«Ο παλιός ποδοσφαιριστής, Σέρχιο Κόκε, συνελήφθη σε μια επιχείρηση της Αστυνομίας όπου βρέθηκε ένας τόνος χασίς και όπλα. Στην επιχείρηση της Αστυνομίας συμμετέχουν 150 αστυνομικοί», αναφέρουν τα ισπανικά ΜΜΕ το Νοέμβριο του 2019, με την είδηση να σκάει σαν βόμβα στον κόσμο του Άρη αλλά και στο ελληνικό φίλαθλο κοινό. Στην επιχείρηση που ονομάστηκε «Maskoke» συνελήφθησαν 20 άτομα μεταξύ των οποίων κι ο αδερφός του.
Λίγες μέρες αργότερα, το Ελεγκτικό Συμβούλιο της Μάλαγα δεν αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό στον Κόκε και οδηγήθηκε στη φυλακή χωρίς ποσό εγγύησης. Σύμφωνα μάλιστα με το κατηγορητήριο, ο Κόκε κατηγορήθηκε για σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, εγκλήματα κατά της δημόσιας υγείας.
Πλέον, μπορεί να πάρει την κόρη του και τους γονείς του και να πάνε να φάνε στο αγαπημένο του εστιατόριο Rincon de la Victoria. Ύστερα από 20 μήνες, ο 38χρονος σήμερα Σέρχιο μπορεί να αναπνεύσει ελεύθερος.
Ο Κόκε, περιμένει πλέον να ολοκληρωθεί η υπόθεση, να πάρει πίσω το διαβατήριό του και να βρεθεί στη Θεσσαλονίκη, να πάει στο Βικελίδης και να πανηγυρίσει μαζί με τους οπαδούς της ομάδας στην εξέδρα.
Μιλώντας στο Gazzetta.gr, αναφέρθηκε στην εικόνα από τη φυλακή που δεν θα βγάλει ποτέ από το μυαλό του, εξήγησε γιατί δεν επέτρεψε ποτέ στους γονείς του να πάνε να τον δουν πίσω από τα κάγκελα, ενώ στάθηκε στο γεγονός ότι δεν είπε ποτέ στην 8χρονη κόρη του ότι βρέθηκε κρατούμενος.
Όσα δήλωσε ο Κόκε:
Πώς ήταν η πρώτη μέρα μετά τη φυλακή;
«Ήταν μια πολύ όμορφη μέρα στη ζωή μου. Είναι απίστευτη η χαρά που είμαι ξανά ελεύθερος, ακούτε τη φωνή μου αλλά αν δεν μπορείτε να με δείτε δεν μπορείτε να καταλάβετε το πώς ακριβώς αισθάνομαι. Είναι απίστευτο!».
Το πρώτο πράγμα που έκανες όταν πέρασες την πόρτα της εξόδου των φυλακών, ποιο ήταν;
«Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις βγήκα από τη φυλακή ήταν να πάω να δω τους γονείς μου και την κόρη μου. Όλους αυτούς τους μήνες δεν τους είδα καθόλου, δεν είχα καμία προσωπική επαφή μαζί τους. Δεν επέτρεψα εγώ τις επισκέψεις».
Γιατί το έκανες αυτό;
«Εγώ δεν το επέτρεψα γιατί δεν ήθελα να με δουν οι δικοί μου άνθρωποι σ' αυτήν την κατάσταση. Κανένας γονιός δεν θέλει να δει το παιδί του σ' ένα τέτοιο μέρος όπως είναι η φυλακή».
Όταν τους είδες ύστερα από 20 μήνες πώς αισθάνθηκες;
«Ενιωσα ότι γεννήθηκα ξανά. Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω, κανένας δεν μπορεί να το καταλάβει εκτός από τους γονείς μου που με είδαν με τα μάτια τους».
Εξήγησε μας τί εννοείς. Είσαι ένας άλλος Κόκε;
«Μου έτυχε να ζήσω αυτή τη δυσκολία, η οποία με έκανε να μάθω πολλά πράγματα για τη ζωή γενικότερα και να αναθεωρήσω τη ζωή μου. Βελτιώθηκα ως άνθρωπος αλλά δεν είμαι άλλος. Είμαι πλέον ο καλός εαυτός του Σέρχιο Κόκε».
