Skip to main content

Είναι δυνατόν να ονειρεύονται τα σοβιέτ στην Ελλάδα;

Παντού στον Δυτικό κόσμο τους μαρξιστές, δεν τους παίρνουν στα σοβαρά, εδώ, στην πάλαι ποτέ χώρα του φωτός ζούμε σε ένα σοβιετικό κράτος.

Η Ελλάδα αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση στον σύγχρονο κόσμο, όπου υπάρχουν ακόμη κόμματα και ομάδες που ζουν στην εποχή του Στάλιν. Παντού στον Δυτικό κόσμο τους μαρξιστές, με τις άπειρες παραφυάδες, δεν τους παίρνουν στα σοβαρά, ενίοτε δε αντιμετωπίζονται και ως γραφικοί, εδώ, στην πάλαι ποτέ χώρα του φωτός και του πολιτισμού, ζούμε ουσιαστικώς σε ένα σοβιετικό κράτος.

Όχι τόσο επειδή σε κυβερνητικές θέσεις βρίσκονται στελέχη της Αριστεράς που ομνύουν στον μαρξισμό, αλλά κι επειδή την ίδια την κοινωνία την έχει διαπεράσει το μαρξιστικό ρεύμα, που εμφανίσθηκε βεβαίως υπό το προσωπείο της «προοδευτικότητας». Ο σταλινισμός δηλαδή (ο μαοϊσμός, τροτσκισμός, λενινισμός και όσα άλλα ρεύματα συνθέτουν τον ΣΥΡΙΖΑ ή βρίσκονται στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά) θεωρείται, προπαγανδίζεται  και έγινε αποδεκτός από αδαείς ως στοιχείο… προόδου.

Συμβαίνει δε το εξής περίεργο. Ενώ κάθε μαρξιστική τάση είναι εξ ιδεολογίας ολοκληρωτική και αντικοινοβουλευτική, πέτυχε να συγκαταλέγεται στις δυνάμεις που αυτοαποκαλούνται «συνταγματικού τόξου». Κι ενώ η Χρυσή Αυγή, που δεν έκρυψε τον αντικοινοβουλευτισμό της, τίθεται εκτός πολιτικού παιχνιδιού, το ΚΚΕ εντάσσεται στις… δημοκρατικές δυνάμεις! Το ίδιο και η Λαϊκή Ενότητα, μαζί με την πλειονότητα των απομεινάντων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έχει εξηγήσει ότι ήταν απαραίτητος ο «συμβιβασμός» του με τους δανειστές, ως "στοιχείο της επαναστατικής τακτικής", τόσο αγαπητής στον Λένιν που έτσι δικαιολογούσε τις αντιμαρξιστικές θέσεις του, επειδή, είπε ο κ. Τσίπρας, θα του «επιτρέψει να συνεχίσει τον αγώνα». Λενινιστικός ελιγμός δηλαδή, για να προετοιμαστεί για αντεπίθεση (Δεν κάνω λόγο εδώ για το ουτοπικό όλων των αφηγημάτων των «προοδευτικών». Απλώς υπενθυμίζω ποιοι είναι).

Η κα. Δούρου, μέσα στη Βουλή πρότεινε την αντικατάσταση του δημοκρατικού μας Συντάγματος, με το «Σύνταγμα των Κορυσχάδων»! Το σύνταγμα δηλαδή της Κυβέρνησης του Βουνού, που υποστηριζόταν από τον ένοπλο ΕΛΑΣ και τον Βελουχιώτη. Μάλιστα δε, στον πολιτικό όρκο που έδωσε ως Περιφερειάρχης, αποσπάσματα από αυτό το Σύνταγμα χρησιμοποίησε, με τους αστούς πολιτικούς βεβαίως, να αγνοούν τι είναι οι Κορυσχάδες και σε τι ορκίστηκε η κα. Δούρου.
Ο υπουργός κ. Κατρούγκαλος δήλωσε αποφασισμένος να αγωνιστεί με τους άλλους συντρόφους του τού ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας: «Δεν είμαστε σαν τον ΕΛΑΣ που παρέδωσε τα όπλα»! Υπουργοί δε της κυβέρνησης έχουν αναρτήσει στα γραφεία τους πορτρέτα του Βελουχιώτη και του Λένιν.

Ζούμε προφανώς σε άλλες εποχές, πολλές δεκαετίες πίσω, κι αυτό δεν οφείλεται μόνον στο γεγονός της εμφάνισης στο πολιτικό προσκήνιο των μαρξιστών του κυβερνητικού κόμματος. Ο σοβιετικός τρόπος ζωής έχει κυριεύσει όλη την κοινωνία, επειδή προφανώς και δεν είναι μόνο το εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα που ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό.

Με αστικές κυβερνήσεις οι ΕΡΤ πρόβαλαν ενθουσιώδη αφιερώματα σε προσωπικότητες που έστρεψαν τα όπλα κατά της Ελλάδας τα χρόνια 1944-1949, χωρίς οι αστοί κυβερνήτες να αντιδρούν, μήπως και δεν θεωρηθούν «προοδευτικοί». Αλώθηκε ο χώρος των Πανεπιστημίων, πότε με την ανάδειξη ως καθηγητών των «συντρόφων» των ήδη εκλεγμένων με σιωπή των έμφοβων αστών πανεπιστημιακών, άλλοτε με τους τραμπουκισμούς νεολαίων των κομμάτων και ομάδων της Αριστεράς, που επέβαλαν τις θέσεις τους. Μέχρι και ομήρους κράτησαν υπουργούς σε πανεπιστημιακή αίθουσα, χωρίς επιπτώσεις φυσικά.

Όταν σε μια χώρα, είχε πει ο Γκράμσι, ο ιδρυτής του ΚΚ Ιταλίας, επικρατήσει μια ιδεολογία, δεν μπορεί, κάποτε θα την κυβερνήσεις. Αυτή είναι η επιτυχία των σύγχρονων σοβιετικών στην Ελλάδα, που έπεισαν τον λαό ότι ο ολοκληρωτισμός που επαγγέλλονται είναι… δημοκρατικός. Γι’ αυτόν τον λόγο ψέγω τους αστούς πολιτικούς, που αδιαφόρησαν να πληροφορήσουν τον λαό, περί τίνος πρόκειται.

Ο Μακεδών