Ένας σπόρος που περνούσε από πάππου προς πάππο, αλλά είχε μείνει για χρόνια ξεχασμένος σε μια αποθήκη ήταν η αφορμή. Και η όρεξη ενός νέου ανθρώπου να αναδείξει μια καλλιέργεια που κάποτε ήταν πλούσια στην περιοχή του, είχε όμως φθίνει με τον καιρό, η αιτία. Ο 30χρονος Πρόδρομος Ματενόγλου ξεκίνησε πριν από μια διετία να καλλιεργεί μαύρα φασόλια στην Άνω Βροντού Σερρών και πλέον κάνει τα πρώτα του βήματα στην αγορά με αυτό το ιδιαίτερο προϊόν, που εκτός από την οπτική έκπληξη που προκαλεί, έχει πολλές θρεπτικές ιδιότητες. Η γεύση του είναι διαφορετική, αφήνοντας μια ωραία πικράδα, όπως λένε οι σεφ που το αξιοποιούν στα εστιατόρια, ενώ το μαύρο του χρώμα αποτελεί εργαλείο γι’ αυτούς, ώστε να κάνουν ένα ιδιαίτερο food styling στα πιάτα τους. Μάλιστα, στο σημείο από το οποίο κόβεται το φασόλι υπάρχει ένα χαρακτηριστικό λευκό σημαδάκι που μοιάζει με μάτι πάνω στο μαύρο φόντο, κάνοντάς το ακόμα πιο παιχνιδιάρικο. Περισσότερο δε χρησιμοποιείται σε σαλάτες, διατηρώντας τις ιδιότητές του και στο λίγο βράσιμο.
Πέραν της εμφάνισης όμως, όπως λέει ο Πρόδρομος Ματενόγλου στη Voria, είναι πλουσιότερο σε φυτικές ίνες από το άσπρο φασόλι -μια κούπα μαύρα φασόλια καλύπτει το 64% των καθημερινών μας αναγκών σε φυτικές ίνες- έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και περιέχει φολικό οξύ. «Το μαύρο φασόλι θεωρείται ένα πραγματικό superfood» εξηγεί.
Η πρώτη παραγωγή της οικοτεχνίας Ματενόγλου ήταν το 2019 και έκτοτε τα μαύρα φασόλια της διατίθενται στην εστίαση, σε οπωροπωλεία ή μέσω απευθείας παραγγελιών. Παράλληλα, έχουν σταλεί δείγματα στην Ιταλία και τη Γερμανία, καθώς ο 30χρονος καλλιεργητής ενδιαφέρεται για το εξωτερικό.
Η αγάπη για τη γη και ο «θησαυρός» της αποθήκης
Αν και σπούδασε φυσικοθεραπευτής, ο Πρόδρομος Ματενόγλου γνώριζε πολύ καλά την αγροτική καθημερινότητα, αφού η οικογένειά του καλλιεργούσε από παλιά, ήδη από τη γενιά του παππού του, πατάτες και φασόλια. Η γεωργία τού άρεσε, άλλωστε κάθε καλοκαίρι σαν παιδί πήγαινε στο χωριό και στα χωράφια, όπου η δουλειά που του ανέθεταν, όπως θυμάται, ήταν να ξεριζώνει τα ζιζάνια από τις γραμμές των καλλιεργειών, αλλά και να σπάει το φοινίκι για να βγάλει το φασόλι. Στα παιδικά του μάτια αυτό που έκανε ο πατέρας του τού φαινόταν άθλος, αφού η συγκομιδή των φασολιών ήταν πολύ δύσκολη. «Τραβάς τις ρίζες μία μία και τις κάνεις κούπες για να τις φορτώσεις. Μια ρίζα μπορεί να περάσει έως και 10 φορές από τα χέρια σου» λέει.
Μεγαλώνοντας και παρά τις σπουδές του στη φυσικοθεραπεία, σκεφτόταν πάντα την επιλογή της αγροτικής παραγωγής. Έτσι, πριν από μία διετία αναζητώντας κάτι διαφορετικό, βρήκε τον σπόρο του μαύρου φασολιού στην οικογενειακή αποθήκη. Ρώτησε τον πατέρα του τι ήταν αυτό κι εκείνος του εξήγησε πως επρόκειτο για μια καλλιέργεια που έβαζε ο παππούς του και άλλοι αγρότες στην περιοχή πριν από πολλά χρόνια, η οποία όμως στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε, καθώς δεν είχε ζήτηση. Κάνοντας μια έρευνα αγοράς είδε πως το συγκεκριμένο είδος είναι κυρίως εισαγόμενο και αποφάσισε να ανασκουμπωθεί για να το καλλιεργήσει. Έβαλε έτσι 20 στρέμματα στην Άνω Βροντού Σερρών και «έντυσε» την πρώτη του παραγωγή με μια ιδιαίτερη συσκευασία, που κάνει ακόμα ελκυστικότερα τα μαύρα φασόλια. Στόχος του, όπως λέει, είναι, πέρα από ένα ποιοτικό προϊόν, να συμβάλει από τη δική του πλευρά στην ανάπτυξη του τόπου του.