Skip to main content

Μεταξύ Πάτρας και Λονδίνου ο Μητσοτάκης την ώρα της ομιλίας Τσίπρα

Πώς εξηγείται η απουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη από τη γενική συνέλευση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος την ερχόμενη Πέμπτη.

Χωρίς την παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Πέμπτη η γενική συνέλευση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος στο ξενοδοχείο Hyatt. Στη θέση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, στο κλειστό μέρος της συνέλευσης, θα μιλήσει ο κ. Χρήστος Σταϊκούρας, βουλευτής του κόμματος και πρώην υπουργός Οικονομικών.

Αντίθετα, κανονικά θα δώσει το παρόν στο ανοιχτό μέρος της συνέλευσης ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος ανεβαίνει πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη μετά την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά και την ολοκλήρωση της τέταρτης αξιολόγησης και τη λήψη μεσοπρόθεσμων μέτρων για τη διευκόλυνση αποπληρωμής του δημοσίου χρέους της χώρας. Επίσης, ο πρωθυπουργός θα βρεθεί για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, όπου διατηρεί γραφείο, μετά την καταγγελία του Μεγάρου Μαξίμου ότι υπάρχουν επιχειρηματικά συμφέροντα και από το Βορρά που υπονομεύουν την κυβέρνηση και την εξουσία του.  

Όλα αυτά έχουν υπό προϋποθέσεις το ενδιαφέρον τους. Ή μάλλον μπορούν να αποκτήσουν σημασία, αναλόγως των εξελίξεων. Ημιεπισήμως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα μπορέσει να μιλήσει στον ΣΒΒΕ διότι εκείνη την ημέρα πρέπει να βρίσκεται στο Λονδίνο και την προηγουμένη στην Πάτρα. Κάποιοι, όμως, εξετάζουν την πιθανότητα η απόφαση του αρχηγού της αντιπολίτευσης να μη βρεθεί στη Θεσσαλονίκη την ίδια ημέρα με τον πρωθυπουργό σχετίζεται με τη συγκυρία. Η μεγάλη αντίδραση που καταγράφεται σχεδόν σε καθημερινή βάση από αυτούς που διαφωνούν με τη συμφωνία Αθήνας – Σκοπίων είναι εξόχως πιθανό να εκδηλωθεί και την προσεχή Πέμπτη. Υποθέτουν, λοιπόν, οι ίδιοι παράγοντες ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν θα ήθελε να βρεθεί στο κάδρο της αντιπαράθεσης, ασχέτως αν ο ίδιος έχει δηλώσει ότι το κόμμα του δεν θα ψηφίσει στη Βουλή υπέρ της συμφωνίας. Ασφαλώς ούτε ο ίδιος, ούτε οι συνεργάτες του στη Ν.Δ. θα παραδεχθούν ποτέ ότι κάτι τέτοιο ισχύει, το αντίθετο θα λένε. Αλλά η υπόνοια υπάρχει και σε κάποιο βαθμό είναι δικαιολογημένη. Έτσι κι αλλιώς λίγη σημασία έχουν οι λόγοι, μπροστά στο αποτέλεσμα να στερηθεί ο επιχειρηματικός κόσμος της Β. Ελλάδος το ντιμπέιτ των δύο αρχηγών, που θα είχε τη χρησιμότητά του στη δεδομένη συγκυρία.

Οι παρενέργειες των νέων δεδομένων που δημιουργεί η συμφωνία των Πρεσπών για την καθημερινότητα της Θεσσαλονίκης και την ευρύτερης Βορείου Ελλάδος ήδη καταγράφονται σε διάφορα επίπεδα. Πέραν, δηλαδή, από την διαμάχη για τα εμπορικά σήματα ανάμεσα στις επιχειρήσεις του ελληνικού Βορρά και του κράτους των Σκοπίων, που εξελίσσονται και θα ενταθούν το επόμενο διάστημα, τις περισσότερες φορές μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, οι διαρκείς δημόσιες καθημερινές διαμαρτυρίες -που αποτελούν αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα- εκ των πραγμάτων αναστατώνουν την πόλη. Με ότι συνεπάγεται κάτι τέτοιο για την κοινωνία, την οικονομία και την αγορά της Θεσσαλονίκης. Κι ακόμη δεν έχουμε μπει καν στον Ιούλιο! Οπότε ο καθένας φαντάζεται τι μπορεί να συμβεί στον παραδοσιακά «καυτό» Σεπτέμβριο της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για επίμονες αντιδράσεις, την ένταση και τη διάρκεια των οποίων κανείς δεν κατάφερε να προβλέψει.

Στην πραγματικότητα η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί μία ακόμη «πηγή» κινητοποιήσεων στο κέντρο της πόλης, που παραδοσιακά υποφέρει από τις διαδηλώσεις. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, όταν υπάρχουν περίοδοι με καθημερινές κινητοποιήσεις. Κάτι που, όπως σημειώνει έμπορος της παλιάς γενιάς με εμπειρία δεκαετιών στην περιοχή, «μεταφράζεται» σε απώλεια επισκεψιμότητας. «Όπως συμβαίνει όταν έχουμε βροχή, χιόνι, πολύ κρύο ή καύσωνα ή όταν υπάρχει απεργία στον ΟΑΣΘ, έτσι κι όταν υπάρχει πιθανότητα ή υπόνοια ότι οι δρόμοι θα κλείσουν και η κυκλοφορία θα διακοπεί ή θα δυσκολέψει ο κόσμος δεν κατεβαίνει στην αγορά του κέντρου, διότι κανείς δεν θέλει να ταλαιπωρηθεί στη βόλτα του στα μαγαζιά» επισημαίνει χαρακτηριστικά. Πρόκειται για τη ματιά στα γεγονότα από την πλευρά όσων κάθονται πίσω από τις ταμειακές μηχανές των επιχειρήσεων. Μια οπτική πλευρά για την οποία δεν ενδιαφέρονται οι επίσημοι φορείς της πολιτείας και της αυτοδιοίκησης, ενώ δεν την καταγράφουν σχεδόν ποτέ η ειδησιογραφία και η επίσημη ιστορία.