Skip to main content

Υποψήφια στελέχη επιχειρήσεων: Γνώσεις VS δεξιότητες

Μέσα από τη δημιουργία του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων στη χώρα μας προσδοκούμε να δημιουργηθούν κοινά συμφέροντα μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων.

του Αθανάσιου Σαββάκη*

Το κύριο ζητούμενο στην αγορά εργασίας σήμερα είναι η διαθεσιμότητα στελεχών που θα εφαρμόζουν στην πράξη τις επιστημονικές τους γνώσεις, ικανοποιώντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο τις ιδιαίτερες απαιτήσεις κάθε θέσης εργασίας.

Eίναι προφανές ότι οι επιχειρήσεις επιθυμούν για τα υποψήφια στελέχη τους, πέρα από την πρακτική εφαρμογή θεωρητικών γνώσεων, να κατέχουν και να συνδυάζουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως: ήθος, εργατικότητα, αφοσίωση, ταύτιση με τις αξίες και τους στόχους της επιχείρησης, πλήρη ενσωμάτωση σ΄ αυτήν μέσα από την ανάληψη δημιουργικών πρωτοβουλιών που προάγουν την επιχείρηση και, τελικά, το ίδιο το στέλεχος.

Δεν αρκούν όμως αυτά: σήμερα, περισσότερο από ποτέ οι επιχειρήσεις έχουν ανάγκη από στελέχη με πολλαπλά ενδιαφέροντα και όχι μονομερείς ανθρώπους που θα δρουν μηχανικά στο πλαίσιο της δουλειάς τους. Γι’ αυτό άτομα με ευρύτερη παιδεία, με πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα και αναζητήσεις σε επιχειρηματικό και κοινωνικό επίπεδο, είναι τα ιδανικά στελέχη για μια επιχείρηση.

Tο ζήτημα της μετάβασης στην κοινωνία της γνώσης περνάει με βεβαιότητα μέσα από την αντικειμενική και αμερόληπτη πιστοποίηση των προσόντων των εργαζομένων στις επιχειρήσεις. Γίνομαι πιο συγκεκριμένος λέγοντας ότι σήμερα διαπιστώνεται πραγματικός πληθωρισμός σε άτομα τα οποία είναι πτυχιούχοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, διαθέτουν μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών και πάρα πολλές φορές έχουν εκπονήσει και μια διδακτορική διατριβή. Τι συμβαίνει όμως με τη μετάβασή τους στην αγορά εργασίας; Η απάντηση είναι γνωστή και ουσιαστικά συνιστά σπατάλη πόρων. Και εξηγούμαι: η πρόσληψη ατόμων με περισσότερα προσόντα απ’ όσα χρειάζονται για την κάλυψη μιας θέσης χαμηλότερων απαιτήσεων από τα προσόντα που διαθέτουν συνιστά απαράδεκτη σπατάλη πόρων, αφού για την εκπαίδευση των ανθρώπων αυτών έχουν επενδυθεί τεράστια ποσά και από την οικογένειά τους και από το κράτος, δηλαδή όλους εμάς που είμαστε συστατικά μέρη της κοινωνίας. Επιπλέον, και αυτό έχει αποδειχθεί διεθνώς, σε τέτοιες περιπτώσεις δεν αξιοποιείται περισσότερο το 20% των προσόντων που διαθέτουν τα άτομα αυτά.

Άρα, τι κάνουμε για το θέμα;

Δυστυχώς πάρα πολλές φορές ενώ η ζήτηση των επιχειρήσεων αφορά μεσαία στελέχη, οι συγκεκριμένες θέσεις εργασίας καλύπτονται από τους πτυχιούχους που σας προανέφερα. Τονίζω το συγκεκριμένο φαινόμενο διότι σήμερα το πρόβλημα των επιχειρήσεων ονομάζεται εύρεση μεσαίων στελεχών τα οποία θα κινητοποιήσουν δημιουργικά τους απλούς εργαζόμενους και θα τους καθοδηγήσουν σε δρόμους υψηλότερων επιπέδων ποιότητας παραγόμενων προϊόντων και υψηλότερης παραγωγικότητας. Οι επιχειρήσεις σήμερα δεν δυσκολεύονται να βρουν πτυχιούχους ανώτατης εκπαίδευσης με πολλά προσόντα. Το αντίθετο μάλιστα. Δυσκολεύονται να επιλέξουν τον κατάλληλο άνθρωπο, αφού προσφέρονται πληθώρα άξιων και ικανών ανθρώπων, με σπάνια πολλές φορές, αλλά σε κάθε περίπτωση υψηλού επιπέδου προσόντα. Τελικά όμως το πρόβλημα των επιχειρήσεων παραμένει: είναι η εξεύρεση μεσαίων στελεχών. Είναι αυτά που λείπουν σήμερα από την αγορά εργασίας. Βεβαίως, αυτά τα στελέχη θα πρέπει να έχουν την ανάλογη επαγγελματική επάρκεια, ούτως ώστε να μπορέσουν να διεκδικήσουν ανάλογη ανταμοιβή, υλική και ηθική, από τις επιχειρήσεις. Και γι’ αυτό ο ρόλος του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων είναι κομβικός, όχι απλά για την προδιαγραφή των προσόντων και την πιστοποίησή τους, αλλά, τελικά, για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων και της χώρας.

Μέσα από τη δημιουργία του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων στη χώρα μας προσδοκούμε να δημιουργηθούν κοινά συμφέροντα μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, τα οποία θα στοχεύουν σε δυο κατευθύνσεις:

Πρώτον, στην προάσπιση καλής φήμης της εταιρείας στην αγορά.

Δεύτερον, μέσα από την καλή φήμη της εταιρείας στη διατήρηση και επαύξηση των θέσεων εργασίας στην επιχείρηση.

*Ο κ. Αθανάσιος Σαββάκης είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος