Skip to main content

Κουμεντάκης: Το εργασιακό stress και ο θάνατος εργαζομένου

Άρθρο του Σταύρου Κουμεντάκη, Senior Partner στην Koumentakis and Associates Law Firm για την αντιμετώπιση της 1358/2018 ΜονΠρΑθ.

του Σταύρου Κουμεντάκη*

(Μια νηφάλια αντιμετώπιση της 1358/2018 ΜονΠρΑθ)

Πολύς λόγος έχει γίνει για την παραπάνω απόφαση.

Το αντικείμενό της; Εργαζόμενος υπέστη οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου όταν ξεκίνησε για τη δουλειά του. Ο θάνατός του αποδόθηκε σε έντονο εργασιακό stress. Επιδικάσθηκαν υπέρ της συζύγου και του γιου του: 160.000€.
Μικρή(;) λεπτομέρεια: Η δίκη έγινε ερήμην της εναγόμενης επιχείρησης.

Το έμφραγμα υπό το πρίσμα του επαγγελματικού ατυχήματος

Είναι (υπό προϋποθέσεις)δεδομένο πως το έμφραγμα μπορεί να υπαχθεί στην έννοια του επαγγελματικού ατυχήματος. Όχι όμως κι όταν συμβαίνει υπό κανονικές συνθήκες εργασίας.
Η ανωτέρω απόφαση έρχεται «να ταράξει τα ύδατα». Σύμφωνα με αυτήν: «η αιτία θανάτου ...συνδέεται αιτιωδώς με το έντονο εργασιακό άγχος το οποίο αυτός βίωσε λόγω της ανασφάλειας και αβεβαιότητας ως προς την εργασιακή του σχέση ενόψει της επικείμενης αναδιοργάνωσης της εργοδότριας..., η οποία αφενός δεν έλαβε τα κατάλληλα προληπτικά μέτρα ούτε παρείχε εκ των προτέρων τις κατάλληλες διευκρινίσεις με σκοπό την προστασία των εργαζομένων από τις επιπτώσεις της ανακατανομής της εργασίας στην ψυχική και σωματική τους υγεία, και αφετέρου δεν έλαβε κανένα μέτρο εξουδετέρωσης της πηγής του εργασιακού άγχους του ανωτέρω εργαζομένου...».

Η (κατά την απόφαση) ενδεδειγμένη στάση της επιχείρησης

Ας επιχειρήσουμε, προς στιγμή, να ευθυγραμμισθούμε με τις υποδείξεις τις απόφασης.

Αναλαμβάνω, προς διευκόλυνση, το ρόλο του επιχειρηματία. Καλώ τον προϊστάμενο και τους εργαζόμενους του τμήματος διανομών στο γραφείο μου:

Σενάριο Α’: «Καλή σας μέρα! Τα πράγματα είναι δύσκολα. Ο  τομέας διανομών καταργείται. Οι εξ υμών X, Y και Ζ, θα απολυθείτε σε δέκα μέρες».

Σενάριο Β’: «Καλή σας μέρα! Ακούω κι εγώ τις ίδιες φήμες μ’ εσάς. Πως, δηλ., όσοι εργάζεστε στις διανομές, πρόκειται να απολυθείτε. Όλα ψέματα!». Μετά από δέκα μέρες αναγκάζομαι (για να σωθεί η επιχείρηση και οι περισσότερες θέσεις εργασίας) να καταργήσω τις διανομές στη Β. Ελλάδα. Καλώ, εκ νέου, προϊστάμενο και εργαζόμενους του τμήματος διανομών: «Καλή σας μέρα! Ο  τομέας διανομών καταργείται. Οι εξ υμών X, Y και Ζ, απολύεστε. Σας ευχαριστώ!»

Η συνέχεια (και στα δύο σενάρια): Ο Προϊστάμενος και οι εργαζόμενοι με κοιτούν αποσβολωμένοι.
.....

Διάγνωση για τον Χ: Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.-

Αναρωτιέμαι: Ποιο, άραγε, θα ήταν το διατακτικό της 1358/2019 ΜονΠρΑθ σε οποιοδήποτε από τα προαναφερθέντα ενδεχόμενα;

Εν κατακλείδι

Επιχείρηση που βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, τι άραγε θα πρέπει να κάνει για τους εργαζομένους της; Να προσλάβει εξειδικευμένους(και κοστοβόρους) ψυχολόγους για την υποστήριξή τους, τη στιγμή που ούτε μισθούς ούτε αποζημιώσεις απόλυσης μπορεί να εξοφλήσει;

Ή, κατά την απόφαση, να «αποσαφηνίσει το μέλλον» συγκεκριμένων εργαζομένων; (λ.χ. «ο Χ, Y και Ζ απολύεστε!» ή «ο Χ, Y και Ζ θα απολυθείτε εντός δεκαημέρου!»).

Ποιο είναι, άραγε, το «ανώτατο όριο θυσίας (κατ΄ άρθρο 288ΑΚ για τους εξ ημών νομικούς), που πρέπει να αναμένουμε από την επιχείρηση σε μια τέτοια περίπτωση; Και ποιος είναι ο (ελλείπων) «αιτιώδης σύνδεσμος»;

Η απόφαση 1358/2019 ΜονΠρΑθ ΔΕΝ πείθει.

Ενδεχομένως μάλιστα να αποδεικνύεται και επικίνδυνη.

Δυστυχώς.

Σταύρος Κουμεντάκης
Senior Partner
Koumentakis and Associates Law Firm

Σημ. Το παρόν άρθρο σε πλήρη μορφή