Κρατάς κάτι απ' αυτήν την εμπειρία ή δεν θες να θυμάσαι τίποτα;
«Σίγουρα υπάρχουν πράγματα που κρατάω. Αυτό είναι βέβαιο. Για παράδειγμα, όσο ήμουν μόνος μου μέσα, πίσω από τα κάγκελα, σκεφτόμουν πόσος κόσμος ζει στο δρόμο - πόση δυστυχία υπάρχει και πόσοι άνθρωποι δεν έχουν σπίτι. Κατάλαβα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο κόσμος λόγω της πανδημίας, αλλά πιστέψτε με δεν μπορεί να συγκριθεί με όσα βιώνει κάποιος μέσα στη φυλακή. Μόνο όταν κάποιος μπει στη φυλακή καταλαβαίνει τί σημασία έχουν τ' άλλα προβλήματα στη ζωή».
Αισθάνεσαι ότι δικαιώθηκες με την αποφυλάκισή σου;
«Δεν θέλω να μιλήσω πολύ γι' αυτό γιατί υπάρχει μια νομική διαδικασία σε εξέλιξη. Είμαι προσωρινά σε αποφυλάκιση, μέχρι να ολοκληρωθεί η δίκη και να παρθεί μια τελική απόφαση. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω ότι έχω αφήσει πίσω μου οριστικά τη φυλακή».
Οι γονείς σου και το παιδί είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή σου. Ωστόσο, όλο αυτό το διάστημα δεν τους είδες. Τουλάχιστον, μιλούσες μαζί τους στο τηλέφωνο; Τί τους έλεγες;
«Ναι, με τους γονείς μου φυσικά μιλούσα καθημερινά, αλλά η κόρη μου ούτε ήξερε ούτε ξέρει ότι μπήκα φυλακή. Της έχω πει ότι πήγα στην Κίνα να παίξω μπάλα. Δεν ήθελα να ξέρει στην τρυφερή ηλικία των 8 χρονών ότι ο πατέρας της είναι στη φυλακή. Οι γονείς μου φυσικά το γνώριζαν αλλά ήμουν βέβαιος ότι θα τους προκαλούσα μεγαλύτερη ζημιά αν με έβλεπαν ως κρατούμενο μέσα στη φυλακή. Ήταν δική μου απόφαση και δεν την συζήτησα γιατί πίστεψα ότι ήταν καλύτερη και για μένα και για τους γονείς μου. Ακόμη και τώρα πιστεύω πως ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα. Και τώρα που το σκέφτομαι συγκινούμαι».
Σκέφτεσαι να επιστρέψεις στο ποδόσφαιρο ή είναι πολύ νωρίς για σχέδια;
«Δεν το νομίζω. Μου αρέσει να βλέπω και να μιλάω για ποδόσφαιρο αλλά δεν μου αρέσει όλο αυτό το παρασκήνιο που υπάρχει στο χώρο. Το ποδόσφαιρο είναι επιχείρηση για λίγους κι αυτό δεν μου αρέσει καθόλου. Εγώ βλέπω αλλιώς το ποδόσφαιρο. Για μένα είναι πάθος. Τώρα, το μόνο που θέλω είναι να απολαύσω την οικογένειά μου και να ξανασχεδιάσω τη ζωή μου, κάνοντας μια οποιαδήποτε άλλη δουλειά εκτός ποδοσφαίρου. Για να δουλέψεις στο χώρο του ποδοσφαίρου πρέπει να πας κόντρα σε πολλούς ανθρώπους. Στο ποδόσφαιρο υπάρχει πολύ μαφία. Άνθρωποι του ποδοσφαίρου μού φέρθηκαν αχάριστα».
Αισθάνεσαι απογοητευμένος απ' ότι καταλαβαίνουμε...
