Skip to main content

Μόνο με σκληρή αστυνόμευση φτιάχνει η εικόνα της Θεσσαλονίκης

Ίσως το κυκλοφοριακό αποτελεί το σοβαρότερο εμπόδιο για να εξελιχθεί η Θεσσαλονίκη σε σύγχρονη, ελκυστική και εμπορική πόλη.

Του Γιώργου Δώρα

Πολύ σωστά η τροχαία Θεσσαλονίκης και η Δημοτική Αστυνομία κυνηγούν το παράνομο παρκάρισμα. Όχι μόνο των αυτοκινήτων, αλλά και των δίτροχων, οι ιδιοκτήτες των οποία μοιάζουν συχνά με… κακομαθημένα παιδιά. Τόσο στους δρόμους, όπου οδηγούν σχεδόν χωρίς κανόνες, όσο και στο παρκάρισμα, καθώς θεωρούν όλα τα πεζοδρόμια –φυσικά και όλους τους πεζόδρομους- τσιφλίκι τους.

Οι δικυκλιστές και ο τρόπος που παρκάρουν είναι μία ακόμη απόδειξη της έλλειψης σεβασμού του δημόσιου χώρου που καταγράφεται στην Ελλάδα γενικότερα και στη Θεσσαλονίκη ειδικότερα. Μια πόλη με κέντρο χωρίς δρόμους, που οποίο υποφέρει από την έλλειψη ελεύθερων χώρων στάθμευσης και συχνά μοιάζει με απέραντο πάρκινγκ. Η λειτουργία του μετρό –όποτε κι αν συμβεί- θα ανακουφίσει, μόνο που σήμερα το κυκλοφοριακό είναι περισσότερο οξυμένο από την εποχή που σχεδιάστηκε το μετρό. Ας είναι καλά –τρόπος του λέγειν- η οικονομική κρίση που περιόρισε την κυκλοφορία! Μια πόλη με πολλούς πεζόδρομους –επίσης στο κέντρο-, που αξιοποιούνται μόνο για δύο λόγους: Την υποδοχή τραπεζοκαθισμάτων και το πάρκινγκ για τα παπάκια, τις… μηχανάρες, τα ποδήλατα και τα πατίνια. Σήμερα, δηλαδή όσο ακόμη ο καιρός είναι καλός, υπάρχει δρόμος στα Κάτω Λαδάδικα, από αυτούς με τους κυβόλιθους που παραπέμπουν στην προ του 1912 Θεσσαλονίκη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τον οποίο καταλαμβάνουν σε ποσοστό σχεδόν 100% τραπεζοκαθίσματα, με αποτέλεσμα οι πεζοί σχεδόν να μη χωρούν να περάσουν(κεντρική φωτογραφία).  

Σημειώστε κι άλλες περιπτώσεις: Ακόμη και σήμερα τα πεζοδρόμια του κέντρου της πόλης είναι σχεδόν αδιάβατα για μια μητέρα που έχει παιδί στο καρότσι. Επίσης, το κάτω μέρος της οδού Αριστοτέλους που φτάνει μέχρι την Μητροπόλεως, πολύ συχνά μετατρέπεται σε πάρκινγκ λόγω του ξενοδοχείου που υπάρχει, ενώ τα πλαστικά κολωνάκια που τοποθέτησε πριν από μερικούς μήνες ο δήμος Θεσσαλονίκης έχουν σώσει οριακά την τιμή δρόμων όπως είναι η Ερμού, η Μητροπόλεως και η Λεωφόρος Στρατού, που φτιάχτηκαν για να κυκλοφορούν αυτοκίνητα, όχι να παρκάρουν. Τα λεωφορεία –όσα υπάρχουν- κυκλοφορούν στις ειδικές λεωφορειολωρίδες, όσο επιτρέπουν τα δίκυκλα και τα ταξί, που επίσης επιλέγουν το ίδιο σημείο του δρόμου για πιο γρήγορα.

Ίσως το κυκλοφοριακό –στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και το πάρκινγκ- είναι το σοβαρότερο εμπόδιο για να εξελιχθεί η Θεσσαλονίκη σε σύγχρονη, ελκυστική και εμπορική πόλη. Λείπουν κι άλλα, αλλά η ασφυξία στις μετακινήσεις υπονομεύει κάθε προοπτική. Οι πολίτες το αντιλαμβάνονται, αφού εδώ και χρόνια στις σχετικές δημοσκοπήσεις το κατατάσσουν πρώτο στη λίστα των προβλημάτων. Είναι οι ίδιοι που ως συνυπεύθυνοι δημιουργούν το πρόβλημα, αλλά αυτό οφείλεται προφανώς στην γενικότερη σχιζοειδή και αντιφατική συμπεριφορά των νεοελλήνων, που συχνά μετέχουν σε αθλιότητες, τις οποίες οι ίδιοι καταγγέλλουν.

Πρόκειται για πρόβλημα σεβασμού του δημόσιου χώρου, που –για να μιλήσουμε μια γλώσσα την οποία κατανοούν όσοι ενδιαφέρονται για δουλειές, ανάπτυξη και χρήμα- στερεί υπεραξία, δυνατότητες και κέρδη. Ειδικά η Θεσσαλονίκη, που όλοι αναγνωρίζουν και αντιλαμβάνονται ότι μπορεί να προσελκύσει περισσότερο και ποιοτικότερο τουρισμό, χάνει πολλά συγκεκριμένα και χειροπιαστά. Λόγω της ακαταστασίας στον περιβάλλοντα χώρο και του χάους στη λειτουργία του αστικού περιβάλλοντος. Στο πέρασμα των χρόνων –τουλάχιστον των τελευταίων δεκαετιών- έχει αποδειχθεί ότι μόνο η σκληρή, συστηματική, επίμονη αστυνόμευση καταφέρνει άμεσα αποτελέσματα στο συγκεκριμένο πεδίο.

Με αυτή την έννοια το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην έναρξη της θητείας της νέας δημοτικής αρχής, δηλαδή σε μια περίοδο κατά την οποία ουδείς σκέφτεται την έννοια του πολιτικού ή εκλογικού κόστους, είναι καλό. Αρκεί να αξιοποιηθεί κατάλληλα…