Το «μπάχαλο» που δημιουργήθηκε στον χώρο της κεντροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη για την υποψηφιότητα που θα στηριχθεί από τη ΝΔ ώστε να διεκδικήσει τον κεντρικό δήμο της πόλης, είναι από τα... αμίμητα. Ούτε το 2014 τέτοιος αποσυντονισμός και μπέρδεμα των κεντροδεξιών ψηφοφόρων...
Από τη μια μπορεί αυτό να εμφανίζεται ως υγιές, από την άλλη ως άρρωστο, σε κάθε περίπτωση είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρουσα την προεκλογική περίοδο στην οποία έχουμε εισέλθει. Δεν ξέρουμε (αλλά θα διαπιστώσουμε) τι θα κάνει στην προσπάθεια για επιστροφή του δήμου σε χρώμα «γαλάζιο»...
Καμιά από τις μέχρι σήμερα ανακοινωμένες υποψηφιότητες δεν έχει τη στήριξη της ΝΔ. Δεν είναι υποχρεωτικό. Από τη στιγμή όμως που κεντρικά η ΝΔ έχει αποφασίσει ότι θα δώσει στηρίξεις στους μεγάλους δήμους της χώρας, είναι δεδομένο ότι ο «εκλεκτός» της για τη Θεσσαλονίκη δεν είναι ούτε ο Κωνσταντίνος Ζέρβας, ούτε ο Εφραίμ Κυριζίδης, ούτε ο Χάρης Αηδονόπουλος, ούτε ο Παναγιώτης Ψωμιάδης.
Για την ακρίβεια τον «εκλεκτό» τον είχαμε ως δεδομένο από το καλοκαίρι, όμως όπως αποδείχτηκε μετά τη ΔΕΘ έγιναν δεύτερες σκέψεις κι αφού ο πρόεδρος του κόμματος, Κυριάκος Μητσοτάκης, ήταν απρόθυμος να δώσει τη στήριξη και να κάνει τις σχετικές ανακοινώσεις, που όλοι περίμεναν, έγινε αντιληπτό πως τα πράγματα είχαν αλλάξει. Ή έστω δεν είχαν κατασταλάξει.
Αυτή η καθυστέρηση και η αδυναμία λήψης μιας απόφασης μόνο τυχαία δεν είναι. Η υποψηφιότητα του προέδρου του ΤΕΕ/ΤΚΜ, Πάρη Μπίλλια, δεν ήταν μια αμιγώς προσωπική απόφαση. Γι' αυτό και δεν ανακοινώθηκε από την άνοιξη. Είναι μια υποψηφιότητα που θα έχει υπόσταση μόνον εφόσον έχει την επίσημη στήριξη της ΝΔ. Και την είχε. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι δημοσιογραφικές και πολιτικές πληροφορίες συνέτειναν στο πρόσωπό του...
Μόλις όμως έγινε ευρέως γνωστή η πληροφορία ότι αυτός επρόκειτο να ηγηθεί της προσπάθειας της ΝΔ να ξαναπάρει τον δήμο Θεσσαλονίκης, υπήρξε αντίδραση από διάφορους κύκλους. Οι οποίοι πάτησαν πάνω στη χαμηλή αναγνωρισιμότητα του κ. Μπίλλια, στην ανάγκη για μια πιο glamour υποψηφιότητα, σε ένα πιο γνωστό όνομα, σε έναν υποψήφιο που θα μπορούσε να σταθεί (κατά τη δική τους λογική) ως αντι-Μπουτάρης κτλ.
Έτσι άρχισαν να ξεπροβάλουν δυνητικοί υποψήφιοι. Όχι ένας και δύο, αλλά σχεδόν δέκα και να ζυγίζονται τα pros & cons, σε σύγκριση με την ενδεχόμενη υποψηφιότητα Μπίλλια. Όλη αυτή η ιστορία δημιούργησε αυτό που χαρακτήρισα παραπάνω «μπάχαλο», καθώς το πολιτικό προσωπικό της κεντροδεξιάς στην πόλη αναλώθηκε σε μια εσωστρεφή συζήτηση (και μάλιστα δημοσίως), η οποία είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε μια υποψηφιότητα που ορισμένους θα τους ξινίζει, άλλους θα τους βρωμάει και κάποιους θα τους ικανοποιεί, αλλά όχι πλήρως.
