της Ιωάννας Κοσμοπούλου*
Μπορεί η επόμενη μέρα στον δήμο Θεσσαλονίκης να μην είναι και εφάμιλλη με την επόμενη μιας πυρηνικής καταστροφής, αλλά είναι σίγουρα μια πολύ δύσκολη μέρα και κυρίως μια μέρα διαφορετική.
Με ένα δημοτικό συμβούλιο αλλιώτικο από τα άλλα. Ένα δημοτικό συμβούλιο, στο οποίο η παράταξη του δημάρχου θα έχει επτά συμβούλους από τους 49 και η παράταξη που έχασε την δεύτερη Κυριακή έντεκα. Ένα δημοτικό συμβούλιο, στο οποίο θα εκπροσωπούνται 16 παρατάξεις.
Κι όλα αυτά σε μία πόλη, όπου το δημοτικό συμβούλιο ήδη μετά βίας λειτουργεί. Εδώ και καιρό μία αυτοδύναμη και πάλαι ποτέ ισχυρή παράταξη που έχει τη διοίκηση του Δήμου, αδυνατεί ουσιαστικά να τον διοικήσει. Καταψηφίζονται πολύ σημαντικές εισηγήσεις της, όπως κανονιστικές αποφάσεις, εισηγήσεις τροποποίησης του Οργανισμού, εισηγήσεις που σχετίζονται με τη μονιμοποίηση εργαζομένων.
Και δεν φτάνει αυτό. Οι συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου αναβλήθηκαν τρεις φορές μέσα σε λίγους μήνες λόγω έλλειψης απαρτίας. Αδιαφορία, απογοήτευση, υποβόσκουσες αντιπαραθέσεις; Ποιος ξέρει. Σημασία έχει ότι η πόλη πλέον δεν διοικείται.
Κι αυτήν τη χρονική στιγμή έρχεται να αναλάβει αυτό το «πολύχρωμο» δημοτικό συμβούλιο με την πανσπερμία παρατάξεων, που έχει κι ένα ακόμη ζήτημα να αντιμετωπίσει. Ότι κάποιοι εκλεγμένοι του είναι υποψήφιοι και στις εθνικές εκλογές. Ο νέος δήμαρχος Κωνσταντίνος Ζέρβας θα πρέπει να αποδειχτεί πραγματικός ταχυδακτυλουργός για να μπορέσει να ισορροπήσει με όλα αυτά τα ζητήματα.
Έχει όμως πίσω του και τη δυναμική του 66,8% που του έδωσε ο λαός της Θεσσαλονίκης. Έχει τον αέρα και την ορμή του νικητή. Και κυρίως έχει μπροστά του μια πρόκληση, που δεν την είχε ποτέ ως τώρα ο επικεφαλής μιας αυτοδύναμης δημοτικής ομάδας. Έχει τη μοναδική ευκαιρία να δώσει στην πόλη μια ενιαία φωνή, συνθέτοντας με τον καλύτερο τρόπο τα κομμάτια αυτού του πολύχρωμου παζλ.
Αρκεί και όλοι εμείς, που είμαστε τα κομμάτια του παζλ να υπερβούμε το «εγώ» και να λειτουργήσουμε ως «εμείς». Αρκεί οι επιλογές των προσώπων να γίνουν με βάση το κοινό όραμα και την κοινή αντίληψη για την πόλη. Και το κυριότερο, η φιλοδοξία των ανθρώπων, που τελικά θα κληθούν να την διοικήσουν, πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει στην πόλη.
Εγώ αυτό διδάχτηκα. Έτσι γαλουχήθηκα πολιτικά από τον άνθρωπο, που δεν ήταν μόνο ο καθοδηγητής μου στη ζωή, αλλά και ο πολιτικός μου μέντορας. Γι’ αυτό και έθεσα τον εαυτό μου στην κρίση των συμπολιτών μου βάζοντας τη ζωή μου σε μια άλλη ρότα. Φαντάστηκα πολλές φορές τον εαυτό μου σε αυτά τα έδρανα. Με την εκλογή μου υλοποίησα ένα μακρόχρονο όνειρο, που είναι να υπηρετήσω την πόλη μου. Γιατί πιστεύω ότι η ΤΑ είναι το κύτταρο της κοινωνίας, το πιο ευέλικτο και αυτόνομο κομμάτι εξουσίας κι η καθημερινότητα και η ποιότητα ζωής μας εξαρτάται άμεσα από τους ανθρώπους της. Έχουμε λοιπόν μπροστά μας πεδίον δόξης λαμπρόν, ώστε να προσπαθήσουμε να δώσουμε πίσω στην πόλη μας αυτό που έχασε. Το χαμόγελό της.
*Η Ιωάννα Κοσμοπούλου είναι Δρ Βιοχημείας-τ. Επίκουρη Καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ και εκλεγμένη Δημοτική Σύμβουλος «Θεσσαλονίκη Υπεύθυνα»