«Εγώ ξέρω τί μπορώ να κάνω στο ποδόσφαιρο, έχω το... μάτι για να βλέπω. Μπορώ να ξεχωρίσω παίκτες που είναι άγνωστοι τώρα και σε πέντε χρόνια θα έχουν μεγάλη εξέλιξη, αλλά είναι πολύ δύσκολο να κάνεις τη δουλειά σου απερίσπαστος».
Μίλησες για μαφία. Δηλαδή, κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν το όνομά σου για να έχουν κάποιο κέρδος;
«Δεν θέλω να μιλήσω πολύ γι' αυτό, αλλά αυτό που θα αναφέρω για μένα προσωπικά, είναι πως αν ήμουν περισσότερο επαγγελματίας θα είχα κάνει πολύ μεγαλύτερη καριέρα. Ό,τι έχετε δει από μένα είναι 100% ταλέντο και 0% δουλειά και θυσίες. Σίγουρα θα είχα κάνει πολύ καλύτερη καριέρα απ' αυτήν που έκανα».
Δεν υπάρχει αμφιβολία για την ποιότητα που είχες ως παίκτης, μέχρι που πιστεύεις ότι θα μπορούσες να είχες φτάσει αν δούλευες;
«Μπορεί να μην έπαιξα στη Ρεάλ Μαδρίτης, που ήταν το όνειρό μου, αλλά δεν αλλάζω τίποτα από το χρόνο που πέρασε και κυρίως δεν αλλάζω ούτε δευτερόλεπτο από τη θητεία μου στον Άρη, που ήταν το καλύτερο διάστημα της καριέρας μου. Αν είχα τα μυαλά που έχω τώρα στην ηλικία των 25 ετών, θα είχα παίξει στη Ρεάλ Μαδρίτης».
Απ' όσο βλέπαμε στους πανηγυρισμούς σου, πρέπει να είσαι ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος. Εβαλες τα κλάματα μέσα στη φυλακή;
«Να σου πω την αλήθεια, δεν έχεις το χρόνο να σκεφτείς και να κλάψεις. Δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να με πάρει από κάτω όλη αυτή η κατάσταση. Μπορεί να σας φανεί παράξενο, αλλά η μοναδική μέρα που ήμουν πολύ κάτω συναισθηματικά ήταν η μέρα που βγήκα από τη φυλακή και είδα τους γονείς μου και την κόρη μου. Εκλαψα πολύ αλλά ήταν δάκρυα χαράς».
Επειδή ήσουν ποδοσφαιριστής και είχες κάποια φήμη, είχες προνομιακή ζωή στη φυλακή σε σχέση με τους άλλους συγκρατούμενούς σου;
«Δεν ξέρω πώς είναι στην Ελλάδα αλλά στην Ισπανία είναι πολύ δύσκολο να συμβεί αυτό. Στην Ισπανία η φυλακή είναι η ίδια για όλους. Δεν είχα κανένα προνόμιο, κανένας δεν είχε και εγώ δεν αποτέλεσα εξαίρεση. Δεν είχα αυτήν την τύχη και στο κάτω κάτω της γραφής καλύτερα που έγινε έτσι, γιατί αν έχεις προνόμια μέσα στη φυλακή δεν θα πάρεις το μάθημά σου».
Ενιωσες φόβο καμία στιγμή;
«Όχι, καμία στιγμή. Ο κόσμος ξέρει ότι ο Κόκε είναι ένα παιδί από τη Μάλαγα που έπαιξε ποδόσφαιρο, έφτασε εκεί που έφτασε με την αξία του και δεν χρειάστηκε καμία διευκόλυνση και καμία βοήθεια για να ξεπεράσει κι αυτήν την περιπέτεια. Βεβαίως ένιωσα σεβασμό από συγκρατούμενους, καθώς ήμουν μια αναγνωρίσιμη μορφή μέσα στη φυλακή».
