Η πίεση που υφίσταται η Σερβία, προκειμένου να αποδεχθεί ως νόμιμη την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου, είναι αφόρητη. Βεβαίως, πίεση υφίστατο συνεχώς, αλλά τώρα τίθεται και προθεσμία!
Ο πρώην Υπουργός Επενδύσεων Κεφαλαίου και Πολεοδομίας της Σερβίας, Βέλιμιρ Ίλιτς -ο οποίος είναι τώρα επικεφαλής του Κόμματος της "Νέας Σερβίας" και ήταν μέλος προηγούμενου σερβικού κυβερνητικού συνασπισμού- αποκάλυψε ότι ο αναπληρωτής βοηθός του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μπράιαν Γι, ήταν άκρως απαιτητικός.
Σε πρόσφατο σημείωμα είχα γράψει για την επεισοδιακή συνάντησή του με τον πρόεδρο της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, με τις φωνές να ακούγονται και εκτός κτηρίου. Τώρα, ο Ίλιτς προσθέτει και λεπτομέρειες. Ότι ο Μπράιαν Γι απαίτησε από τη Σερβία, να αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο, εντός του 2018, ώστε να ενταχθεί στον ΟΗΕ, με την έναρξη του 2019. Η απαίτηση έκλεισε με απειλή, κατά τον Ίλιτς: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα ανεχθούν καθυστέρηση ούτε μία ημέρα».
Ο Βούτσιτς, δεν έκρυψε ότι η συνάντηση δεν έκλεισε ομαλά, αλλ’ ούτε προέβη σε αποκάλυψη των λεγομένων. Απλώς, τόνισε ότι υπερασπίστηκε τα συμφέροντα της Σερβίας.
Τα τελευταία γεγονότα επαναφέρουν στο προσκήνιο τα σενάρια της εκ νέου διχοτόμησης του Κοσσυφοπεδίου. Κατέστη φανερό πλέον -με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, όπου έπρεπε η διεθνής δύναμη να αποχωρήσει προ 20 ετών, αλλά κάθε διετία δίνεται νέα παράταση- ότι η ειρηνική συμβίωση λαών με διαφορετική πολιτιστική κουλτούρα, δεν είναι εφικτή. Ο πολυπολιτισμός είναι μία φενάκη, και σκοπό έχει, αποδεδειγμένως πλέον, να αποδυναμώσει ή να διαλύσει τα υπάρχοντα κράτη. [Άλλωστε, το Βέλγιο είναι έτοιμο να διχοτομηθεί, όπου Φλαμανδοί και Βαλόνοι ούτε που χαιρετιούνται].
Πιστεύουν πολλοί, ότι η αποτυχία δημιουργίας πολυπολιτισμικής κοινωνίας, οφείλεται σε λάθος σχεδιασμό του παγκόσμιου συστήματος. Είμαι, ίσως, από τους λίγους που υποστηρίζουν ότι όχι μόνον δεν πρόκειται περί λάθους, αλλ’ απεναντίας είχε απόλυτη επιτυχία. Διότι, κατ’ εμέ, ο σχεδιασμός δεν προβλέπει μια κοινωνία στην οποία πολίτες με διαφορετική κοσμοαντίληψη να μπορούν να συνυπάρξουν, αλλά μια κοινωνία γεμάτη εντάσεις, όπου οι διαφορετικές εθνοτικές ομάδες θα αλληλοεξοντώνονται, ώσπου να ομολογηθεί ότι δεν μπορούν να συμβιώσουν και να επιβάλλει η ανάγκη την αυτονόμηση περιοχών και στη συνέχεια αναγνώριση νέων μικρών, αδύναμων κρατών.
Όσοι παρακολουθούν από κοντά τα γεγονότα, δεν θα εκπλαγούν επομένως από μια νέα διχοτόμηση στα Βαλκάνια, που δεν θα είναι η τελευταία. Ποια αντίσταση μπορεί να προβληθεί από μια ολιγάριθμη και ασθενή οικονομικά χώρα, στην οποιαδήποτε επιβουλή;
Η μόνη σοβαρή αντίσταση που μπορεί να προέλθει στο ενδεχόμενο διχοτόμησης είναι από τη Ρωσία (με ασθενή υποστήριξη της Ισπανίας, Ρουμανίας, Ελλάδας και Κύπρο, που αντιλαμβάνονται ότι μπορεί να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ύπαρξης "ντόμινο", όπως έχει ομολογηθεί, γι’ αυτό και είναι οι μόνες που δεν αναγνώρισαν ακόμη το Κοσσυφοπέδιο). Η Ρωσία, θα είναι η μόνη χώρα που θα παραμείνει σθεναρώς στο πλευρό της Σερβίας, αφού πρόκειται για την μοναδική που της έχει απομείνει φιλική, στα Βαλκάνια.
Για να επανέλθουμε στο Κοσσυφοπέδιο, στους Σέρβους φαίνεται ότι έχει ωριμάσει η ιδέα διχοτόμησής του, ενσωματώνοντας το βόρειο τμήμα, αλλά ίσως οι Κοσοβάροι θα έχουν αντιρρήσεις [ο σερβικός τομέας έχει πλουσιότατο υπέδαφος σε ορυκτά] και με τις πιέσεις που ασκούν εις βάρος των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου, επιδιώκουν να τους φέρουν σε δύσκολη θέση ώστε να εγκαταλείψουν αυτοβούλως τη χώρα.
Να μη θεωρηθεί όμως ότι και για τους Σέρβους αποτελεί η διχοτόμηση καλή λύση, διότι ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για αίτημα αυτονομίας -που ήδη υπάρχει, άλλωστε- της περιοχής του Πρέσεβου και Σαντζάκ, όπου έχουν συντριπτική πλειοψηφία οι Αλβανοί μουσουλμάνοι.
Οι Σέρβοι, είναι αλήθεια, έχουν κάνει πολλές υποχωρήσεις, πέραν των βομβαρδισμών που υπέστησαν, χωρίς κάποιο όφελος γι’ αυτούς [εκτός κι αν θεωρηθεί όφελος ότι δεν βομβαρδίστηκαν εκ νέου]. Και, όπως έχω ξαναγράψει, δύσκολα η Δύση θα ενσωματώσει έναν λαό σλαβικό, χριστιανό ορθόδοξο, συγγενή με τον ρωσικό.