Ο Γιώργος Παντελάκης δεν ήταν απλά ένας ακόμα πρόεδρος στη μακρόχρoνη ιστορία του ΠΑΟΚ. Είναι ο άνθρωπος που πρόσφερε όραμα στον κόσμο του Δικεφάλου και το υλοποίησε χωρίς να φοβηθεί να τα βάλει ακόμα και με τη Χούντα...
Τους πρώτους μήνες της τεράστιας κόντρας μεταξύ ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού με πρωταγωνιστή από μέρους του "Δικέφαλου" τον Γιώργο Παντελάκη, ο οποίος δεν δεχόταν να συναινέσει στην αποχώρηση του Κούδα, οι… μάχες δόθηκαν σε επίπεδο ΕΠΟ και ΕΣΑΠ.
Εκεί, σε διάφορες συνεδριάσεις, ο Ολυμπιακός, έχοντας τη συγκατάθεση -όπως ισχυρίζονταν- του παίκτη και του πατέρα του, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να κατοχυρώσει και νομικά τη μεταγραφή του. Κάτι τέτοιο, όμως, ο πρόεδρος του Δικεφάλου έδωσε μάχες να μη συμβεί. Όταν οι συνταγματάρχες πήραν τις κυβερνητικές εξουσίες, έδωσαν την ευθύνη επί των αθλητικών θεμάτων στον γενικό γραμματέα, Κωνσταντίνο Ασλανίδη και αυτός με τη σειρά του διόρισε στα σωματεία κυβερνητικούς εκπροσώπους, για να έχει τον πλήρη έλεγχο των πράξεων των διοικητικών συμβουλίων.
Στον ΠΑΟΚ διορίστηκε ο συνταγματάρχης Παρμενίων Χαρίτος, ο οποίος ήταν και ένθερμος υποστηρικτής του "Δικεφάλου". Μια πρώτη ενέργεια που έγινε για την επιστροφή του Κούδα ήταν η μετακίνησή του σε μια νέα υπηρεσία, αυτή του Κεντρικού Λιμεναρχείου της Θεσσαλονίκης. Στις 30 Δεκεμβρίου του 1967 ο Κωνσταντίνος Ασλανίδης ανακοίνωσε ότι ο Γιώργος Κούδας ανήκει στον ΠΑΟΚ.
Τίποτε, όμως, δεν είχε τελειώσει, καθώς ο Γιώργος Παντελάκης αποκάλυψε ότι η προσπάθεια του Ολυμπιακού να αποκτήσει τον παίκτη συνεχίζονταν και πως ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού του είπε ότι μία λύση που του είχε προταθεί, ήταν να επιστρέψει προσωρινά στον ΠΑΟΚ ο Κούδας και μετά να χορηγηθεί με ελεύθερη μεταγραφή στον Ολυμπιακό!
Η αντίδραση του Παντελάκη ήταν οργισμένη.Μάλιστα, λέγεται ότι υπήρξαν απειλές προς το πρόσωπο του Παντελάκη για να σταλεί εξόριστος στην Γυάρο! Τότε ήταν που ενώπιον του Ασλανίδη είπε
"εγώ στη Γυάρο μπορεί να πάω, ο Κούδας στον Ολυμπιακό, όμως, ποτέ".
Το νέο "όχι" σήμανε το τέλος των ονείρων των Πειραιωτών. Ο Γιώργος Κούδας σκέφτηκε καλύτερα το θέμα, ξεπέρασε και τις όποιες οικογενειακές αντιρρήσεις και -τελικά- στις 2 Αυγούστου του 1968 επέστρεψε στον ΠΑΟΚ.