Ποια ήταν η πιο έντονη στιγμή μέσα στη φυλακή;
«Να σας πω την αλήθεια δεν πίστευα ότι θα είμαι τόσο δυνατός. Δεν πίστεψα ότι θα τα καταφέρω. Μόνο όταν βρεθείς σ' αυτές τις συνθήκες τα όριά σου είναι μεγαλύτερα απ' όσα πίστευες και μάλιστα μπορείς να τα ξεπεράσεις. Υπάρχουν πολλές ιστορίες και πολλές εικόνες που μου έρχονται στο μυαλό αλλά μία δεν θα μου φύγει ποτέ. Είναι εκείνη η ώρα που κλείνει η πόρτα του κελιού το βράδυ που ξαπλώνεις να κοιμηθείς και νιώθεις ότι πέφτουν πάνω σου όλα αυτά τα σίδερα (σ.σ. σ' αυτό το σημείο σταματάει να μιλάει και παίρνει μια βαθιά ανάσα ανακούφισης). Αυτήν την εικόνα θα την θυμάμαι πάντα ώστε να μην επιστρέψω ξανά εκεί».
Πώς κατάφερες, ωστόσο, να διατηρήσεις το ηθικό ακμαίο και να πιστέψεις ότι θα τα καταφέρεις;
«Δεν σκότωσα κανέναν και σκέφτηκα ότι αυτό δεν θα είναι για όλη μου τη ζωή. Θα έπρεπε να πιω το δηλητήριο και να βγω απ' αυτήν την κατάσταση ακόμα πιο δυνατός. Είμαι καλός άνθρωπος και δεν μου άξιζε να βρίσκομαι εκεί μέσα».
Είσαι έτοιμος να ξανακερδίσεις τη ζωή, ξεκινώντας από την αρχή;
«Τώρα θέλω να απολαύσω αυτές τις στιγμές με την κόρη και τους φίλους μου. Καταλαβαίνετε πως οι πρώτες μέρες είναι συναισθηματικά πολύ δύσκολες αλλά πρέπει σιγά σιγά να επανέλθω στους φυσιολογικούς ρυθμούς της καθημερινότητες».
Το ότι έπαιξες στον Άρη, τελικά, έχει μεγαλύτερη σημασία από το ότι δεν αγωνίστηκες στη Ρεάλ Μαδρίτης;
«Ναι, ήταν η καλύτερη επιλογή της ζωής μου. Είναι μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο χρόνια κι αν περάσουν».
Θα ζήσεις στην Ισπανία, στην Ελλάδα ή κάπου αλλού;
«Εφυγα από τη Μάλαγα στα 18 μου και επέστρεψα στα 34. Οπότε πιστεύω ότι η βάση μου θα είναι εδώ. Εδώ είναι ο τόπος μου, αλλά έχω γυρίσει τον κόσμο με το ποδόσφαιρο, έχω επαφές παντού και αυτό θα εξαρτηθεί από το πού θα είναι η δουλειά που θα μου προκύψει».
Αυτούς τους μήνες, που ήσουν φυλακή, σε πήρε τηλέφωνο κάποιος άνθρωπος από τον Άρη;
«Ο μοναδικός που με πήρε από την Ελλάδα ήταν ο Γιάννης (σ.σ. εννοεί τον άλλοτε τεχνικό διευθυντή του Άρη Γιάννη Κόντη), ο οποίος με αγαπάει αληθινά. Επαιρνε κάθε εβδομάδα τους γονείς μου και τον αδερφό μου, γιατί εγώ δεν μπορούσα να του μιλήσω μέσα από τη φυλακή. Θέλω να τον ευχαριστήσω δημόσια μέσα απ' αυτήν τη συνέντευξη».
Εσύ τού μετέφερες, μέσω των δικών σου ανθρώπων, κάποιο μήνυμα όσο ήσουν κρατούμενος;
«Ναι, φυσικά. Το πρώτο πράγμα που ρωτούσα και ήθελα να μάθω είναι το πώς τα πήγαινε ο Άρης. Θα έχω να το λέω ότι ποτέ δεν με ξέχασε αυτός ο άνθρωπος κι όταν είσαι μόνος σου μέσα στη φυλακή το καταλαβαίνεις περισσότερο αυτό. Τώρα το εκτίμησα πραγματικά αυτό».
