Skip to main content

Είναι δυνατόν να επιτευχθεί ανάπτυξη με σοβιετικές μεθόδους;

Τι θα πρέπει να λένε στον λαό οι αστοί πολιτικοί, για να αντιληφθεί ο ελληνικός λαός ότι με τον σοβιετισμό ανάπτυξη να μη περιμένουμε

Τείνει να γίνει πιστευτό, ότι με την φυγή του κ. Λαφαζάνη και των συντρόφων του, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μεταμορφωθεί σε κεντροαριστερό, σοσιαλδημοκρατικό, κόμμα, με τον κ. Τσίπρα να ανακουφίζεται που απαλλάχτηκε από τα «βαρίδια».

Δεν έχω την ίδια άποψη. Οι αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ, ναι μεν είναι δογματικοί σοβιετικοί, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα στελέχη που παρέμειναν έπαψαν να ομνύουν στον αντικοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό. Συγγενείς είναι οι μήτρες γέννησης των στελεχών της Αριστεράς, και οι διαφορές τους εστιάζονται στις μεθόδους και τις τακτικές, και δεν είναι ιδεολογικές.

Η κα Δούρου, δηλαδή, που δεν δήλωσε προσχώρηση στην Λαϊκή Ενότητα, δεν έχει ολοκληρωτικές αντιλήψεις, την στιγμή καθ’ ην ο πολιτικός της όρκος ως Περιφερειάρχη, ήταν απόσπασμα από το Σύνταγμα των ΕΛΑΣιτών της Κυβέρνησης του Βουνού; Και ότι εντός της Βουλής, ως βουλευτής, ζήτησε την αντικατάσταση του ισχύοντος δημοκρατικού Συντάγματος -με τις όποιες αδυναμίες του- με το Σύνταγμα των Κορυσχάδων, της Λαοκρατικής Κυβέρνησης δηλαδή;

Και πώς θα θεωρηθεί κεντροαριστερός ο κ. Σπίρτζης, όταν όπισθεν της υπουργικής καρέκλας στο γραφείο του, είναι αναρτημένη η φωτογραφία του Λένιν; Πώς μπορεί να συμβιβαστεί η σοσιαλδημοκρατική ταυτότητα με την ταύτιση με τον δημιουργό της Δικτατορίας του Προλεταριάτου;

Και σε τι διαφέρει ο κ. Σκουρλέτης, ο οποίος αντικατέστησε τον κ. Λαφαζάνη στο υπουργείο που σκωπτικώς πλέον ονομάζεται Ανάπτυξης, ενώ επί 8μηνο μετεβλήθη σε όργανο Υπαναπτυξιακής πολιτικής; Από το ίδιο μίσος -διότι περί μίσους πρόκειται- κατά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας δεν διαπνέονται και οι δύο;

Ο κ. Σκουρλέτης μάλιστα -ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑίος- έδειξε τις προθέσεις του καταστρέφοντας μια επένδυση, στέλνοντας στην ανεργία 2.000 οικογένειες, και έστειλε μήνυμα στους επενδυτές -εγχωρίους και αλλοδαπούς- ότι η Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλει ιδιωτικές επενδύσεις. Τι διαφορετικό λέγει και πράττει το «βαρίδιο» κ. Λαφαζάνης, από τον «προεδρικό» κ. Σκουρλέτη;

Και σε τι διαφέρει από τους άλλους ο κ. Μπαλτάς, ορκισμένος εχθρός της Παιδείας, του οποίου το πρώτο μέλημα πριν καν αναλάβει καθήκοντα στο υπουργείο α-Παιδείας, ήταν η κατάργηση των κατατακτηρίων εξετάσεων στα Πειραματικά και Πρότυπα σχολεία; Δεν θέλει αρίστους ο σοβιετισμός… ισοπέδωση προς τα κάτω θέλει.

Ένα από τα μεγάλα θύματα -προς μεγάλη χαρά του κ. Μπαλτά- είναι το Μιχαλοπούλειο του Πειραιά, ένα από τα πιο ιστορικά σχολεία, που λόγω του ΦΠΑ 23% έβαλε λουκέτο, έπειτα από 83 χρόνια λειτουργίας. Και με το νέο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (το οποίο μάλλον θα αλλάξουν, έπειτα από τον μεγάλο θόρυβο και τις απώλειες σε ψήφους που θα έχει το κόμμα) ο υπουργός του κ. Μπαλτάς θεωρεί την ιδιωτική εκπαίδευση ως «αγαθό πολυτελείας» και επιμένει στον 23% στον ΦΠΑ.

Όλους, μα όλους τους εκ του ΣΥΡΙΖΑ προερχόμενους υπουργούς, τους διακατέχει ο σοβιετισμός. Η ιδεολογική συγγένεια με τους αποχωρήσαντες του κ. Λαφαζάνη είναι αδιάλειπτη. Οι ολοκληρωτικές αντιλήψεις τους όχι μόνον δεν αποκηρύχτηκαν, αλλά στους προεκλογικούς τους λόγους εξακολουθούν να παριστάνουν τον… αντιμνημονιακό.

Θα ήταν πολιτικώς έντιμο, αν ο κάθε πολιτικός δε έκρυβε από τον λαό ούτε την ιδεολογία του, ούτε τις προθέσεις του. Δεν το πράττουν όμως. Και δεν το πράττει ούτε ο κ. Λαφαζάνης, που τον παρουσιάζουν «αγνό και έντιμο ιδεολόγο», αφού καπηλεύεται συνειδητώς, τόσο το 62% του «όχι» που ψευδώς επιχειρεί να το παρουσιάσει ως υπέρ των σοβιετικών απόψεών του, αλλά κάνει μνεία και στο ΕΑΜ, το οποίο δεν σέβεται.

Ο τίτλος του ΕΑΜ ήταν «Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο». Μπορεί ο κ. Λαφαζάνης να μας πει αν έστω και μια φορά στην ζωή του μίλησε θετικά για το Έθνος ή πρόφερε την λέξη; Για τον μαρξισμό, το έθνος και η πατρίδα, είναι όροι που εφεύραν οι καπιταλιστές. Πώς μπορεί να τις δεχθεί ο Διεθνισμός;

Αυτά θα έπρεπε να λέγουν στον λαό οι αστοί πολιτικοί (αν τα καταλαβαίνουν). Για να αντιληφθεί ο ελληνικός λαός ότι με τον σοβιετισμό ανάπτυξη να μη περιμένει.

Ο Μακεδών