Skip to main content

Μένουμε Θεσσαλονίκη: Η ΔΕΘ, ο Τσανγκ, ο φραπές και το μπιτσόμπαρο

Η δημοτική παράταξη «Μένουμε Θεσσαλονίκη» αναφέρει ότι οι ιθύνοντες υιοθετούν κομμάτια από τον χειρότερο εαυτό της κοινωνίας.

Σκληρή κριτική στη ΔΕΘ και στη διοίκηση του δήμου Θεσσαλονίκης ασκεί η δημοτική παράταξη «Μένουμε Θεσσαλονίκη» με αφορμή τη φετινή διοργάνωση και τα όσα πρόκειται να παρουσιαστούν ενώ είναι τιμώμενη χώρα η Κίνα.

Όπως σημειώνεται σε ανακοίνωση, οι ιθύνοντες έχουν μπερδέψει το ρήμα «εκθέτω» με το ρήμα «εκτίθεμαι» και υιοθετούν κομμάτια από τον χειρότερο εαυτό της κοινωνίας.

Η δημοτική παράταξη ασκεί κριτική για την παρουσία του Ορέστη Τσακγκ σε εκδήλωση του δήμου κατά τη διάρκεια της ΔΕΘ.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της παράταξης Μένουμε Θεσσαλονίκη:

Με αφιέρωμα στον «φραπέ», θεματικό πάρκο beach bar, και κεντρικό παρουσιαστή τον Ορέστη Τσανγκ του Σαρβάιβορ θα υποδεχθεί η φετινή ΔΕΘ την τιμώμενη Κίνα. Δυστυχώς, φαίνεται πως οι ιθύνοντες που αποφάσισαν να παρουσιάσουν αυτό το προφίλ της πόλης στους επίσημους προσκεκλημένους της έχουν μπερδέψει το ρήμα «εκθέτω» με το ρήμα «εκτίθεμαι». Κι έτσι σπεύδουν να υιοθετήσουν κομμάτια από τον χειρότερο εαυτό αυτής της κοινωνίας, για να τα προβάλλουν εν είδη τουριστικού μάρκετινγκ, θέλοντας να δείξουν προφανώς ότι με αφορμή την οικονομική μας χρεοκοπία αποφασίσαμε να μεταβάλουμε ολόκληρη την χώρα σε θεματικό πάρκο διασκέδασης. οπότε... «ανοίξαμε και σας περιμένουμε».

Γεγονός το οποίο περνάει μάλιστα στα ψιλά, σε ένα κλίμα αποκαλοκαιρινής χαλαρότητας. Ωστόσο, «κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το βασίλειο». Κατά το καλοκαίρι που μας πέρασε, ιδίως στην Χαλκιδική, είδαμε να ξεδιπλώνεται η χειρότερη εκδοχή μαζικού τουρισμού, που καταστρέφει τα ίδια τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου, για τα οποία σε τελευταία ανάλυση γίνεται τόσο δημοφιλής ως προορισμός: Το περιβάλλον και ο πολιτισμός του. Το ίδιο ακριβώς, επαναλαμβάνεται στην φθινοπωρινή εκδοχή της ΔΕΘ.

Η νοοτροπία αυτή, που προβάλλεται ως αντίδοτο στην Κρίση, αποτελεί στην ουσία την επιτομή της. Και δεν το λέμε αυτό από αντιτουριστικό σύνδρομο, όπως θέλουν να ισχυρίζονται εκείνοι που την εκφράζουν. Στην σύγκρουση που γίνεται για την φυσιογνωμία της πόλης, αντιπαρατίθενται δύο λογικές: Μία εναλλακτική, που προβάλλει ως προτεραιότητα την επένδυση στον πολιτισμό, στην ιστορία, την εκπαίδευση, το περιβάλλον, την έρευνα και την καινοτομία, καθώς και την ποιοτική παραγωγή, και που θέλει να προσαρμόσει το τουριστικό προφίλ σε αυτήν την κατεύθυνση. Και η κυρίαρχη, που προτάσσει το «καλώς ήλθε το δολάριο, το ρούβλι, το γιεν» και θέλει δίκην χαζοδιαφήμισης να μεταβάλει όλη την χώρα σε σκηνικό τηλεοπτικού πρωϊνάδικου.

Σε τελευταία ανάλυση, αυτά μπορούν, αυτά κάνουν...

Υ.Γ. Τουλάχιστον στην Πομπηία, ήρθε το Ηφαίστειο. Εδώ;