Θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο: Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, στο εξής, μονίμως θα χρησιμοποιείται από τους Αμερικανούς για τη μεταφορά, μέσω μεταγωγικών πλοίων, ελικοπτέρων, αρμάτων μάχης και στρατιωτικών οχημάτων. Κοινώς, αποκτά οριστικά κομβικό ρόλο στο γεωπολιτικό παιχνίδι της περιοχής και συγκεκριμένα στην γεωγραφική ακτίνα προς Ρουμανία, Μαύρη Θάλασσα και ευρύτερα προς τα δυτικά σύνορα της Ρωσίας. Γεγονός που δεν περνά απαρατήρητο από τη Μόσχα.
Ηδη, η ρωσική πλευρά ζητά επιτακτικά από τον Έλληνα πρωθυπουργό να αντιταχθεί στην προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Πώς απαντά η Αθήνα; Προς το παρόν, διφορούμενα και χωρίς να κλείνει καμία πόρτα. Ακολουθώντας εν προκειμένω, το γερμανικό μοντέλο, που στην πράξη αποδείχθηκε πετυχημένο.
Ωστόσο, αυτή η νατοϊκή εξάρτηση από την Αλεξανδρούπολη και ο αναβαθμισμένος ρόλος της Αθήνας στις σχέσεις με τη Μόσχα, προκαλεί την δυσαρέσκεια της Άγκυρας. Κι αναμένονται με ενδιαφέρον οι αντιδράσεις της. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται, για παράδειγμα, η έντονη αντίδραση της για την αδειοδότηση του τεμαχίου «5», της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η εκμετάλλευση του δόθηκε ως γνωστόν στην κοινοπραξία των εταιρειών Exxonmobil Exploration και Qatar Petroleum International. Εξ αυτού του λόγοι άλλωστε, πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι ενδέχεται να προκύψει ένταση τις επόμενες εβδομάδες στην περιοχή.
Όπως κι εξαιτίας της πολιτικής ρευστότητας που επικρατεί στο εσωτερικό της Τουρκίας. Ένα τελευταίο επεισόδιο στο σήριαλ, που μάλλον πέρασε απαρατήρητο, έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο νέος υπουργός Οικονομικών της Τουρκίας, Νουρετίν Νεμπατί, θεωρείται στενός συνεργάτης και φίλος του γαμπρού του κ. Ερντογάν, Μπεράτ Αλμπαϊράκ. Ο οποίος έτσι επιστρέφει από την πίσω πόρτα στην κεντρική πολιτική σκηνή, απέναντι.