Skip to main content

Νέο τουριστικό τοπόσημο για τη Θεσσαλονίκη, Χριστούγεννα στη Ναυαρίνου και μια ιστορία

Το νέο τουριστικό τοπόσημο της Θεσσαλονίκης, τα Χριστούγεννα στη Ναυαρίνου, η πρεμιέρα του «The Bricklayer» και η οδός Χρυσοστόμου Σμύρνης

Καλημέρα σας

Με αφορμή την ενέργεια του 16χρονου Ρομά να φύγει από το πρατήριο καυσίμων χωρίς να πληρώσει και να ακολουθήσουν όσα οδήγησαν στην τραγική για τον ίδιο κατάληξη, μετά τον πυροβολισμό που δέχθηκε στο κεφάλι: Όπως λένε οι επαγγελματίες πρατηριούχοι καθημερινό φαινόμενο στα πρατήρια καυσίμων της χώρας –φυσικά και της Θεσσαλονίκης- είναι η αδυναμία κάποιων πελατών να πληρώσουν. Δεν είναι όλοι κλέφτες, ούτε απατεώνες. Αν και καταγράφονται αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, κάτι, άλλωστε, που έχει οδηγήσει σε δραματική μείωση των βενζινάδικων που διανυκτερεύουν στη Θεσσαλονίκη –σήμερα δεν ξεπερνούν τα 30, όταν παλαιότερα ήταν 70 ή 80-, συχνά η αδυναμία πληρωμής είναι αντικειμενική. Είτε βρίσκεται εκτός λειτουργίας προσωρινά το σύστημα POS κάποιας τράπεζας, είτε έχει «πέσει» το internet, είτε κάποιος πελάτης έχει χάσει την κάρτα του χωρίς να το έχει αντιληφθεί, είτε έχει ξεχάσει το πορτοφόλι του. Σε αυτές τις περιπτώσεις κατά κανόνα οι καλοπροαίρετοι πελάτες και οι πρατηριούχοι βρίσκουν άκρη χωρίς μεγάλη δυσκολία. Πολλοί προσφέρονται να αφήσουν την ταυτότητα ή το δίπλωμα τους μέχρι να φέρουν τα χρήματα –αν και δεν είναι σύννομο να κρατάει ένα τρίτος τα έγγραφα κάποιου ιδιώτη. Άλλοι που είναι… παλαιομοδίτες αφήνουν το ρολόι τους, ενώ πολλοί αναζητούν κοντινό ΑΤΜ για να βγάλουν μετρητά και να πληρώσουν. Σε κάθε περίπτωση το πρατήριο καυσίμων είναι δύσκολη δουλειά, όπως κάθε δουλειά που γίνεται στο δρόμο, όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα.

Τουριστικό τοπόσημο
 
Η σημασία της επαναλειτουργίας της αγοράς Μοδιάνο της Θεσσαλονίκη είναι αυτονόητη. Κατ’ αρχάς ζωντανεύει κοινωνικά και οικονομικά ένα σημείο της πόλης που τα τελευταία χρόνια παρέμενε «τρύπα στη γεωγραφία» του κέντρου της πόλης. Έρημο τα πρωινά, κατασκότεινο τα βράδια. Επίσης, επιστρέφει στο συγκεκριμένο σημείο, μεταξύ των οδών Ερμού και Βασιλέως Ηρακλείου, η επιχειρηματική δραστηριότητα. Σήμερα λειτουργεί περίπου το 70% των χώρων που υπάρχουν –περί τις 50 επιχειρήσεις- και αναμένεται το υπόλοιπο 30% να καλυφθεί το επόμενο διάστημα. Στην πλήρη της ανάπτυξη στην αγορά θα απασχολούνται τουλάχιστον 350 εργαζόμενοι. Οι περισσότερες από τις επιχειρήσεις τροφίμων –υπάρχουν από κρέατα, ψάρια και οπωρολαχανικά, μέχρι τυροκομικά, ξηροί καρποί και γλυκίσματα- και τα σημεία εστίασης που έχουν ήδη εγκατασταθεί έχουν μεγαλύτερο μέγεθος απ’ ότι είχαν οι περισσότερες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν στην παλιά εκδοχή της Μοδιάνο, γι’ αυτό και ο αριθμός τους είναι αισθητά μικρότερος από τις πάνω από 100 που ήταν κάποτε. Πέραν όλων αυτών η ανανεωμένη αγορά Μοδιάνο είναι το μοναδικό μνημείο στην Ελλάδα, το οποίο αξιοποιείται για νέες χρήσεις, οι οποίες, όμως, έρχονται από το παρελθόν και συνδέονται με την παράδοση και την ιστορία του χώρου. Όπως ομολογούν οι άνθρωποι της νέας Μοδιάνο η ιδέα βασίζεται σε ανάλογους χώρους που λειτουργούν σε ευρωπαϊκές χώρες, με πιο διάσημες στις ισπανικές αγορές της Βαρκελώνης και της Μαδρίτης, ενώ στόχος είναι η ανάδειξη της αγοράς όχι απλώς σε τοπόσημο για τη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε πόλο προσέλκυσης ξένων επισκεπτών, δηλαδή σε τουριστικό αξιοθέατο.

