Της Ιωάννας Κοσμοπούλου*
Από μικρό κοριτσάκι ο πατέρας μου με δίδαξε ότι δεν υπάρχει ανδρικός και γυναικείος κόσμος. Πίστευε πολύ στα κορίτσια του και μας έσπρωξε -και λίγο κόντρα στα ειωθότα της εποχής- στις θετικές επιστήμες. Όσο κι αν αυτό σήμερα δεν μοιάζει αξιοπερίεργο, τότε ήταν κάτι. Ήμασταν όλα κι όλα τρία κορίτσια στο λεγόμενο «πρακτικό».
Από τότε άλλαξαν πολλά. Οι γυναίκες κατέκτησαν όλους τους τομείς της επιστήμης, κατάφεραν να μπουν δυναμικά στην επιχειρηματικότητα και στο ελεύθερο επάγγελμα. Κι όλα αυτά προσπαθώντας να ανταποκριθούν στο διττό ρόλο μάνας και εργαζόμενης. Το φορτίο βαρύ. Παρόλα αυτά μια γυναίκα μπορεί να διαπρέψει ακόμη και μ’ αυτό το φορτίο. Και υπάρχουν χώροι, όπου το καταφέρνει. Ένας χώρος, όπου οι γυναίκες παραδοσιακά κρατούν τα ηνία, είναι αυτός της εκπαίδευσης. Της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες, αλλά παραπέρα τι γίνεται;
Ομολογουμένως ο νόμος έκανε πολλά βήματα προς την κατεύθυνση της ισοτιμίας, τι γίνεται όμως με τις συνειδήσεις μας; Ποια είναι η κοινωνία των ίσων ευκαιριών; Πόσες γυναίκες -σε σχέση με τους άνδρες πάντα- βλέπετε να έχουν ηγετικό ρόλο στην πολιτική και στη δημόσια ζωή γενικότερα; Πόσες γυναίκες πρωθυπουργούς, υπουργούς ή δημάρχους έχετε δει; Η πολιτεία αισθάνθηκε την ανάγκη να τις «προστατέψει» ακόμη και με την ποσόστωση, σαν να είναι ειδική κατηγορία ανθρώπων. Συχνά ακούμε τη φράση "να βάλουμε και μια γυναίκα". Γιατί είναι γυναίκα, όχι γιατί είναι η καλύτερη για τη συγκεκριμένη θέση.
Το νεοσύστατο υπουργικό συμβούλιο περιλαμβάνει πέντε μόνο γυναίκες σε σύνολο 51 χαρτοφυλακίων. Από δε τα κόμματα, που συμμετείχαν στις εθνικές εκλογές, ένα μόνο είχε επικεφαλής γυναίκα.
Επίσης στο νεοεκλεγέν δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης θα συμμετέχουμε 16 γυναίκες σε σύνολο 49 συμβούλων. Το αξιοπρεπές ποσοστό οφείλεται στο ότι την «τιμή των όπλων» διέσωσε η παράταξη της κ. Νοτοπούλου, όπου και οι 7 εκλεγμένες είναι γυναίκες. Μένει ακόμη να δούμε πόσες από τις νεοεκλεγμένες θα αξιοποιηθούν σε θέσεις ευθύνης.
Και η επιλογή των γυναικών σε θέσεις διοίκησης δεν είναι μόνο περιορισμένη ποσοτικά, αλλά και «ποιοτικά». Και με αυτό δεν εννοώ κατώτερα πόστα, αλλά συγκεκριμένα πόστα. Οι γυναίκες είναι κατάλληλες συνήθως για παιδεία, κοινωνική πολιτική, πολιτισμό ή τουρισμό. Για κάποιο λόγο πιστεύουμε ότι η σχέση τους με τα οικονομικά ή την τεχνολογία είναι ανύπαρκτη. Υπήρξαν σαφώς και εξαιρέσεις, όπως η Τίνα Μπιρμπίλη, που διετέλεσε υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου ή η Έφη Αχτσιόγλου, υπουργός Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ και σίγουρα κάποιες ελάχιστες ακόμη. Οι εξαιρέσεις όμως υπάρχουν απλά για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Ίσως αυτά σας φανούν ως παραλήρημα μιας φεμινίστριας. Όχι, δεν είμαι καθόλου φεμινίστρια. Πιστεύω στην απόλυτη ισότητα όλων των ανθρώπων με τις ιδιαιτερότητες που έχει η φύση του καθενός και αυτήν απαιτώ σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου.
*Η Ιωάννα Κοσμοπούλου είναι τ. Επίκουρης Καθηγήτριας ΑΠΘ και εκλεγμένης δημοτικής συμβούλου με τον συνδυασμό «Θεσσαλονίκη Υπεύθυνα»