Skip to main content

Κορωνοϊός: Μήπως πλέον φτάσαμε στο σημείο της μοιρολατρικής αποδοχής;

Ο φόβος για το εμβόλιο είναι ανάλογος του φόβου για τον κορωνοϊό. Γι' αυτό και οι ανεμβολίαστοι παραμένουν πολλοί. Αν δεν αλλάξει κάτι...

Η σταδιακή και αναπόφευκτη όπως όλα δείχνουν επιστροφή των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία του κορωνοϊού θα είναι ίσως το σημαντικότερο πλήγμα στην κοινωνία και την οικονομία. Το τέταρτο κύμα, όπως ονομάστηκε, ξεκίνησε και όπως πηγαίνουν τα πράγματα καλούμαστε απλώς να αποδεχτούμε τη μοίρα μας.

Σε αυτόν τον χαμένο από χέρι αγώνα, εάν κι εφόσον δεν αλλάξει κάτι θεαματικά, ηττημένοι είμαστε όλοι. Λίγοι είναι εκείνοι, οι οποίοι βγαίνουν κερδισμένοι από τον κορωνοϊό. Σκεφτείτε το και θα βρείτε ορισμένους. Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας είναι χαμένη, σε ανθρώπινες ζωές, οικονομικά, ψυχολογικά, επαγγελματικά, ηθικά.

Ένα από τα σημεία – κλειδί στην αδυναμία αντιμετώπισης της πανδημίας είναι η ενότητα. Η κοινωνία μας είναι διχασμένη. Ο ένας δεν ακούει τον άλλο για να καταλάβει, για να βρει κοινό τόπο συνεννόησης, για να πορευτεί μαζί του, αλλά μόνο για να απαντήσει. Ένας διαγωνισμός ανοησίας κι όχι ανοσίας. Ποιος θα την πει στον άλλο. Κοινωνική υπευθυνότητα αγνοείται.

Κλισέ του τύπου «η δράση φέρνει αντίδραση» μπορεί να γίνεται καραμέλα σε πολλά στόματα, πλην όμως στην περίπτωση της πανδημίας είναι απλώς μια μακάβρια διαπίστωση.

Η Πολιτεία αδυνατεί να επιβάλλει. Καλώς αδυνατεί. Η επιβολή δεν μπορεί να αποτελεί λύση. Λύση θα ήταν η πειθώ. Μόνο που η υπερανάλυση και οι παλινωδίες έχουν οδηγήσει στο σημείο εκείνοι που αντιδρούν στην πλειοψηφία να μην πείθονται. Στην αγωνία τους να ωθήσουν τον κόσμο στον εμβολιασμό, οι αρμόδιοι έβαλαν απέναντι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Καλώς ή κακώς αυτό το κομμάτι υπάρχει και χρειάζεται ειδική μεταχείριση. Και στην περίπτωση της πανδημίας του κορωνοϊού φαίνεται ότι είναι μεγάλο.

Τώρα η ρητορική της κυβέρνησης και των ειδικών επιστημόνων επικεντρώνεται σε μια ηπιότητα και μια πραότητα απέναντι στους αρνητές του εμβολιασμού, κάτι που όμως έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό. Δυσκολεύτηκαν να δουν το μέγεθος της συγκεκριμένης κοινωνικής μερίδας. Η αποχώρηση του ανθρώπου που προσωποποιούσε αυτή την αναγκαία ηπιότητα και πραότητα, του Δημήτρη Τσιόδρα, από το προσκήνιο ήταν επίσης κομβική σ' αυτή την προσπάθεια.

Όλα όμως άρχισαν με την επιθετικότητα απέναντι στους αρνητές του εμβολιασμού, χωρίς να έχουν συνειδητοποιήσει οι αρμόδιοι ότι οι εμβολιασμένοι φοβούνται τον κορωνοϊό και ένα άλλο κομμάτι της κοινωνίας οι ανεμβολίαστοι φοβούνται το εμβόλιο. Διότι και οι ανεμβολίαστοι σε μεγάλο ποσοστό καθοδηγούνται από το φόβο κι όχι από άλλα κίνητρα. Όσοι έχουν άλλα κίνητρα έτσι κι αλλιώς με κάποιο άλλο τρόπο θα έβγαζαν και πάλι την αντικοινωνική συμπεριφορά τους.

Όλοι, ειδικά στο δεύτερο και τρίτο κύμα με τα απανωτά lockdown μείναμε σπίτι μας παρέα με την τηλεόραση, όπου η μονοθεματική ασχολία της με την πανδημία (λογικό για ΜΜΕ να ασχοληθούν με το μείζον ζήτημα) έφερε στα σπίτια μας ειδικούς και «ειδικούς» οι οποίοι δεν είχαν τον κατάλληλο τρόπο να απευθυνθούν στους πολίτες. Η απειρία της εμφάνισης στην τηλεόραση έπαιξε κι αυτή το ρόλο της.

