Το τηλέφωνο της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη από χθες (Τρίτη 16/8) δεν σταματά να χτυπάει. Το «χρυσό κορίτσι» από την Καρδίτσα δυσκολεύεται, όπως παραδέχεται και η ίδια, να διαχειριστεί αυτή τη δημοσιότητα, ωστόσο με σεμνότητα - όπως αρμόζει σε κάθε κορυφαίο αθλητή - μίλησε για την σπουδαία διάκριση στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ. Περιέγραψε τα συναισθήματά της, λίγες ώρες μετά την πρωτιά στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου στα 35 χιλιόμετρα βάδην, επισημαίνοντας πως η επιτυχία... χρόνια δεν κοιτά.
«Η αλήθεια είναι πως νιώθω λίγο περίεργα. Ξαφνικά σε ψάχνουν και σε αναζητούν όλοι. Ίσως κάποιοι δεν μπορούν να διαχειριστούν τέτοια επιτυχία. Ακόμη κι εγώ δεν ξέρω αν μπορώ. Χρειάζεσαι πρώτα χρόνο να ηρεμήσεις και να το συνειδητοποιήσεις» παραδέχθηκε η γεννημένη στην Καρδίτσα πρωταθλήτρια Ευρώπης, τονίζοντας πως «... περίμενα ότι θα είμαι μέσα στα μετάλλια. Πάλεψα γι' αυτό και τελικά ήρθε το χρυσό».
Με χρόνο 2 ώρες και 47 λεπτά, η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη είχε την πολυτέλεια, στα τελευταία μέτρα, να πάρει την ελληνική σημαία και να τερματίσει ανεμίζοντάς την. «Ήταν ο σύζυγός μου εκεί, κοντά στον τερματισμό. Βρήκα την ευκαιρία, καθώς είχα αποσπαστεί από τις υπόλοιπες αθλήτριες, ήμουν περίπου 450 μέτρα μπροστά, οπότε μπόρεσα να πάρω την ελληνική σημαία αφού ήμουν σίγουρη πως έχω κερδίσει» ανακάλεσε στη μνήμη της, συμπληρώνοντας για την ώρα της απονομής: «Εύχομαι να το ζήσουν κι άλλα παιδιά και να ανέβουν στο βάθρο φέρνοντας μετάλλια στη χώρα μας. Εγώ δεν μπορούσα να κρατήσω τα δάκρυά μου».
Πολλοί δεν της έδιναν τύχη, καθώς έχει κλείσει ήδη το 38ο έτος της ηλικίας της (γεννημένη στις 21 Μαρτίου 1984). Η ίδια, ωστόσο, κάθε άλλο παρά αγχώθηκε με την ηλικία της: «Είναι πολλοί λίγοι όσοι έχουν φτάσει σε αυτή την ηλικία και έχουν καταφέρει ανάλογες επιτυχίες. Αισθάνομαι πολύ περήφανη γι' αυτό. Χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά και προσήλωση στο στόχο. Νομίζω πως και οι νεότεροι θα πιαστούν από τη δική μου επιτυχία και θα προσπαθήσουν ακόμη περισσότερο να την επαναλάβουν».
Κλείνοντας, η πρωταθλήτρια Ευρώπης στο βάδην, η οποία έχει μπροστά της ακόμη έναν αγώνα στο Μόναχο, στα 20 χιλιόμετρα βάδην, δεν έκρυψε την αισιοδοξία της για το μέλλον του αγωνίσματος ειδικά και του στίβου γενικά, στη χώρα μας, λέγοντας: «Με πήραν πολλοί γονείς και μου έστειλαν πάρα πολλά μηνύματα. Βλέπουν, πλέον, με διαφορετικό μάτι το αγώνισμα. Εγώ βλέπω μέλλον τόσο στο βάδην όσο και στο στίβο γενικότερα. Εύχομαι να τραβήξει κόσμο. Το σύστημα προσέγγισης των Ομοσπονδιών έχει αλλάξει κι αυτό είναι θετικό».