Όλα αυτά όμως είναι ευθύνη του κόμματος, το οποίο δε λειτούργησε με τα απαιτούμενα αντανακλαστικά, με αποτέλεσμα η κατάσταση να ξεφύγει από τον έλεγχό του και πλέον να είναι ένα ερώτημα ποια θα είναι η κατάληξη. Διότι μπορεί να διαδίδεται ότι έχουν μείνει δύο ονόματα πια στο καρνέ του Κυριάκου Μητσοτάκη, όμως ούτε αυτό μας βεβαιώνει ότι ένας εκ των Πάρη Μπήλλια και Γιώργου Ορφανού θα είναι τελικά ο «γαλάζιος» υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης στις εκλογές του επόμενου Μαΐου. Το σαράκι της αμφιβολίας και της αμφισβήτησης...
Η (μη) επιλογή υποψηφίου δεν μπορεί να γίνεται από τρία κέντρα στην Πειραιώς. Μπορεί τα πράγματα να είναι πιο οργανωμένα στην πραγματικότητα και εγώ να έχω αυτή την εικόνα, όμως αυτό που η δημοσιογραφική ενασχόληση με το θέμα μού έχει δείξει είναι ότι πέραν του προέδρου, του οποίου αποκλειστικό προνόμιο είναι η παροχή της επίσημης στήριξης και οι οριστικές αποφάσεις, υπάρχουν άλλοι τρεις πυλώνες που έχουν λόγο σ' αυτή την απόφαση. Κι αυτό δημιουργεί πρόβλημα. Αν βάλουμε και τον τοπικό κομματικό μηχανισμό που (θα έπρεπε να) έχει λόγο, ασχέτως αν δεν τον έχουμε ακούσει εμείς και πιθανώς ούτε ο πρόεδρος, έχουμε άλλον ένα πόλο, τέταρτο, ο οποίος ασχολείται με το θέμα. Αυτό δημιουργεί προβλήματα, αφήνει τρύπες για φιλοδοξίες, λειτουργεί αποτρεπτικά στη λήψη τελικής απόφασης και εν καιρώ δημιουργεί πικρίες και κακή εικόνα σε τοπικό επίπεδο.
Άλλη μια παράμετρος που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η απροθυμία της ηγεσίας του κόμματος να εμπλακεί με ζέση στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, αλλά και όλη η ηγετική ομάδα, κυκλοφορεί με το μότο ότι όλοι τα δίνουν όλα για τις επόμενες εθνικές εκλογές. Όλα τα υπόλοιπα υποτάσσονται στον κεντρικό στόχο, που είναι η επιστροφή της ΝΔ στην κυβέρνηση. Κάπως έτσι στηρίξεις στους δήμους δεν επρόκειτο να δοθούν επισήμως. Όμως έπειτα από πολλές πιέσεις, αποφασίστηκε τουλάχιστον στους τρεις μεγάλους δήμους να υπάρξουν αυτό που λέμε επίσημες υποψηφιότητες.
Σε Αθήνα και Πειραιά αυτό τελείωσε γρήγορα. Στη Θεσσαλονίκη όμως τα πράγματα παραμένουν θολά, επειδή οι φήμες περί ανακοίνωσης της στήριξης Μητσοτάκη στον Πάρη Μπίλλια στη ΔΕΘ, παρέμειναν φήμες.
Από όσα γνωρίζω, ο κ. Μητσοτάκης αποφάσισε να ασχοληθεί και μάλιστα προσωπικά με την υποψηφιότητα για τον δήμο Θεσσαλονίκης, μετά τη διαπίστωση αυτής της προβληματικής κατάστασης που έχει διαμορφωθεί.
