Με ένα ακόμη ιδιαίτερο τραγούδι, τόσο ξεχωριστό και καλοκαιρινό όσο και ο τίτλος του - «ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ» - συνεχίζουν τη συνεργασία τους ο καταξιωμένος μουσικός, μαέστρος και δημοσιογράφος Δαυίδ Ναχμίας και ο γνωστός στιχουργός Μαρίνος Ρούσσος, εμπιστευόμενοι το νέο τους δημιούργημα στη νοσταλγική και λυρική φωνή του Αλέξανδρου Σιγαλού, σε ενορχήστρωση του Θάνου Βρυωνίδη.
Σε συνέχεια των «Αστερισμών», του πρώτου κοινού τραγουδιού των δυο δημιουργών, που φώτισαν μοναδικά τα καλοκαιρινά – και όχι μόνο – όνειρα των ακροατών το 2017, το «Νυχτολούλουδο» σκορπά και πάλι εν μέσω καλοκαιριού την αύρα και την ευωδιά της ευαισθησίας άλλων εποχών, τραγουδώντας το ναυάγιο ενός έρωτα:
«Δάκρυ στο δάκρυ πνίγηκαν
στην πίκρα τα φιλιά μας
και σαν πουλιά πετάξαμε
απ΄την ζεστή φωλιά μας.
Καταμεσής στο πέλαγος
καράβι ξεχασμένο
κι ο έρωτας μας σιωπηλό
ναυάγιο χαμένο.
Κι απόψε βγήκε το νυχτολούλουδο
στο ίδιο μέρος να καρτερά
κι αυτήν τη νύχτα, σαν κάθε νύχτα
βαριές ανάσες, θολά νερά…»
«Μία νησίδα αλλοτινής ευαισθησίας, ένα νυχτερινό αεράκι είναι το «Νυχτολούλουδο» - τονίζει ο συνθέτης και μαέστρος, Δαυίδ Ναχμίας. 'Ένα τραγούδι που αγαπιέται με το πρώτο άκουσμα, καθώς εκφράζει μέσα από τις δυνατές εικόνες των στίχων του και την εξίσου συγκινησιακή μουσική του επένδυση την αέναη αναζήτηση της ανθρώπινης ψυχής για τον σπάνιο παντοτινό έρωτα και τη θλίψη της όταν αυτός ναυαγεί».
«Η έμπνευση του στίχου είναι μία βιωματική λειτουργία. Ό,τι δω, ό,τι μου κινήσει το ενδιαφέρον, οτιδήποτε το ξαφνικό μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Είναι θέμα στιγμής και ψυχής», δηλώνει από την πλευρά του ο στιχουργός Μαρίνος Ρούσσος και προσθέτει: «Έτσι έγινε με τους ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΥΣ, έτσι και με το ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ! Ευχαριστώ θερμά τον Δαυίδ Ναχμία, που έσκυψε με ιδιαίτερη επιμέλεια και σεβασμό στην στιχουργική μου! Ευχαριστώ τον Θάνο Βρυωνίδη που επιμελήθηκε τους ήχους και την ενορχήστρωση! Και τέλος, έναν εκπληκτικό άνθρωπο και ερμηνευτή, τον Αλέξανδρο Σιγαλό, που μας ταξίδεψε με την φωνή του στο Νυχτολούλουδο!!»
Η εικόνα ενός καραβιού που σέρνεται αργά και χωρίς πυξίδα μέσα στο απέραντο του πελάγους γεννήθηκε στον ερμηνευτή του τραγουδιού, Αλέξανδρο Σιγαλό, όταν το πρωτογνώρισε: «Νύχτα, συννεφιά, το υγρό στοιχείο παντού, διαποτίζει τις σκέψεις και τα δάκρυα νοτίζουν το πρόσωπο. Το τραγούδι αυτό μου έδειξε το ίδιο, τον τρόπο που ήθελε να εκφραστεί. Αρκούσε που έκλεισα τα μάτια...».