Ο αριθμός θανάτων που αποδίδονται στον κορωνοϊό άγγιξε τη Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου τους 675.000 στις ΗΠΑ, ξεπερνώντας τις απώλειες που κατέγραψε η χώρα από την ισπανική γρίπη το 1918.
Η ισπανική γρίπη στις αρχές του 20ού αιώνα προκάλεσε τον θάνατο 50.000.000 ανθρώπων ανά τον κόσμο, σύμφωνα με όσα αναφέρουν επίσημα στοιχεία των Κέντρων Ελέγχου Μολυσματικών Ασθενειών (CDC) των ΗΠΑ.
Οι αριθμοί που τρομάζουν
Σήμερα, η αναλογία θανάτων από τον κορωνοϊό, σε σύγκριση με τον πληθυσμό των ΗΠΑ, είναι 1 στους 500 πολίτες.
«Αν το συζητούσε κανείς το 2019, θα δήλωνα ιδιαίτερα έκπληκτος», επισήμανε ο επιδημιολόγος Στέφεν Κίσλερ της σχολής Δημόσιας Υγείας, του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.
«Αλλά αν μου το έλεγες τον Απρίλιο ή τον Μάιο του 2020, θα έλεγα πως δεν θα με εξέπληττε ότι φτάσαμε σε αυτό το σημείο» συμπλήρωσε ο ίδιος, μιλώντας στο CNN.
Αξίζει βέβαια να σημειωθεί πως ο αριθμός των νεκρών από την πανδημία του κορωνοϊού ξεπέρασε μεν εκείνον της ισπανικής γρίπης, σε απόλυτο αριθμό, ωστόσο η ισπανική γρίπη του 1918 αφαίρεσε τη ζωή σε μεγαλύτερο ποσοστό επί του συνολικού πληθυσμού των ΗΠΑ, που πριν από 100 χρόνια ήταν τρεις φορές χαμηλότερος.
Κανείς δεν είναι άτρωτος μπροστά στον ιό
Οι ειδικοί σημειώνουν πως στα κοινά σημεία μεταξύ της πανδημίας του κορωνοϊού και της ισπανικής γρίπης συγκαταλέγεται το γεγονός πως κανείς δεν είναι άτρωτος μπροστά στον ιό.
«Η υψηλή θνησιμότητα σε υγιείς ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων και ατόμων 20 με 40 ετών, υπήρξε αναπάντεχο χαρακτηριστικό εκείνης της πανδημίας», σημειώνουν τα CDC για την ισπανική γρίπη.
Περίπου δύο τρίτα των θανάτων του 1918 αφορούσαν σε ηλικίες μεταξύ 18 και 50 ετών. Παρότι ο κίνδυνος θανάτου από κορωνοϊό σε νεότερες ηλικίες είναι πολύ μικρότερος, η πανδημία του Covid απέδειξε πως νέοι άνθρωποι μπορούν να πληγούν σκληρά από αυτή.
«Είδαμε πέραν πάσης αμφιβολίας -ειδικά με το σύνδρομο long Covid- πως οι άνθρωποι δεν είναι άτρωτοι», δηλώνει σήμερα ο Κίσλερ.
Η αδύναμη απόκριση των ΗΠΑ απέναντι στην πανδημία
«Ο έλεγχος μιας πανδημίας βασίζεται σε δύο παράγοντες: την ηγεσία που παρέχεται από την κυβέρνηση και τη συμπεριφορά των πολιτών» δήλωσε ο Δρ Αλί Μοκντάντ, καθηγητής Παγκόσμιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, μιλώντας στους «FT». «Και στους δύο παράγοντες οι ΗΠΑ είχαν κακές επιδόσεις, συγκρινόμενες με άλλες χώρες», συμπλήρωσε.
Η πινακίδα που βρισκόταν παντού ανηρτημένη στις ΗΠΑ το 1918 και το 1919, την εποχή της έξαρσης της φονικής ισπανικής γρίπης, έγινε ο τίτλος μιας ιστορικής έκθεσης ντοκουμέντων για την πανδημία που αφάνισε εκατομμύρια ανά τον κόσμο. «Spit spreads death» («το πτύειν σπέρνει τον θάνατο»), έγραφε.
Τα μέτρα για την πανδημία του κορωνοϊού ήταν επίσης πολλά και αυστηρά, με τη συμμόρφωση των πολιτών στις ΗΠΑ, αλλά και σε όλο τον κόσμο να ποικίλλει. Ωστόσο, σε αντίθεση με το 1918, η ανθρωπότητα έχει σήμερα πρόσβαση σε ένα εμβόλιο που μπορεί να αντιμετωπίσει την επιδημία.
Το Ινστιτούτο Χόπκινς προβλέπει πως ο αριθμός των νεκρών από τον κορωνοϊό στις ΗΠΑ θα ξεπεράσει τους 775.000 έως την 1η Ιανουαρίου 2022. Παρά το γεγονός πως, αναλογικά, οι απώλειες από την ισπανική γρίπη ήταν πολύ πιο βαριές, παραμένει σοκαριστικό το γεγονός πως σήμερα, με πολύ πιο προηγμένες συνθήκες υγιεινής και ιατρικής φροντίδας, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τέτοιο θλιβερό αποτέλεσμα.
Πολύ χαμηλό το ποσοστό εμβολιασμού στις ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ φαίνεται πως υπολείπονται άλλων χωρών της Δύσης στο ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης, που σήμερα υπολογίζεται σε 54,6% σε παναμερικανικό επίπεδο.
Στην Ευρώπη, ο μέσος όρος εμβολιαστικής κάλυψης έχει ήδη αγγίξει το 70%, ενώ και στη χώρα μας προσεγγίζει το 65% του ενήλικου πληθυσμού.
Οι αρχές της πολιτείας του Άινταχο προειδοποίησαν πως ο αριθμός των ανεμβολίαστων που νοσηλεύονται στα νοσοκομεία αγγίζει επίπεδα-ρεκόρ, την ώρα που η Πολιτεία καταγράφει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά εμβολιασμού, λίγο πάνω από το 40%.
«Περίπου 99% των ασθενών Covid σε ΜΕΘ είναι ανεμβολίαστοι. Αυτή είναι η επίδραση της παραπληροφόρησης» σημειώνει ο Μάθιου Κρεσέλιους, νοσοκόμος σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.
Η εικόνα του συστήματος υγείας στις ΗΠΑ έχει άλλωστε πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των υγειονομικών. Έρευνα δείχνει πως ένας στους πέντε εργαζόμενους στην υγεία εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο αλλαγής καριέρας, έχοντας βιώσει τις δραματικές συνέπειες των εκατοντάδων διασωληνωμένων που φεύγουν από τη ζωή, μόνοι, μακριά από τους αγαπημένους τους.