Συνεχίζεται η αντίδραση στην πρόθεση της κυβέρνησης να κατοχυρώσει νομοθετικά το ρόλο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος. Ένα θέμα, το οποίο ενδεχομένως θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ως ένδειξη τιμής και εκτίμησης για την επιχειρηματικότητα –και ιδιαιτέρως για τη βιομηχανία -της Β. Ελλάδος εξελίσσεται σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Οι μεν εργοδότες –ειδικά ο ΣΕΒ- κινούνται σαν να χάνουν από τα χέρια τους κάτι συγκλονιστικά σημαντικό. Όσο για τη ΓΣΕΕ, μπορεί να μη συντάσσεται με τον ΣΕΒ –ο κ. Παναγόπουλος δεν υπέγραψε σχετική επιστολή προς την κ. Έφη Αχτσιόγλου-, αλλά αρνείται να αποδεχθεί την αναβάθμιση του ΣΒΒΕ σε κοινωνικό εταίρο, υιοθετώντας ανάλογη επιχειρηματολογία.
Ειδικότερα, το τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων, με αφορμή την κατάθεση του νομοσχεδίου του υπουργείου Εργασίας, στο οποίο περιλαμβάνεται διάταξη για την θεσμική αναβάθμιση του ΣΒΒΕ, βρίσκει την ευκαιρία να επιτεθεί στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, επειδή στα τρία και παραπάνω χρόνια της πρωθυπουργίας του δεν έχει δεχθεί να συναντήσει ποτέ τη διοίκηση της, ενώ στην ανακοίνωση που εξέδωσε επισημαίνει για το θέμα του νέου κοινωνικού εταίρου τα ακόλουθα: «Δεν γνωρίζουμε –αν και βάσιμα υποψιαζόμαστε– προϊόν τί είδους συναλλαγής, διευθετήσεων και κυβερνητικών προσδοκιών αποτελεί το πρωτοφανές <δώρο-ρουσφέτι> των κυβερνώντων προς μια περιφερειακή εργοδοτική οργάνωση». Κατηγορεί, δηλαδή, τους βιομηχάνους του ελληνικού Βορρά για συναλλαγή με το Μέγαρο Μαξίμου! Κάτι που αναμφίβολα είναι βαρύ και χρήζει διευκρινίσεων –αν ο κ. Γιάννης Παναγόπουλος και οι συνεργάτες του γνωρίζουν κάτι παραπάνω ας το αποκαλύψουν. Και η ανακοίνωση συνεχίζει: «Αυτό που σίγουρα όμως γνωρίζουμε είναι ότι με τέτοιες ενέργειες υποβαθμίζεται και ουσιαστικά ακυρώνεται η ευρωπαϊκή ιδέα και πρακτική των κοινωνικών εταίρων και του κοινωνικού διαλόγου. Αποτελεί ταυτόχρονα ένα ύποπτο και πονηρό «νεύμα-σήμα» των κυβερνώντων προς άλλες κλαδικές ή περιφερειακές εργοδοτικές οργανώσεις ότι μπορεί να προσβλέπουν στην αναβάθμισή τους σε κοινωνικούς εταίρους αρκεί να είναι αρεστοί και πειθήνιοι στα κυβερνητικά κελεύσματα».
Βέβαια, όπως θυμάται παράγων που παρακολουθεί από κοντά τη δραστηριότητα των κοινωνικών εταίρων εδώ και χρόνια, όταν πριν από λίγα χρόνια –επί κυβερνήσεων Γ. Παπανδρέου- αναβαθμίστηκε σε κοινωνικό εταίρο ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), η ΓΣΕΕ δεν αντέδρασε. Αρκέστηκε να ρωτήσει εάν συμφωνούν οι υπόλοιποι –τρεις τότε- κοινωνικοί εταίροι της εργοδοτικής πλευράς και συναίνεσε. Προφανώς η διοίκηση της ΓΣΕΕ πίστευε τότε ότι ο τουρισμός παρέμενε «ακάλυπτος» στον θεσμικό κοινωνικό διάλογο, παρά το ότι οι περισσότερες τουριστικές επιχειρήσεις ανήκουν στον ΣΕΒ, στη ΓΣΕΒΕΕ και στην ΕΣΕΕ.
Προκαλεί, πράγματι, απορία η σφοδρότητα της αντίδρασης των υφιστάμενων κοινωνικών εταίρων στην αναβάθμιση του ΣΒΒΕ. Μια κίνηση που αποτελεί –πέρα από τις σκοπιμότητες που καθένας γνωρίζει ή εικάζει ότι υπάρχουν, αλλά δεν τις αποκαλύπτει- τιμή για το σύνολο των επιχειρηματιών και των βιομηχάνων της Βορείου Ελλάδος. Διότι ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων Μακεδονίας, ο πρόδρομος του σημερινού ΣΒΒΕ, ήταν ο πρώτος συλλογικός εργοδοτικός φορέας που καθιέρωσε στην Ελλάδα το κατώτερο ημερομίσθιο, μετά τα αιματηρά γεγονότα του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη. Δηλαδή, στη Θεσσαλονίκη και την υπόλοιπη Μακεδονία εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Κάτι που δεν παρέλειψε να αναγνωρίσει ως παράσημο στον πρόεδρο του ΣΒΒΕ Θάνο Σαββάκη την Άνοιξη του 2015, υπουργός της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα, ο οποίος είχε διαβάσει την ιστορία από το λεύκωμα για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Συνδέσμου.