Skip to main content

Θεσσαλονίκη: Απερισκεψία και ανάγκη για κανονικότητα φέρνουν το μίνι lockdown

Στο όνομα μιας επίπλαστης κανονικότητας κάποιοι λησμονούν τις βασικές υγειονομικές προφυλάξεις - Η χαλαρότητα κάποιων κοστίζει σε όλους

Την ώρα που η πανδημία καλπάζει στη Βόρεια Ελλάδα, με τη Θεσσαλονίκη να έχει μπει για μια ακόμη φορά στο μάτι του κυκλώνα, μεταπηδώντας πλέον στην κόκκινη ζώνη με τα όλα τα περιοριστικά μέτρα που ακολουθούν τον εν λόγω ανησυχητικό χρωματισμό, κάποιοι πολίτες εμφανίζονται για μια ακόμη φορά απαθείς, μη δίνοντας τη βαρύτητα που θα έπρεπε στη νέα διαμορφωθείσα κατάσταση που είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται εβδομάδες πριν.

Η επισήμανση εδώ και μήνες πολλών ειδικών πως αν δεν προσέξουμε υπάρχει κίνδυνος να εκτροχιαστεί η πανδημία δεν φαίνεται να ταρακούνησε σημαντική μερίδα πολιτών που στη σκέψη πως θέλουν να ξαναπάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, ανάγκη που όλοι μας έχουμε, αδιαφορούν για τις προφυλάξεις και την τήρηση των μέτρων και σε κάποιες περιπτώσεις και για τη σημασία του εμβολιασμού.  

Μόνο τυχαία, δεν είναι άλλωστε η μείωση των εμβολιασμών που καταγράφηκε από τις αρχές του καλοκαιριού, και έχει κολλήσει, σταθερά, σε χαμηλά επίπεδα. Ο φόβος που κάποιοι νιώθουν για το εμβόλιο ίσως, ως ένα σημείο, να είναι κατανοητός, όμως η απροσεξία και η αδιαφορία δεν έχουν καμία θέση την περίοδο που διανύουμε.

Αναμφίβολα η κούραση από το προηγούμενο διάστημα είναι μεγάλη, ο εγκλεισμός και οι αλλεπάλληλοι περιορισμοί έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους, ωστόσο για μια ακόμη φορά τίθεται μπροστά μας το ερωτηματικό μέχρι ποτέ μπορούμε να συνεχίσουμε υπό αυτές τις συνθήκες και ποτέ επιτέλους θα βάλουμε μυαλό ώστε να μην μπαίνουμε συνεχώς σε νέες περιπέτειες που μόνον αρνητικό αποτέλεσμα έχουν.

Πώς μπορεί κάνεις να εξηγήσει το γεγονός πως το τελευταίο διάστημα λόγω του καλού καιρού, της διάθεσης για έξοδο, αλλά και της ανευθυνότητας κάποιων κεντρικά, δημοφιλή, καφέ μπαρ της Θεσσαλονίκης γεμίζουν στους εξωτερικούς τους χώρους σχεδόν ασφυκτικά, με δυνατή μουσική και  όρθιους, οι οποίοι πίνοντας χαλαροί το ποτό τους, αδιαφορούν για το ότι υπάρχουν μέτρα που προβλέπουν συγκεκριμένες αποστάσεις και καθήμενους πελάτες.

«Το εξοργιστικό είναι πως τις προηγούμενες δυο εβδομάδες, πριν την ανακοίνωση του μίνι lockdown στη Θεσσαλονίκη, δεν πραγματοποιούνταν έλεγχοι με αποτέλεσμα εξαιτίας κάποιων λίγων που δεν τηρούσαν τα μέτρα  να την... πατήσουμε και όλοι οι υπόλοιποι» σχολιάζει μιλώντας στη Voria.gr, ο εκπρόσωπος της «Πρωτοβουλίας Εστίασης Θεσσαλονίκης», επιχειρηματίας και πρώην βουλευτής με το Ποτάμι, Νίκος Νυφούδης.

Η λογική του παραλόγου που επικρατεί, μόνον αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει καθώς κάποιοι δεν διαισθάνονται τι πραγματικά συμβαίνει και έχουν κυριολεκτικά, όπως φαίνεται, άγνοια κινδύνου. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί κάνεις να εκλάβει ιδεοληψίες του τύπου «πίνω πολλά πορτοκάλια για να θωρακίσω τον οργανισμό μου, για αυτό και δεν εμβολιάζομαι» ή «είμαι καλά, γιατί χρειάζεται να κάνω το εμβόλιο;».

Την ίδια ώρα η χρήση μάσκας, σε κάποια μικρά συνοικιακά καταστήματα, όταν μάλιστα και οι ιδιοκτήτες ή οι υπάλληλοι δεν την υπενθυμίζουν, μοιάζει με περιττό αξεσουάρ, που φοριέται σαν… κόσμημα στο χέρι, ή στο λαιμό, ή στην καλύτερη… περίπτωση φοριέται λάθος. Την ίδια ώρα, σε κάποιες περιπτώσεις, και ο αριθμός των ατόμων που μπαίνουν σε μικρά καταστήματα φαίνεται να καταστρατηγείται και να μην ακολουθείται η πρόβλεψη που υπάρχει βάσει των τμ.

Όσο για τον συνωστισμό που συχνά απαντιέται σε κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης και δη στην οδό Τσιμισκή, ούτε λόγος για μάσκα και ας υπάρχει σύσταση να φοριέται σε περιπτώσεις που υπάρχει πολυκοσμία. Όσο για τις ουρές που σχηματίζονται έξω από τράπεζες ή καταστήματα, ούτε εκεί γίνεται λόγος για αποστάσεις ή μάσκες.

Η ανάγκη για επιστροφή στην κανονικότητα φαίνεται να έχει τορπιλίσει προ πολλού την ανοχή και την αντοχή πολλών Θεσσαλονικέων, ωστόσο τώρα που η πόλη μπήκε στο κόκκινο και οι ΜΕΘ γεμίζουν, σχεδόν, ασφυκτικά καθώς φιλοξενούν περιστατικά και από τους γύρω νομούς, όταν αυξάνονται τα κρούσματα στα σχολεία, όταν κλείνουν τμήματα σχολείων, θα πρέπει να γίνουμε έστω και την εσχάτη στιγμή περισσότερο προσεκτικοί και υποψιασμένοι προκειμένου να μην αναβιώσουν μαύρες περίοδοι του πρόσφατου παρελθόντος με lockdown μηνών.     

Το ζητούμενο δεν είναι να κουνά ο ένας το δάχτυλο στον άλλον, αλλά να αντιληφθούμε όλοι το μέγεθος του προβλήματος και της απειλής που αντιμετωπίζουμε.