Την τελευταία μέρα του Ιουλίου ολοκληρώθηκαν οι ανασκαφές στον σταθμό Βενιζέλου του μετρό Θεσσαλονίκης και πλέον συνεχίζονται κανονικά οι εργασίες του τεχνικού έργου.
Ήδη, από χθες, Δευτέρα 1η Αυγούστου, ξεκίνησαν οι συσκέψεις για την επεξεργασία των μελετών επανατοποθέτησης, ενώ αρχαιολογικές εργασίες συνεχίζονται στις εισόδου της Βενιζέλου και μία συμπληρωματική στο σταθμό της Αγίας Σοφίας.
«Οι ανασκαφές στο κυρίως έργο ολοκληρώθηκαν και παραμένουν αυτές στη βόρεια και στη νότια είσοδο του σταθμού, όπως και στον σταθμό Αγία Σοφία», δήλωσε στη Voria.gr ο πρόεδρος της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε., Νίκος Ταχιάος.
Οι ανασκαφές στη Βενιζέλου έφτασαν μέχρι το φυσικό έδαφος εκεί όπου δεν υπάρχουν αρχαιολογικά κατάλοιπα και, σύμφωνα με τον κ. Ταχιάο, οι εργασίες κατασκευής του έργου συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς, ώστε να τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσής του.
Στον σταθμό της Αγίας Σοφίας οι ανασκαφές, που δεν επηρεάζουν καθόλου τις τεχνικές εργασίες, αφορούν στο βόρειο τμήμα του σταθμού και στο οριοθετημένο σκάμμα σε μία έκταση 100 τ.μ., και γίνονται για την καλύτερη ανάδειξη της ημικυκλικής πλατείας με την μνημειακή κρήνη που χρονολογείται στον 6ο μ.Χ. αιώνα.
Οι συσκέψεις εργασίας που αφορούν τον σταθμό Βενιζέλου έχουν στόχο αφενός να γίνει η επανατοποθέτηση με τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια και αφετέρου στον χρόνο που έχει οριστεί, έτσι ώστε να μην καθυστερήσει η παράδοση του έργου.
Κατά τη διάρκεια των πολύχρονων ανασκαφών ήρθαν στο φως σημαντικά οικιστικά κατάλοιπα της εμπορικής ζωής της πόλης, αλλά και της καθημερινότητας των πολιτών, που καλύπτουν μια μακρά περίοδο από τους ελληνιστικούς, τους ρωμαϊκούς ως και τους βυζαντινούς χρόνους της Decumanus maximus των Ρωμαίων που τη Βυζαντινή Εποχή ονομάστηκε Μέση Οδός και είχε πλάτος 6-6.5 μέτρα, όπως και του κάθετου cardo. Όπως έδειξαν τα ευρήματα, ο κεντρικός οδικός άξονας ήταν στρωμένος με χωμάτινα και χαλικόστρωτα καταστρώματα και γύρω του αναπτυσσόταν η εμπορική ζωή της πόλης με καταστήματα και εργαστήρια, κυρίως αργυροχρυσοχοΐας κατά τη βυζαντινή περίοδο.
Οι αρχαιότητες που αποκαλύφθηκαν κατά τη β' φάση της ανασκαφικής διερεύνησης, καλύπτουν έναν χρονικό ορίζοντα από τον 2ο αιώνα π.Χ. έως τον 3ο αιώνα μ.Χ. και προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες για την οργάνωση της Θεσσαλονίκης κατά τους ρωμαϊκούς, αλλά και τους ελληνιστικούς χρόνους μέχρι την ίδρυση της πόλης, το 316 π.Χ. από τον Κάσσανδρο.
Τα νεοαποκαλυφθέντα οικοδομικά κατάλοιπα αφορούν σε αποσπασματικά σωζόμενα δίκτυα υποδομών και καταστρώματα του προγενέστερου οδικού άξονα (decumanus) και του κάθετου (cardo) στο ύψος της σημερινής οδού Βενιζέλου.
Λουτρικό συγκρότημα, με ψηφιδωτό δάπεδο που εμφανίζει παράσταση ανδρικής μορφής και φέρει την επιγραφή «ΩΡΟΦΟΡΟC» χρονολογείται στο 2ο - 3ο αιώνα μ.Χ., ενώ χώροι δυτικότερα αυτού που χρησιμοποιήθηκαν από τον 1ο αι. π.Χ. μέχρι και τον 2ο αι. μ.Χ., παραπέμπουν σε εργαστηριακή και εμπορική χρήση πριν από τη διαμόρφωση στοάς ρωμαϊκής οδού του 2ου αι. μ.Χ.
Η συγκεκριμένη ανασκαφή απέδωσε πλήθος κινητών ευρημάτων. Πολυάριθμα νομίσματα σε κακή κατάσταση διατήρησης, λόγω διάβρωσης, άφθονη κεραμική, χαρακτηριστική των ρωμαϊκών χρόνων, terra sigillata, μελαμβαφή κεραμική, θραύσματα αγγείων- σκύφοι με ανάγλυφο διάκοσμο, της ύστερης ελληνιστικής περιόδου, λυχνάρια, μυροδοχεία και ειδώλια, αγνύθες και πλήθος άλλων αντικειμένων, η συντήρηση και η καταγραφή των οποίων προχωρά παράλληλα με την ανασκαφική έρευνα.