Τις τελευταίες ημέρες καθιστάμεθα μάρτυρες εκδηλώσεων συμπαράστασης προς την Κύπρο, από τη διεθνή κοινότητα, λόγω της επίθεσης της Άγκυρας με την παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ.
Ο Γιούγκερ δηλώνει ότι σ’ αυτήν την περίπτωση όλοι είναι Κύπριοι, ο δε Ντ. Τουσκ ήταν πιο συγκεκριμένος: «Η ΕΕ στέκεται ενωμένη πίσω από την Κύπρο και αναμένει από την Τουρκία να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών-μελών της», με την κυβέρνηση της Ελλάδας να είναι ικανοποιημένη από την δήλωσή του.
Μηνύματα συμπαράστασης εστάλησαν από πολλές χώρες, με αναφορά στην παραβίαση των διεθνών κανόνων από πλευράς Τουρκίας, αλλά υπήρξε και ανακοίνωση από τον ΟΗΕ, που απευθύνει μήνυμα και προς τις δύο πλευρές να μη οδηγηθούν τα πράγματα σε περαιτέρω ένταση. Ο έμπιστος των Βρετανών γ.γ. του ΟΗΕ, ταύτισε θύτη και θύμα.
Σημειώνω ιδιαιτέρως απόσπασμα από την ομιλία του Α. Τσίπρα, στην άτυπη σύνοδο των ηγετών της Ε.Ε.: «Για λόγους που έχουν να κάνουν με την ενεργειακή ασφάλεια της περιοχής νέες πήγες θα προέλθουν από την Ανατολική Μεσόγειο, αν δεν μπορεί η ΕΕ να την προστατέψει δεν μπορεί να έχει σημαντικό και αξιόπιστο ρόλο στις ενεργειακές εξελίξεις της περιοχής», είπε.
Πρόσθεσε επίσης ότι «πρέπει να υπάρξει άμεσα μήνυμα προς την Τουρκία προκειμένου να τερματίσει άμεσα την προσπάθειά της για γεώτρηση». Δεν ξέρω, αν τον ρώτησαν «η Ελλάδα και η Κύπρος ποια μέτρα έλαβαν», όχι μόνον τώρα για να τερματιστεί η απροκάλυπτη επίθεση της Τουρκίας κατά κυριάρχου κράτους, αλλά και για να μη φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο;
Φαίνεται τώρα, ότι τα μόνα μέτρα, αν μπορούν να αποκληθούν μέτρα, είναι η προσφυγή στην διεθνή κοινότητα, την οποία παρακαλούμε να αναλάβει αυτή την επίλυση του προβλήματος. Μάλιστα δε από την χθεσινή συζήτηση στην κυπριακή Βουλή, προέκυψε ότι όλα τα κόμματα ζήτησαν να ληφθούν πρακτικά μέτρα, και να μη αρκεστούν Κύπρος και Ελλάδα σε ανακοινώσεις και παρακλήσεις, αλλά κανένα απολύτως κόμμα δεν πρότεινε κάποιο συγκεκριμένο μέτρο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Ο Δ. Σολωμός, στον "Ύμνο εις την Ελευθερία" από όπου και ο Εθνικός Ύμνος μας, παραθέτει και δυο στίχους, περιγράφοντας την κακόμοιρη Ελλάδα να περιφέρεται στις ευρωπαϊκές αυλές, ζητώντας την συνδρομή τους: «Μοναχή το δρόμο επήρες / και ξανάρθες μοναχή. / Δεν είν’ εύκολες οι θύρες, / αν η χρεία τες κουρταλεί».
Ίδια εικόνα και τώρα. Τι αναμένουμε δηλαδή; Να πολεμήσουν οι Ευρωπαίοι για χάρη μας; Να στραφούν με κυρώσεις κατά της Τουρκίας και να απολέσουν οι επιχειρηματίες τους μια αγορά 80 εκατομμυρίων; Τι κέρδος θα έχουν; Και γιατί να ενοχληθούν, αν το φυσικό αέριο φτάσει στα σπίτια τους από την Τουρκία και όχι από την Κύπρο;
Πώς θα αντιμετωπίσουν οι Ευρωπαίοι την επίθεση της Τουρκίας κατά της Κύπρου; Ο Ντ. Τουσκ είπε, ότι «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα συνεχίσει να παρακολουθεί το θέμα στενά». Συγκάλεσε δε Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου την 28η Μαΐου. Ελλάδα και Κύπρος ήλπιζαν ότι σ’ αυτήν θα τεθεί επισήμως πλέον επί τάπητος το πρόβλημα, και ίσως αποφασιστούν και κυρώσεις κατά της Τουρκίας.
Όμως, σύμφωνα με την επίσημη ατζέντα η οποία είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, δεν γίνεται καμία αναφορά στο ζήτημα των τουρκικών προκλήσεων. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται μέχρι στιγμής, στην ατζέντα της 28ης Μαΐου, οι αρχηγοί των κυβερνήσεων της Ε.Ε θα συζητήσουν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και θα ξεκινήσουν τη διαδικασία υποβολής υποψηφιοτήτων για τους επικεφαλής των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε.
Σύμφωνα με πληροφορίες, θα αναμένουν επί δίμηνο να δουν πώς θα διαμορφωθεί η κατάσταση και τότε θα αποφασίσουν. Τι θα αποφασίσουν, αφού ήδη η Τουρκία θα έχει δημιουργήσει τετελεσμένα, επί της κυπριακής ΑΟΖ; Οι δε ανακοινώσεις συμπαράστασης και οι εκκλήσεις προς την Τουρκία να μη παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, αντιμετωπίζονται ως εξής από τον Ερντογάν, που δήλωσε:
«Ο τουρκικός λαός είναι έτοιμος να πεθάνει για τις ιερές του αξίες. Αυτό το δείξαμε σε κάθε ευκαιρία, από τα Δαρδανέλια μέχρι τον πόλεμο για την Ανεξαρτησία [σ.σ. το 1922], από την Κύπρο μέχρι τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας και τώρα στις 15 Ιουλίου». Και πρόσθεσε: «Δεν θα λυγίσουμε σ’ αυτούς που προσπαθούν εκμεταλλευόμενοι τους θεσμούς της ΕΕ για τις δικές τους φιλοδοξίες».