Είναι πολύς ο κόσμος που πείσθηκε να κάνει το εμβόλιο, στο οποίο επιμένω διότι λόγω επαγγέλματος έχω μάθει να εμπιστεύομαι τους ειδικούς σε κάθε ζήτημα για να έχω μια σταθερά στη σκέψη μου πρώτα από όλα. Και οι ειδικοί επιστήμονες, που κάτι ξέρουν περισσότερο από τους υπόλοιπους, προβάλλουν ως μόνη λύση για να αντιμετωπίσουμε την πανδημία ως κοινωνία και να μην ξαναζήσουμε όσα ζούμε 17 μήνες τώρα, τον εμβολιασμό.

Κάποιοι δεν πείθονται και θεωρώ ότι ελάχιστοι από αυτούς θα πεισθούν και στο επόμενο διάστημα να κάνουν ένα εμβόλιο. Προσπάθειες έγιναν πολλές από την Πολιτεία. Λάθη έγιναν επίσης πολλά. Με ενδιαφέρει που δεν έγιναν δυο πράγματα. Το πρώτο μια κοινή εμφάνιση όλων των πολιτικών αρχηγών ή έστω ένα σποτάκι με δηλώσεις τους υπέρ της ανάγκης να εμβολιαστούν όλοι. Το δεύτερο μια συνέντευξη με όλους τους ειδικούς επί του θέματος ώστε να απαντήσουν σε όλες μα όλες τις απορίες των πολιτών. Ακόμη και στις πιο αστείες και γραφικές.

Είχα γράψει από την έναρξη των εμβολιασμών πως άπαξ και αρχίσουν τα μπάνια του λαού και οι θερινές διακοπές, οι εμβολιασμοί θα μειωθούν σημαντικά. Αυτό και έγινε. Το επόμενο δίμηνο δύσκολα θα έχουμε μαζική προσέλευση στα εμβολιαστικά κέντρα.

Πάμε λοιπόν από Σεπτέμβριο, με τους οιωνούς να είναι πολύ άσχημοι, να εισέλθουμε σε ένα φθινόπωρο εξαιρετικά δύσκολο για όλους μας.

Τιμωρητική διάθεση εδώ δεν χωράει. Δυστυχώς όμως, βάσει των όσων υποστηρίζουν οι ειδικοί επιστήμονες, με τη... φόρα που παίρνει η πανδημία και οι μεταλλάξεις του κορωνοϊού έρχεται νέα μεγάλη δοκιμασία για τα νοσοκομεία. Και σε τέτοια περίπτωση, πέρα από κινδυνολογίες, πέρα από απειλές, πέρα από τη στάση του καθενός απέναντι στα εμβόλια, θα χαθούν πολλές ζωές. Και θα επιβληθούν νέα περιοριστικά μέτρα.

Το κόστος από την απώλεια ανθρώπινων ζωών το ξέρουν μόνον όσοι το επωμίστηκαν. Το κόστος από τα μέτρα το γνωρίζουμε όλοι. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με τα επιδόματα και τις ενισχύσεις αυτό περιορίστηκε. Όμως οι δυνατότητες της οικονομίας δεν είναι ανεξάντλητες...

Καταφεύγω και πάλι στους επιστήμονες και μένω μόνο στα δεδομένα για να βγάλω ένα συμπέρασμα, όσο απλοϊκό και ίσως αυθαίρετο κι αν μοιάζει, που εμένα μου φαίνεται λογικό: Και οι εμβολιασμένοι κολλάνε και μεταδίδουν τον κορωνοϊό. Και οι εμβολιασμένοι μπορεί να νοσήσουν. Όμως είναι στατιστικά πολύ δύσκολο να φτάσουν στη διασωλήνωση και στις μονάδες εντατικής θεραπείας. Για τους ανεμβολίαστους ισχύουν όσα ίσχυαν και στα προηγούμενα τρία κύματα της πανδημίας. Συνεπώς, είναι αναμενόμενο να χαθούν πολλές ανθρώπινες ζωές από όσους αποφεύγουν αυτή που προβάλλεται ως μόνη λύση για την αντιμετώπιση της πανδημίας, το εμβόλιο.

Σε περίπτωση που υπάρξει μια τέτοια εξέλιξη, κανείς δεν μπορεί να επικαλείται τη δικαίωση και να κουνάει το δάχτυλο. Επαναλαμβάνω ηττημένοι είμαστε όλοι μαζί ως κοινωνία. Ωστόσο, όσοι επιμένουν να μαθαίνουν μόνο δια του παραδείγματος θα έχουν πάρει ένα πολύ σκληρό μάθημα. Απάνθρωπο. Και θα είναι μεγάλο κρίμα. Οι υπόλοιποι θα υποστούν τις συνέπειες της συμβίωσης νομοτελειακά...

Μακάρι να μην εξελιχθούν έτσι τα πράγματα. Μακάρι με κάποιο μαγικό τρόπο να βρεθεί μια άλλη λύση για την αντιμετώπιση της πανδημίας αποδεκτή από όλους προτού αρχίσει πάλι ο αποδεκατισμός. Διότι αν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση όλα δείχνουν ότι στην Ελλάδα το τέταρτο κύμα θα είναι και το πιο επώδυνο σε όλα τα επίπεδα.