Χριστούγεννα στη Ναυαρίνου

«Έτοιμο να υποδεχθεί τα Χριστούγεννα δηλώνει το Ανοικτό Κέντρο Εμπορίου OPEN MALL GALERIUS, με μια φαντασμαγορική εκδήλωση φωταγώγησης του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου του στην καρδιά της Αγοράς!». Με αυτά τα… συγκλονιστικά λόγια στο σχετικό Δελτίο Τύπου αναγγέλλει ο Εμπορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης τη φωταγώγηση από το δήμο Θεσσαλονίκης του νέου open mall της πόλης. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί αύριο Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2022, στις 6 το απόγευμα, στη συμβολή της πλατείας Ναυαρίνου με την οδό Δημητρίου Γούναρη, ακριβώς το επίκεντρο της περιοχής εφαρμογής του OPEN MALL GALERIUS, αλλά και του κέντρου της πόλης. Η διοργάνωση περιλαμβάνει μουσική με DJ και θα μοιραστούν κεράσματα και δωράκια σε στους μικρούς επισκέπτες και τους καταναλωτές. Τα φωτάκια του δέντρου θα ανάψουν ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Ζέρβας και ο πρόεδρος του ΕΣΘ Παντελής Φιλιππίδης. Καλά όλα αυτά και πλήρως εναρμονισμένα στο εορταστικό πνεύμα των ημερών. Το θέμα είναι –βέβαια- η ουσία. Που ελάχιστα εξαρτάται από τον Εμπορικό Σύλλογο και ακόμη λιγότερο από το δήμο. Το θέμα, λοιπόν, είναι να αναζωογονηθεί ένα σημείο του κέντρου, που τα τελευταία χρόνια δεν καταγράφει μεγάλη εμπορική δυναμική. Σε σχέση, τουλάχιστον, με την Τσιμισκή, την Μητροπόλεως, την Πρ. Κορομηλά, ακόμη και την Αγίας Σοφίας, οδούς που γειτνιάζουν και βρίσκονται πολύ κοντά στην Παύλου Μελά και την Ναυαρίνου, τις βασικές συνιστώσες του νέου open mall. Το μεγαλύτερο βάρος του εγχειρήματος πέφτει στους ώμους των ίδιων των επιχειρήσεων της περιοχής, οι οποίες θα είναι οι μεγάλες κερδισμένες εάν το εγχείρημα πετύχει, ενώ δεν έχουν να χάσουν τίποτα εάν αποδειχθεί… φούσκα. Δεν βάζουν ούτε ένα ευρώ, παρά μόνο ελάχιστο προσωπικό ενδιαφέρον. Αυτή η συνθήκη «μονά κερδίζω, ζυγά δε χάνω» δεν είναι και η καλύτερη δυνατή συνταγή της επιτυχίας, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Το Μάιο η πρεμιέρα του «The Bricklayer»

