδή από τη μεταπολίτευση και μετά κανείς δε θέλει να αλλάξει. Βολεύονται όλοι με την εξυπηρέτηση συμφερόντων και κανείς δεν υπηρετεί το συλλογικό συμφέρον.

 

Μέχρι πόσοι μπορούν να συναθροίζονται χωρίς να δημιουργούν πρόβλημα στην… αισθητική των νοικοκυραίων; Δε βάζω –δυστυχώς- τον εαυτό μου μέσα επειδή δεν μπορώ να ξαναγίνω νέος.

 

Το επαίσχυντο επιχείρημα της διακίνησης ναρκωτικών απλώς ανέδειξε τις ενοχές του συστήματος. Δηλαδή γίνεται διακίνηση ναρκωτικών εκεί που μαζεύονται οι παρέες και στα μαγαζιά κάνουν θεία λειτουργία και εσπερινό;

 

Γίνονται συμπλοκές στην Ικτίνου και ενοχλούνται οι γείτονες, ενώ οι ξυλοδαρμοί και οι προστασίες στα καταστήματα δεν ενοχλούν κανέναν;

 

Μετατρέπεται ο… πανέμορφος πεζόδρομος σε σκουπιδότοπο όταν τελειώσει το πάρτι κι αυτό αποτελεί αιτία για να αποτραπεί η συνάθροιση; Δεν κοιτάμε τα χάλια μας με το σκουπιδαριό σε κάθε γωνιά της πόλης, με τα βουνά σκουπιδιών έξω από τα καταστήματα και μας ενόχλησαν τα σκουπίδια των νεαρών της Ικτίνου;

 

Οι επιχειρηματίες, που τους σέβομαι πολύ περισσότερο από αυτό που προκύπτει από τη σημερινή άποψη, θα πρέπει να σκεφτούν ότι τα προβλήματα από τη χαμηλή κατανάλωση δεν προκύπτουν από τους νεαρούς που επέλεξαν αυτό τον τρόπο διασκέδασης στη γειτονιά τους. Αυτοί δε θα μπορούσαν να είναι πελάτες τους και επίσης δε διώχνουν όσους μπορούν. Οι αιτίες είναι άλλες και τις γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα.

 

Οι περίοικοι καλό θα ήταν να δείξουν περισσότερη ευαισθησία για τη γειτονιά τους όταν διαμορφωνόταν όλη αυτή η κατάσταση. Αλλά πέραν ορισμένων που επί χρόνια επισημαίνουν τα πραγματικά προβλήματα, οι υπόλοιποι βολεύτηκαν ή δεν ενοχλήθηκαν από το σύνηθες. Να τους θυμίσω ότι κι αυτά τα παιδιά από οικογένειες προέρχονται και γονείς έχουν…

 

Όσο για την ανομία, τα ναρκωτικά, τους τσακωμούς, η Αστυνομία θα μπορούσε να τα αντιμετωπίσει. Ο τρόπος υπάρχει και τον γνωρίζει. Αν οι εντολές που δέχεται όμως είναι διαφορετικές…

 

Σε εποχές κρίσης οι αρμόδιοι επέλεξαν να… παίξουν με την ίδια τη Δημοκρατία. Το παιχνίδι τους είναι επικίνδυνο. Αν βλέπουν ως πρόβλημα αυτό που γίνεται στην Ικτίνου να το αντιμετωπίσουν με σχέδιο και συνολικά. Όχι με τα ΜΑΤ, όχι με μόνο στόχο την εξυπηρέτηση συμφερόντων. Αν θέλεις να καθαρίσεις τη νύχτα δεν ξεκινάς από τους πιτσιρικάδες. Είναι υποκρισία.