Θέλει με τις οινικές του προσπάθειες να δώσει στα κρασιά του την ταυτότητα του τόπου παραγωγής τους. Να δείξει πως στην Υδρούσα Φλώρινας, μια περιοχή υψομέτρου άνω των 700 μέτρων και υψηλού αμπελουργικού ρίσκου εξαιτίας των χαμηλών θερμοκρασιών, όπου βρίσκονται το οινοποιείο και οι αμπελώνες του, μπορεί να δημιουργηθεί ένα εξίσου καλό sauvignon με αυτό που παράγεται στη Νέα Ζηλανδία, όπου οι κλιματολογικές συνθήκες είναι ανάλογες. Μα πάνω από όλα ο 36χρονος Νίκος Πάντου θέλει να δώσει ποιοτικά κρασιά στον καταναλωτή και να αφήσει στα παιδιά του διπλό και τριπλό τον κόπο του δικού του πατέρα, που ξεκίνησε στη δεκαετία του ’80 με τους αμπελώνες του. Άλλωστε, ο Νίκος Πάντου, ο οποίος ανέλαβε το οικογενειακό οινοποιείο «Κτήμα Πάντου» σε ηλικία μόλις 24 ετών, έχει έρωτα για το κρασί και παρόλο που σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός, ήξερε από την πρώτη στιγμή πως η καρδιά του ήταν δοσμένη σε αυτό.
Με μια ετήσια παραγωγή της τάξης των 20.000 φιαλών και με αμπελώνες 52 στρεμμάτων, μοιρασμένους σε έξι αμπελοτόπια, το «Κτήμα Πάντου» ειδικεύεται στις λευκές ποικιλίες –το 75% των φυτεύσεων είναι λευκές- με το sauvignon blanc να είναι η ναυαρχίδα του. Στις λευκές του επίσης περιλαμβάνονται η gewurztraminer και η chardonnay, ενώ πειραματίζεται και με κάποιες ακόμα, στις δε κόκκινες έχει την cabernet sauvignon και τη merlot, αλλά και ένα μοσχόμαυρο, φυτεμένο από το 1986, το οποίο ανανεώθηκε στη συνέχεια. Πρόσφατα δε φύτεψε και ξινόμαυρο και αναμένει την εξέλιξή του. Το οινοποιείο της οικογένειας Πάντου διαθέτει πέντε ετικέτες, τρία λευκά και ένα ροζέ, όλα μονοποικιλιακά και ένα κόκκινο blend δύο ποικιλιών. Μάλιστα, από το 2017 μέχρι σήμερα και οι πέντε αυτές ετικέτες κατάφεραν να διακριθούν με δέκα βραβεία σε εγχώριους και διεθνείς διαγωνισμούς, από τη Θεσσαλονίκη μέχρι το Βερολίνο. Το δε μοσχόμαυρό του από παλιά αμπελοτόπια κέρδισε το χρυσό στο Βερολίνο, διάκριση για την οποία ο Νίκος Πάντου είναι ιδιαίτερα υπερήφανος.
Στα επόμενα σχέδιά του είναι μια νέα επένδυση στο οινοποιείο, ώστε να επεκταθεί περαιτέρω, αλλά και η διεύρυνση των φυτεύσεων στον αμπελώνα. Σε μια προσπάθεια μάλιστα να πετύχει μεγαλύτερη δικτύωση και εξωστρέφεια εντάχθηκε στους Οινοποιούς Βορείου Ελλάδος και έγινε το πιο πρόσφατο μέλος τους.
Μεγαλώνοντας με τα αμπέλια
Ο Νίκος Πάντου γεννήθηκε το 1984 και δύο χρόνια αργότερα ο πατέρας του, Γιώργος, έβαλε τα πρώτα του αμπέλια. Κάπως έτσι θα έλεγε κανείς ότι μεγάλωσαν παράλληλα. Οκτώ χρονών θυμάται να ακολουθεί τον πατέρα του στο κλάδεμα και στα δέκα του μπορούσε και μόνος του να κλαδεύει. Αν και σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός, η αγάπη για το αμπέλι ήταν αυτή που τον έφερε πίσω. Άλλωστε, ο ίδιος πιστεύει πως όλα ξεκινούν από αυτό, αφού, αν τα σταφύλια δεν είναι όπως τα θέλει, τότε δεν μπορεί να φτιάξει το κρασί που θέλει. Το οινοποιείο της οικογένειας δημιουργήθηκε το 1997, με τη δεύτερη γενιά να αναλαμβάνει το τιμόνι το 2009. «Είναι ένα ωραίο ταξίδι που δεν σε αφήνει στιγμή σε ησυχία. Πρέπει να το αγαπάς το αμπέλι, δεν γίνεται διαφορετικά. Αυτή τη στιγμή είμαι έξω και κλαδεύω στους 2 βαθμούς. Το μικροκλίμα της περιοχής μας είναι extreme» λέει χαρακτηριστικά. Το 2010 το «Κτήμα Πάντου» αναδιάρθρωσε τους αμπελώνες του, ανανεώνοντας τις ποικιλίες του και μετατρέποντάς τους σε γραμμικούς, βάζοντας το οινοποιείο σε μια νέα τροχιά.
Η ενασχόληση του Νίκου Πάντου με το αμπέλι και το κρασί τον έμαθε να είναι υπομονετικός και να μην βιάζεται, δύο χαρακτηριστικά που τον διέκριναν όταν ήταν νεότερος. «Πρέπει να έχεις αντοχές στον χρόνο και γερά νεύρα για να τα καταφέρεις σε αυτή τη δουλειά» λέει και συνεχίζει την προσπάθειά του για σοβαρή και ποιοτική οινοπαραγωγή.