Τα νεότερα για την τύχη της ταινίας «The Bricklayer», μιας ιστορίας κατασκόπων που αν και βασίζεται σε βιβλίο που μιλάει για το Βερολίνο, το σενάριο διασκευάστηκε για να διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη και γυρίστηκε στην πόλη την περασμένη Άνοιξη, σε σκηνοθεσία Renny Harlin, με τον Aaron Eckhart και τη Nina Dobrev στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, είναι ότι θα προβληθεί την Άνοιξη του 2023. Οι ανάγκες της συγκεκριμένης ταινίας για κομπάρσους ήταν πολλές κι έτσι από το σχετικό κάτινγκ πέρασε η μισή Θεσσαλονίκη. Και από αυτούς οι μισοί έπαιξαν κάποιο ρόλο. Η προσπάθεια της Περιφέρειας είναι η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας να πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη, με την παρουσία των βασικών συντελεστών της παραγωγής και των πρωταγωνιστών, ώστε να υπάρξει σημαντική διεθνής προβολή, αφού για τους φανατικούς της 7ης τέχνης αυτές οι… λεπτομέρειες έχουν πάντα ενδιαφέρον.

Οδός Χρυσοστόμου Σμύρνης

Η Θεσσαλονίκη είναι μια πολύ δύσκολη πόλη για να οδηγείς και κυρίως για να παρκάρεις. Παντού, αλλά κυρίως στο κέντρο, οι δρόμοι είναι λίγοι, μικροί και στενοί, ενώ ακόμη λιγότεροι σε σχέση με τις ανάγκες είναι οι χώροι στάθμευσης. Ειδικά στο ιστορικό κέντρο της πόλης η κατάσταση συχνά μπορεί να χαρακτηριστεί ως εφιαλτική, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ο κάθε οδηγός δικαιούται να συμπεριφέρεται ως ιδιοκτήτης και μοναδικός χρήστης των δρόμων και των πεζοδρομίων. Διότι καθημερινά κάποιοι το κάνουν. Στη φωτογραφία που δημοσιεύουμε καταγράφεται ένα στιγμιότυπο, που έγινε στη μία το μεσημέρι –πιο μέρα μεσημέρι δε γίνεται- την περασμένη εβδομάδα και αποδεικνύει ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει. Αλλά και ότι ανάμεσα μας κυκλοφορούν άνθρωποι με απύθμενο θράσος. Η οδός Χρυσοστόμου Σμύρνης, που βρίσκεται μεταξύ Διαγωνίου και Πατριάρχου Ιωακείμ είναι ένας μικρός δρόμος, που στο κομμάτι μεταξύ Μητροπόλεως και Τσιμισκή έχει στην ουσία… ημιπεζοδρομηθεί. Τα αυτοκίνητα δεν μπορούν να σταθμεύσουν ούτε στη δεξιά, ούτε στην αριστερή όχθη, ενώ έχει τοποθετηθεί ένα είδος οδοστρώματος –όχι άσφαλτος- που ορίζει ότι και η διέλευση πρέπει να είναι προσεκτική και σύντομη. Με δύο λόγια, όταν δεν γίνεται αλλιώς. Στο μέσον, λοιπόν, αυτού του μικρού δρόμου, στη μία ένα από τα τελευταία μεσημέρια, ένας οδηγός αποφάσισε να σταματήσει, να βγει από το όχημα και να μεταβεί σε κάποιο κατάστημα ή να μπει σε μία από τις πολυκατοικίες για να κάνει τη δουλειά του, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Η όλη φάση διήρκεσε περί τα πέντε λεπτά, στη διάρκεια των οποίων και λόγω του ότι ο δρόμος είναι χαμηλής κυκλοφοριακής αξιολόγησης, άλλα δύο αυτοκίνητα επιχείρησαν διέλευση. Το ένα, μάλιστα, ταξί.  Φυσικά ακινητοποιήθηκαν και οι οδηγοί άρχισαν εις μάτην να κορνάρουν και να φωνάζουν. Όταν τελείωσε τη δουλειά του ο οδηγός του ακινητοποιημένου οχήματος εμφανίστηκε χαλαρός, κάθισε στη θέση του χωρίς καν να κάνει ένα νεύμα ή να ψελλίσει μία συγνώμη, ξεκίνησε, έστριψε στην Τσιμισκή και εξαφανίστηκε. Τώρα –θα πει κάποιος- μπροστά στον χαμό που επικρατεί, αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί έως και πταίσμα. Μάλλον αυτό είναι το πρόβλημα. Παραφράζοντας τον Μάνο Χατζιδάκι μπορούμε να πούμε ότι συνηθίσαμε το πρόσωπο του τέρατος και της φρίκης, άρχισε να μας αρέσει και άρα του μοιάζουμε.