Skip to main content

Κινητικότητα στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων - Το νέο δεδομένο

Ο κ. Κοτζιάς άλλαξε ριζικά την εικόνα των ελληνοσκοπιανών συζητήσεων, καθιστώντας το ζήτημα διακρατικό και όχι διεθνές όπως ήταν μέχρι τώρα.

Οφείλω να ομολογήσω ότι η καταγραφή των γεγονότων με τίτλο «κινητικότητα στο Σκοπιανό» δεν αποτελεί καμιά πρωτοτυπία, λόγω του ότι πολλές είναι οι φορές που χρησιμοποιήθηκε αυτός ο τίτλος κατά την διάρκεια της 25ετίας της δημόσιας εμφάνισης του προβλήματος.

Υπάρχει όμως τώρα μια διαφορά. Ο κ. Νίμιτς «εξαφανίστηκε», χωρίς στην ουσία να έχει παίξει κάποιο ρόλο, επειδή κατά την 25ετία εφαρμογής της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, ο κ. Νίμιτς μάλλον ως περιηγητής μπορεί να χαρακτηριστεί, παρά ως διαμεσολαβητής, αφού και ο ίδιος γνώριζε πως οι προτάσεις του δεν θα γίνουν αποδεκτές. Περιέργως, τον ρόλο αυτό ανέλαβε ο κ. Κοτζιάς.

Οι κινήσεις του κ. Κοτζιά έχουν άγνωστο κίνητρο. Οφείλονται στην μη κρυπτόμενη διάθεσή του για τουριστικά ταξίδια, οφείλονται σε αυτόβουλη πρόθεση να ανακινηθεί με σοβαρότητα το Σκοπιανό ζήτημα, ή κινείται βάσει των επιθυμιών των ΗΠΑ, στων οποίων την κατεύθυνση πορεύεται παρά τις αμφιλεγόμενες δηλώσεις στις οποίες αρέσκεται η Αριστερά.

Ο κ. Κοτζιάς, επομένως, άλλαξε ριζικά την εικόνα των ελληνοσκοπιανών συζητήσεων, καθιστώντας το ζήτημα διακρατικό και όχι διεθνές όπως ήταν μέχρι τώρα. Απομακρύνεται ο ΟΗΕ και ο ειδικός διαμεσολαβητής κ. Νίμιτς, παύει η διεθνοποίηση του ζητήματος και καταντά ελληνοσκοπιανή διαφορά. Και λέγω «καταντά», επειδή η Ελλάδα στερείται πλέον της υποστήριξης της Ε.Ε. η οποία είχε ταχθεί υπέρ των ελληνικών θέσεων, αλλά η αβελτηρία μας μετέβαλε πολλά πράγματα στην συνέχεια. Τώρα, αλλάζουν τα πάντα.

Επειδή, επομένως, δεν γνωρίζω το κίνητρο ενεργειών του κ. Ν. Κοτζιά και επειδή δεν έχω ούτε κατά την διάνοια την πρόθεση να αποδεχθώ ως ειλικρινείς τις επίσημες δηλώσεις, εκφράζω τον φόβο μου για τα τεκταινόμενα.

Η θέση την οποία έχω προβάλλει κατ’ επανάληψη, είναι να αξιοποιήσουμε τον χρόνο υπέρ ημών, μη υπογράφοντας επώδυνη συμφωνία, υποβοηθώντας συγχρόνως τα διαλυτικά στοιχεία που ενυπάρχουν στο κράτος των Σκοπίων. Η πιθανότητα να αποτελέσει συντόμως κατ’ αρχάς ομοσπονδία Σλάβων και Αλβανών είναι πολύ μεγάλη, και ίσως είναι και στις προθέσεις του κ. Ζάεφ, σήμερα αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης και μάλλον ο πιθανός πρωθυπουργός στις εκλογές του Απριλίου του 2016.

Η σταθερή θέση όλων των ελληνικών κομμάτων είναι ότι συμφέρει στην Ελλάδα η διατήρηση αυτού του κράτους, επειδή τυχούσα διαίρεσή του θα επαυξήσει τις αλυτρωτικές διαθέσεις Αλβανών και Βουλγάρων. Άρα, θα έχουμε στα βόρεια σύνορά μας ισχυρότερη Αλβανία και ισχυρότερη Βουλγαρία, δύο χώρες που ποτέ δεν έκρυψαν τις προθέσεις τους για προσάρτηση ελληνικών εδαφών.

Στην εποχή μας, το επιχείρημα αυτό το χαρακτηρίζω τελείως ανεδαφικό. Θα μπορούσα απλώς να υποστηρίξω, ότι αν παύσει να υπάρχει το κράτος των Σκοπίων, θα έχουμε έναν εθνικισμό λιγότερο στα Βαλκάνια. Τον αλβανικό και τον βουλγαρικό τον είχαμε και δεν θα πάψουμε να τον έχουμε. Ως προς δε την ενδυνάμωση αυτών των δύο, αντ’ εμού μεταφέρω το επιχείρημα του διεθνολόγου κ. Κωνσταντίνου Γρίβα, που διδάσκει στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, και είναι ειδικός σε θέματα γεωπολιτικής ανάλυσης και πολεμικής τεχνολογίας:

 Μια «Μεγάλη Βουλγαρία» και, πολύ περισσότερο μια «Μεγάλη Αλβανία», δεν θα ήταν πιο επικίνδυνες στρατιωτικά για την Ελλάδα από ό,τι είναι σήμερα. Ακόμη και από καθαρά στρατιωτικής άποψης, το μεγάλο μήκος των ελληνοβουλγαρικών συνόρων που θα προέκυπτε σε τυχόν απορρόφηση των Σκοπίων από τη Βουλγαρία, σε συνδυασμό με το μικρό βάθος του ελληνικού εδάφους μεταξύ των συνόρων και της θάλασσας, θα αποτελούσε, πράγματι, ουσιαστικό στρατιωτικό πλεονέκτημα για τη Βουλγαρία τον καιρό που οι μάχες διεξάγονταν από τεράστιες μάζες πεζών ή ιππήλατων στρατευμάτων.

» Αντιθέτως, σήμερα που η αεροπορική ισχύς, οι αεροκίνητες και μηχανοκίνητες δυνάμεις και τα όπλα πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς και υψηλής ακρίβειας, δίνουν έναν «ρευστό» χαρακτήρα στην επιχειρησιακή λειτουργία των στρατευμάτων, το δεδομένο αυτό δεν έχει τη ίδια σημασία, ενώ η ανάπτυξη οπλικών συστημάτων προσβολής χερσαίων στόχων επιτρέπει στο Αιγαίο πέλαγος να αποτελέσει αμυντική προέκταση του εδάφους της Μακεδονίας».