Στέλεχος της Πειραιώς μου έλεγε πριν από μέρες ότι θα γίνουν τρία βήματα:
1.Ανακοίνωση άμεσα των στηρίξεων στις Περιφέρειες (το είχε αναγγείλει ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης στη συνέντευξη τύπου στη ΔΕΘ και το έπραξε πριν από λίγες μέρες).
2.Κοινοποίηση των στηρίξεων σε τρεις μεγάλους δήμους, μεταξύ των οποίων και της Θεσσαλονίκης, ως το τέλος Οκτωβρίου. Ο υποψήφιος δήμαρχος, έλεγε η ίδια πηγή, δεν έχει γίνει τόσο γνωστός...
3.Ανακοίνωση του 80% των ψηφοδελτίων σε όλη τη χώρα μέχρι το τέλος Νοεμβρίου – αρχές Δεκεμβρίου.
Η συνάντηση Μητσοτάκη – Μπίλλια την Παρασκευή επιβεβαιώνει και το χρόνο της ανακοίνωσης του «γαλάζιου» υποψήφιου στο δήμο Θεσσαλονίκης, καθώς διέρρευσε ότι κατά την επίσκεψή του στην πόλη για τις εορταστικές εκδηλώσεις της 26ης – 28ης Οκτωβρίου ο πρόεδρος του κόμματος αναμένεται να μας αποκαλύψει τον εκλεκτό.
Θα δούμε αν θα επιβεβαιωθεί και η πληροφορία περί ονόματος, που δεν έχει κυκλοφορήσει ευρέως... Από την Παρασκευή, οι εξ Αθηνών πληροφορίες λένε ότι έχουν μείνει δυο υποψήφιοι, οι κ.κ. Μπίλλιας και Ορφανός, ένας εκ των οποίων θα πάρει την κομματική στήριξη.
Ερώτημα: Ποιοι ήταν οι άλλοι υποψήφιοι;
Εδώ υπάρχει ντεσού. Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω (μεταφέρω τις πληροφορίες που διασταύρωσα από τουλάχιστον τρία «γαλάζια» στελέχη, όχι όμως και από επίσημες πηγές, με την όποια επισφάλεια μπορεί να έχει αυτό) ο κ. Μητσοτάκης στο καρνέ του για τον δήμο Θεσσαλονίκης πριν από μερικές μέρες και πάντως από τη ΔΕΘ και μετά, είχε ουκ ολίγα ονόματα. Τα περισσότερα έχουν «παίξει», ενώ ορισμένα όχι. Ο πρόεδρος του κόμματος φέρεται να ρώτησε ανθρώπους με τους οποίους συνομιλεί στην πόλη και λαμβάνει σοβαρά υπόψη την άποψή τους για τους συγκεκριμένους υποψήφιους. Μεταξύ αυτών ήταν οι κ.κ. Μπίλλιας και Ορφανός, αλλά και ο Ανδρέας Παπαμιμίκος, του οποίου το όνομα ακούγεται επί αρκετό καιρό ως πιθανή υποψηφιότητα, με εγκωμιαστικά σχόλια δημοσίως πλέον από την Έλενα Ράπτη και τον Αχιλλέα Ζαπράνη.
Άλλο ένα όνομα για το οποίο φέρεται να ρώτησε ο κ. Μητσοτάκης είναι του Ιγνάτιου Καϊτεζίδη. Μπορεί ο δήμαρχος Πυλαίας – Χορτιάτη να έφυγε νωρίς από το δημόσιο τραπέζι των πιθανών υποψηφίων δημάρχων Θεσσαλονίκης (επειδή και ο ίδιος είχε αποκρούσει το ενδεχόμενο), όμως στο καρνέ του προέδρου φέρεται το όνομά του να παρέμενε μέχρι προσφάτως.
Ο κ. Μητσοτάκης φέρεται επίσης να έχει ρωτήσει για τον Γιάννη Μασούτη. Αν και αυτό πληροφορίες λένε ότι έγινε εδώ και πολύ καιρό και ο κ. Μασούτης βολιδοσκοπήθηκε μεν, αλλά αρνήθηκε ευγενικά.