Σκέφτεσαι να επισκεφτείς την Ελλάδα;
«Ναι, θα το ήθελα πολύ αλλά δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν επιτρέπεται να βγω από τη χώρα γιατί μου έχουν κρατήσει το διαβατήριο ώσπου να τελειώσει η δική».
Πότε θα γίνει η δίκη;
«Ακόμη δεν έχει οριστεί δικάσιμος ημερομηνία».
Ποιο ή ποια είναι τα καλύτερά σου γκολ;
«Θα διάλεγα τα δύο που πέτυχα κόντρα στον ΠΑΟΚ, αλλά κυρίως αυτά με την Ατλέτικο λόγω της σπουδαιότητας του ματς αλλά και του αντιπάλου».
Ήταν τα πιο ιστορικά ματς του Αρη αυτό με την Ατλέτικο;
«Καμία ελληνική ομάδα δεν το έχει καταφέρει αυτό. Νικήσαμε την Ατλέτικο - την ομάδα που είχε κατακτήσει το Europa League - μέσα στην έδρα της και δεν νομίζω να πετύχει κάποια ελληνική ομάδα κάτι τόσο σπουδαίο στο εγγύς μέλλον».
Ελαβες μηνύματα από οπαδούς του Άρη, μετά την αποφυλάκιση;
«Εφτιαξα έναν καινούργιο λογαριασμό στο Instagram και από την πρώτη στιγμή που τον έμαθαν άρχισαν να μου στέλνουν μηνύματα. Δεν μπορώ να περιγράψω την αγάπη τους».
Πώς εξηγείς αυτόν τον τόσο ασυνήθιστο δεσμό που έχεις με τον κόσμο, παρόλο που έχεις φύγει από την ομάδα τόσα χρόνια;
«Εχω τρία κοινά με τους οπαδούς του Άρη: Είμαι πιστός, ευαίσθητος και δεν ξεχνάω. Ο κόσμος δεν είναι ηλίθιος και ξέρει πότε κάποιος δίνει το 100% και πότε κοροϊδεύει».
Άκουγες ότι είσαι «χοντρός» και ότι ξοδεύεις τα χρήματά σου στα καζίνο και με τις γυναίκες. Κι όμως η εικόνα σου στο γήπεδο δεν χωρούσε αμφισβήτηση.
«Δεν είμαι τέλειος προφανώς και αποδέχομαι τα λάθη μου. Σας το είπα και πριν ότι αν ήμουν περισσότερο επαγγελματίας δεν θα είχα περάσει καν από τον Άρη, αλλά αυτή ήταν η καριέρα μου και δεν μπορώ να την αλλάξω. Το πεπρωμένο μου ήταν να περάσω από τον Άρη και τη Θεσσαλονίκη και είμαι ευγνώμων γι' αυτό».
Φαινόταν ότι είχες περιττό βάρος. Γιατί δεν πρόσεχες τον εαυτό σου περισσότερο;
«Αν μου άρεσε η προπόνηση, αν πρόσεχα τη διατροφή μου κι αν πίεζα τον εαυτό μου θα ήμουν άλλος ποδοσφαιριστής. Ίσως να τα έκανα όλα αυτά αν δεν είχα το ταλέντο που είχα. Είναι δύσκολο να τα βρεις όλα αυτά τα στοιχεία σ' έναν ποδοσφαιριστή - λίγοι έχουν το προνόμιο να τα συνδυάζουν. Οι περισσότεροι που έχουν ταλέντο - μεταξύ αυτών και 'γω - σκέφτονται ότι αυτό είναι αρκετό».
Μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες, θα ήθελες να δεις ένα ματς του Άρη στο Βικελίδης μαζί με τους οργανωμένους;
«Θα το ήθελα πολύ, θα το ήθελα πάρα πολύ. Το έχω σκεφτεί πολλές φορές αυτό και μία μέρα θα γίνει πραγματικότητα. Είναι κάτι που έχω βάλει στο μυαλό μου και μια μέρα θα το κάνω».
Πηγή: gazzetta.gr