Skip to main content

Κυριάκος Λουφάκης, ένας επιχειρηματίας παρ’ ολίγον καθηγητής

Η ανταμοιβή της εργατικότητας στις ΗΠΑ, η διδασκαλία στο πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, η επιστροφή και η εμπλοκή στη «Λουφάκης Χημικά», ο ΣΕΒΕ

Οι τελευταίοι μήνες είναι εξαιρετικά δύσκολοι για τον πρόεδρο του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος Κυριάκο Λουφάκη. Μετά το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή ελέγχων στη διακίνηση κεφαλαίων οι εξαγωγές και οι εισαγωγές της χώρας γίνονται με δυσκολίες. Όσο κι αν η κατάσταση έχει βελτιωθεί στο πέρασμά του χρόνου με τη σχετική χαλάρωση των capital controls απέχει πολύ από το ομαλοποιηθεί τόσο σε επίπεδο διαδικασιών, όσο και στις σχέσεις των Ελλήνων επιχειρηματιών –ανάμεσά τους και ο ίδιος- με τους ξένους συνεργάτες τους, οι οποίοι συνυπολογίζουν στις δουλειές τους το ρίσκο της χώρας. Το καλοκαίρι που πέρασε, ο ΣΕΒΕ με σχεδόν καθημερινές παρεμβάσεις πίεζε για γρήγορη επίλυση των προβλημάτων, καθώς στην περιοχή ευθύνης του υπάρχουν οι περισσότερες και περισσότερο εξωστρεφείς επιχειρήσεις της χώρας. Τώρα παρεμβαίνει επίσης συχνά για τη γρήγορη και πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας με τους εταίρους, ώστε η οικονομία να ξέρει που πατά και που πηγαίνει. Ο ίδιος πιστεύει πως η σταθεροποίηση της οικονομίας θα πυροδοτήσει επενδυτικές κινήσεις, αφού οι ξένοι βλέπουν ευκαιρίες, και η ανάπτυξη θα γίνει γρήγορα αισθητή.

 

Από την Καλαμαριά στις ΗΠΑ

 

Ο Κυριάκος Λουφάκης γεννήθηκε στην Καλαμαριά στο 1960. Ο πατέρας του Μιχάλης ήταν χημικός και εργαζόταν ως διευθυντής πωλήσεων στην γερμανική εταιρία χημικών Hoechst. Ο γιος επηρεάστηκε από τον πατέρα κι έτσι όταν τελείωσε το Πειραματικό Σχολείο Θεσσαλονίκης έδωσε εξετάσεις και πέτυχε στο Χημικό τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μετά την αποφοίτησή του πήρε αρχικά μάστερ και στη συνέχεια διδακτορικό δίπλωμα από το Rensselear Polytechnic Institute στις ΗΠΑ, όπου του δόθηκε και η δυνατότητα να διδάξει. Από τα τέσσερα χρόνια της Αμερικής θυμάται την τεχνολογική πρόκληση που αντιμετώπισε, αλλά και την μεγάλη υπολογιστική ισχύ που τέθηκε στη διάθεσή του, σε μια εποχή που στην Ελλάδα μόλις κατέφθαναν τα πρώτα κομπιούτερ. Επίσης, κατάλαβε γρήγορα ότι η εργατικότητα εκεί ανταμείβεται. Επέστρεψε στην Ευρώπη και δίδαξε για ενάμιση χρόνο στο πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ στη Γερμανία.

 

Επιστροφή στην Ελλάδα

 

Το 1987 έφτασε η στιγμή να επιστρέψει στην Ελλάδα. Απέρριψε την πρόταση να γίνει καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Κρήτης και αποφάσισε να εμπλακεί στην οικογενειακή επιχείρηση χημικών που ξεκινούσε η μητέρα του με την καθοδήγηση του πατέρα του, ο οποίος ήξερε την αγορά. Τελικά η επιθυμία του να παραμείνει στη Θεσσαλονίκη υπερίσχυσε. Καθοριστική αποδείχθηκε και η συμβουλή του καθηγητή του στις ΗΠΑ, ο οποίος του είπε κάτι απλό, το οποίο εκείνος πήρε τοις μετρητοίς: «Σκέψου αν αυτό που θα κάνεις θα σε κάνει ευτυχισμένο». Ο ίδιος ο Κ. Λουφάκης, πάντως, βρίσκει αρκετά κοινά ανάμεσα στη έδρα του καθηγητή και το γραφείο του επιχειρηματία. Όπως πιστεύει, τόσο η ερευνητική δουλειά του καθηγητή –το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ακαδημαϊκής ιδιότητας-, όσο και η καθημερινότητα του επιχειρηματία είναι δημιουργικές δραστηριότητες. Με μια βασική διαφορά: ο ερευνητής ασχολείται με ένα πράγμα και το εξετάζει σε βάθος, ενώ ο επιχειρηματίας κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα, καθώς είναι υποχρεωμένος να λύνει συνεχώς προβλήματα, κάτι που ταίριαζε στον δικό του.

Σήμερα η «Λουφάκης Χημικά» διαθέτει παραγωγικές εγκαταστάσεις στη Σίνδο, αλλά και τρεις θυγατρικές με εμπορικό αντικείμενο στα Βαλκάνια. Τελευταίο επίτευγμα της εταιρίας είναι το AquaAszero, ένα νέο υλικό που χρησιμοποιείται για την κατακράτηση του αρσενικού από το νερό και μπορεί να συμβάλλει στην επίλυση ενός προβλήματος που αντιμετωπίζουν οι εταιρίες ύδρευσης σε πολλές περιοχές του πλανήτη και στην Ελλάδα.

Για τον επιχειρηματία Κυριάκο Λουφάκη οι επόμενοι μήνες ενδέχεται να αποδειχθούν εξαιρετικά κρίσιμοι, καθώς βρίσκονται σε εξέλιξη συζητήσεις για συνεργασίες και επενδύσεις, που θα καθορίσουν την πορεία της εταιρίας.

 

Η περιπέτεια του ΣΕΒΕ

 

Το 2008 ο Κυριάκος Λουφάκης έγινε μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΒΕ και από το 2013 ηγείται του –κατά γενικήν ομολογία- πιο δραστήριου εξαγωγικού Συνδέσμου της χώρας. Ο ίδιος αντιλαμβάνεται τους επιχειρηματικούς συνδέσμους ως «δεξαμενές σκέψης» που εξετάζουν με νηφαλιότητα τα προβλήματα και κάνουν στην πολιτεία ρεαλιστικές προτάσεις. Όσο για την εξωστρέφεια, τη θεωρεί μονόδρομο για την ανάπτυξη μιας ελληνικής επιχείρησης, ιδιαίτερα στον τομέα της μεταποίησης και της παραγωγής.