Ένα όνομα που δεν ακούστηκε, αλλά παρέμεινε (ή παραμένει;) στην ατζέντα Μητσοτάκη, είναι του Χρήστου Φώλια. Υποψηφιότητα για την οποία ακούστηκαν πολύ καλά λόγια, όμως είναι άγνωστο αν θα περπατήσει. Να θυμίσω εδώ ότι το 1998, όταν ο Ντίνος Κοσμόπουλος ολοκλήρωνε τη θητεία του ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης, προτού ο τότε πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, καταλήξει στον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο, είχε προτείνει στον κ. Φώλια να είναι αυτός υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Τότε, το παρασκήνιο λέει ότι ο κ. Φώλιας είχε πει στον κ. Καραμανλή ότι θα μπορούσε να αποδεχτεί την τιμητική πρόσκληση, εφόσον όμως η υποψηφιότητά του είχε χαρακτηριστικά ευρύτερων πολιτικών συγκλίσεων, εννοώντας μια σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ. Εκείνες τις εποχές μάλλον ήταν πολύ προωθημένη ιδέα. Σήμερα μάλλον είναι η επιθυμητή. Ο κ. Φώλιας την επόμενη χρονιά (1999) έγινε ευρωβουλευτής και ακολούθησε τη γνωστή πορεία του στα πολιτικά πράγματα της χώρας επί τουλάχιστον μια δεκαετία.
Οι πληροφορίες λένε ότι ο κ. Φώλιας δεν εμφανίστηκε τόσο ζεστός στη νεοδημοκρατική πρόταση, αν και οι συστάσεις που λάβαμε είναι να κάνουμε... υπομονή.
Όπως θα πρέπει να κάνουμε υπομονή και για ένα άλλο όνομα, αυτό της Έλενας Ράπτη, η οποία μπορεί να βλέπει το πολιτικό της μέλλον στη Βουλή, όμως κάποιοι άλλοι στην Πειραιώς εξακολουθούν να τη φαντάζονται με το διάσημο του δήμου Θεσσαλονίκης.
Επειδή πολλοί μπορεί να αμφισβητήσουν αυτές τις πληροφορίες, να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω καμιά πρόσβαση στο καρνέ του κ. Μητσοτάκη και μεταφέρω απλώς τις πληροφορίες που έχω με την κατά το δυνατόν μεγαλύτερη διασταύρωση, επισημαίνοντας πάντως για να είμαι ξεκάθαρος ότι δεν αποτελούν απολύτως επιβεβαιωμένα γεγονότα. Το κάνω για να δείξω όλο τον προβληματισμό που αναπτύχθηκε το τελευταίο διάστημα περί τον δήμο Θεσσαλονίκης από τη ΝΔ και για να καταδείξω ότι το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παππάς...
Τα περισσότερα από αυτά που σήμερα περιλαμβάνω στις πληροφορίες συζητούνται στα «γαλάζια» πηγαδάκια, ορισμένα έχουν πια κακοφορμίσει, άλλα παραμένουν ζεστά, προκαλούν σχόλια και δημιουργούν κλίμα. Και κοινωνοί τους με στρεβλό ή ορθό τρόπο έχουν γίνει πολλοί Θεσσαλονικείς. Δεν παύουν όμως να αποπνέουν μια μυρωδιά εσωστρέφειας. Και η υπομονή έχει τα όριά της. Ας είναι τουλάχιστον μέχρι την παρέλαση. Άλλωστε, όποιος κι αν είναι ο εκλεκτός πρέπει να κάνει και προεκλογική εκστρατεία. Στην περίπτωσή του θα αρχίσει από την πειθώ προς τους Θεσσαλονικείς ότι αυτός ή αυτή είναι ο επίσημος «γαλάζιος» υποψήφιος – υποψήφια. Θα πάρει καιρό για να τον πιστέψουν όλοι...