Με την πλάτη στον τοίχο βρίσκεται η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, καθώς το ενδεχόμενο εξεύρεσης επενδυτή έχει ναυαγήσει οριστικά και ενώ τη Δευτέρα 22 Ιουλίου είναι προγραμματισμένο να συζητηθεί στο δικαστήριο το αίτημα υπαγωγής στις πρόνοιες του άρθρου 106. Χθες, η έκτακτη γενική συνέλευση των μετόχων της ΕΒΖ έληξε άδοξα καθώς δεν ελήφθη καμία απόφαση σε σχέση με το σχέδιο εξυγίανσης που έχει καταρτιστεί από την Τράπεζα Πειραιώς και το αίτημα υπαγωγής στο άρθρο 106. Μετά από αυτή την εξέλιξη, οι αποφάσεις μετατίθενται για την Παρασκευή 19 Ιουλίου, οπότε και θα επαναληφθεί η γενική συνέλευση.
Την ίδια στιγμή, εντείνονται οι προσπάθειες πώλησης των ποσοτήτων ζάχαρης στο εργοστάσιο της Ορεστιάδας, οι οποίες πριν δύο χρόνια είχαν δεσμευθεί από την Τράπεζα Πειραιώς. Σύμφωνα δε με καταγγελίες στη Voria.gr, αυτή η ζάχαρη για την οποία η ΕΒΖ πήρε προ μηνών άδεια να τη διαθέσει ώστε να καλύψει τα μεγάλα ανοίγματα που είχε προς εταιρείες και εργαζόμενους πωλείται όσο όσο ανεξαρτήτως ποιότητας.
Συγκεκριμένα, όπως καταγγέλλεται, από τη συνολική ποσότητα των 8.000 τόνων έχουν διατεθεί από τις αρχές του έτους περίπου 3.000 τόνοι και πλέον γίνεται προσπάθεια να πουληθεί όπως – όπως και η υπόλοιπη ποσότητα.
Μάλιστα, οι ίδιοι κύκλοι καταγγέλλουν την εμπλοκή μεσαζόντων, που αγοράζουν φθηνά αλλά στη συνέχεια πουλάνε σε εμπόρους σε υψηλές τιμές ακόμη και ζάχαρη που κανονικά προορίζεται για ζωοτροφές και μελίσσια. Πρόκειται, για νεόκοπες εταιρείες, που εμφανίστηκαν τους τελευταίους μήνες, έχουν δημιουργηθεί με ελάχιστο μετοχικό κεφάλαιο και δεν προέρχονται από το χώρο της εμπορίας της ζάχαρης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η τιμή πώλησης του τόνου είχε εκτιμηθεί αρχικά στα 500 ευρώ, ωστόσο εταιρεία του χώρου της εμπορίας ζάχαρης εκτιμώντας ότι είναι χαμηλής ποιότητας είχε προχωρήσει σε προσφορά αντί του ποσού των 300 ευρώ, με την προοπτική η χρήση της να είναι μόνο για ζωοτροφές, η οποία απορρίφθηκε. Παρόλα αυτά, σήμερα εταιρείες-μεσάζοντες αγοράζουν ζάχαρη σε τιμή ελαφρώς υψηλότερη από τα 300 ευρώ.
Για παράδειγμα, σύμφωνα πάντα με τα όσα καταγγέλονται στη Voria.gr, υπάρχει εταιρεία που προσεγγίζει εμπόρους που αγοράζουν ζάχαρη και δεν εκδίδει καν δική της προσφορά για πώληση ζάχαρης. Σβήνει τις τιμές που παίρνει από τη ζαχαροβιομηχανία και κατά πληροφορίες πουλάει αυτή τη ζάχαρη σε διαλογές Α και Β ποιότητας. Κατά πληροφορίες αγοράζει πχ 330 ευρώ, πουλάει προς 370 έως 410 ευρώ, ανάλογα με τη διαλογή, κερδίζοντας σημαντικά ποσά ως ενδιάμεσος για το εμπόριο ζάχαρης, τη στιγμή που, όπως λένε γνώστες του θέματος, όλη η αγορά έχει βρεθεί σε μία ισορροπία από 470 έως 500 ευρώ ανά τόνο.
Γεννάται, λοιπόν, εύλογα το ερώτημα: Γιατί η ΕΒΖ, αφού υπάρχει το περιθώριο, δεν πουλάει απευθείας στις εταιρείες εμπορίας ζάχαρης σε υψηλότερες τιμές, προκειμένου να μπορεί να εξυπηρετεί μέρος των υποχρεώσεών της σε παραγωγούς και εργαζόμενους, αλλά επιλέγει να πουλάει χαμηλότερα σε εταιρεία άσχετη με τη δραστηριότητα της ζάχαρης;