«Η καινοτομία, τα ερευνητικά προγράμματα, η τεχνολογία, τα εργαστήρια και ο γόνιμος διάλογος χαρακτηρίζουν το σύγχρονο σχολείο και πανεπιστήμιο κι όχι οι πορείες, οι καταλήψεις, η αναξιοκρατία κι οι αφισοκολλήσεις», τόνισε στη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων ο Βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης της Ν.Δ. Δημήτρης Κούβελας.
Αναφέρθηκε στο στόχο της κυβέρνησης να μπει τάξη στο άναρχο τοπίο της ελληνικής εκπαίδευσης, την στιγμή που κάποιοι άλλοι κάνουν τα πάντα για να μην αλλάξει το παραμικρό. «Λες και σας τρέφει η στασιμότητα, η ξεπερασμένη ρητορική άλλων δεκαετιών κι η στείρα αντίδραση σε ό,τι νέο και μεταρρυθμιστικό. Τελικά, έχετε πολιτική αλλεργία με το άξιο, το άριστο, το ικανό, και σ΄ αυτό, πράγματι, είστε διαχρονικά συνεπείς», είπε χαρακτηριστικά, απευθυνόμενος στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Κούβελας αναφέρθηκε στην επιθυμία της κοινωνίας να αλλάξει ριζικά η κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της παιδείας, δίνοντας καθαρή εντολή στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να μεταμορφώσει το σχολείο σε πραγματικό κέντρο γνώσης και να παραδοθούν τα πανεπιστήμια εκεί που πραγματικά ανήκουν, δηλαδή στους φοιτητές και τους καθηγητές. «Οι πολίτες διψούν για ένα αξιοκρατικό και ποιοτικότερο εκπαιδευτικό σύστημα. Για ένα σύγχρονο και πρωτοπόρο σχολείο. Για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας», τόνισε.
Κατηγόρησε τους βουλευτές της αντιπολίτευσης ότι συνεχίζουν το εμπόριο ψεύτικων ελπίδων, υπερασπιζόμενοι συνεχώς τους υποψηφίους φοιτητές με βαθμολογία 1, 2 και 3 στις Πανελλαδικές εξετάσεις.
Ο Βουλευτής Θεσσαλονίκης μίλησε για τα εκπαιδευτικά συστήματα- πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπου εκεί, όπως υπογράμμισε, τα αντίστοιχα κόμματα της αριστεράς αποδεικνύουν τον προοδευτισμό τους στην πράξη κι όχι στα λόγια. «Αν αφήσει τα ταξιδάκια στη Μύκονο, την οποία αρκετά δυσφήμησε με προηγούμενες ευκαιρίες ο κ. Τσίπρας και ξεκινήσει τα ταξίδια εκτός συνόρων συζητώντας με Ευρωπαίους συντρόφους του, είμαι βέβαιος ότι θα γυρίσει με πολλές καλές, καινοτόμες ιδέες περί παιδείας κι εκπαίδευσης», συμπλήρωσε.
Χαρακτήρισε το σχέδιο νόμου πραγματική τομή γιατί έρχεται να οικοδομήσει ένα ακόμη καλύτερο σχολείο, που εξασφαλίζει περισσότερα και ποιοτικότερα εφόδια για το παρόν και το μέλλον των μαθητών, ένα σχολείο που βάζει το μαθητή στο κέντρο κάθε πρωτοβουλίας, κάθε αλλαγής. Επίσης, όπως επεσήμανε, δίνει στους εκπαιδευτικούς ένα πλαίσιο μεγαλύτερης ελευθερίας, διαρκούς υποστήριξής τους αλλά και αυξημένης λογοδοσίας.
Όπως είπε ο κ. Κούβελας «Οι μέντορες εκπαιδευτικοί, οι υπεύθυνοι διασύνδεσης με τη μαθητεία, οι ενδοσχολικοί συντονιστές κι οι Επόπτες Ποιότητας της Εκπαίδευσης θα παίξουν σημαντικό ρόλο στο νέο αναβαθμισμένο σχολείο, ενώ θεσπίζονται 1.100 επιπλέον οργανικές θέσεις για ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς. Φέτος κάνουμε 11.700 μόνιμους διορισμούς, τους πρώτους μετά από 12 χρόνια, κι αν συνυπολογίσουμε τους περσινούς στην ειδική εκπαίδευση μπορούμε να μιλάμε για περίπου 16.000 διορισμούς. Ενισχύουμε ό,τι πολυτιμότερο έχουμε στην εκπαίδευση, που είναι το ανθρώπινο δυναμικό της», είπε χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενος στο θέμα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών ο κ. Κούβελας αναρωτήθηκε: «Τον εκπαιδευτικό που δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, που δεν σέβεται τους μαθητές του, που δεν είναι πραγματικός παιδαγωγός, τον θέλουμε στα σχολεία μας, θέλετε να διδάσκει στα παιδιά μας;» συμπληρώνοντας όμως ότι δεν μπορούμε να έχουμε αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αν νωρίτερα δεν έχουμε αξιολογήσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο κ. Κούβελας ζήτησε να επανεξεταστεί το κλείσιμο της Εκκλησιαστικής Ακαδημίας της Θεσσαλονίκης, τονίζοντας ότι «Πράγματι, μέσα από τη συγχώνευση θα γίνει η απαραίτητη αναβάθμιση της εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης. Θα σας ζητούσα, όμως, να επανεξετάσετε το κλείσιμο της Εκκλησιαστικής Ακαδημίας της Θεσσαλονίκης διότι η ευρύτερη γεωστρατηγική σημασία της για τη Μακεδονία, την Ορθοδοξία και την ίδια την πατρίδα μας, είναι αυτονόητη» κατέληξε.
Ο Βουλευτής Θεσσαλονίκης ολοκλήρωσε την ομιλία του με την φράση του Επισκόπου Εστράδα, που συνέβαλε στην οργάνωση του εκπαιδευτικού συστήματος στο Μεξικό το 18ο αιώνα: «Αν ένα παιδί δεν μπορεί να μάθει με τον τρόπο που το διδάσκουμε, ίσως θα πρέπει να το διδάξουμε με τον τρόπο που μαθαίνει».