Υπήρξε εχθές μια είδηση, που θεωρώ ότι δεν έτυχε της ανάλογης προσοχής. Έχει προκαλέσει την αντίδραση της Ουάσιγκτον, η πρόθεση της Ιταλίας να γίνει η πρώτη χώρα-μέλος του G7 που θα εμπλακεί στο αμφιλεγόμενο επενδυτικό σχέδιο της Κίνας, το γνωστό ως νέος "Δρόμος του Μεταξιού".
Οι ΗΠΑ, ως γνωστόν, έχουν επικρίνει το επίμαχο σχέδιο και γενικότερα τις προσπάθειες του Πεκίνου να επεκτείνει την οικονομική, διπλωματική, ακόμη και τη στρατιωτική επιρροή του ανά τον κόσμο.
Παραλλήλως, η κίνηση της Ρώμης αναμένεται να αναζωπυρώσει τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει στους κόλπους της Ε.Ε. γύρω από τις κινεζικές επενδύσεις στην Ευρώπη και τη στάση που πρέπει να τηρήσει η Ε.Ε. απέναντι στην κινεζική επέλαση. Να μη παραβλέπουμε, ότι ο νέος "Δρόμος του Μεταξιού" εξυπηρετεί τη Γερμανία γιατί μέσω αυτού θα μπορεί να προμηθεύει με πρώτες ύλες την βιομηχανία της και ταυτόχρονα, να εξάγει τα προϊόντα της στις ασιατικές χώρες.
Βεβαίως, υπάρχει και η ανησυχία, εκ του γεγονότος ότι οι κινεζικές επιχειρήσεις αποκτούν πρόσβαση στις γερμανικές νέας τεχνολογίας, με δεδομένη τη ικανότητα των Κινέζων να αντιγράφουν ταχύτατα προϊόντα της Δύσης, και με τις χαμηλές τιμές να τα υποκαθιστούν.
Αναφέρθηκα ανωτέρω στο "νέο" Δρόμο, επειδή ο παλαιός, από την εποχή του ατυχούς πολέμου με την Τουρκία το 1897 μέχρι και την Μικρασιατική καταστροφή, η Ελλάδα βρέθηκε εν μέσω των ανταγωνισμών, λόγω της σιδηροδρομικής γραμμής Βερολίνου-Βαγδάτης, που ήταν γερμανικής έμπνευσης καθώς με αυτόν τον τρόπο οι Γερμανοί θα αποκτούσαν πρόσβαση στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της περιοχής από την Ινδία μέχρι το Βερολίνο. Άλλωστε, ο όρος "Δρόμος του Μεταξιού" (”SilkRoad”) είχε δημιουργηθεί από έναν Γερμανό γεωγράφο. Όπως και ο όρος "geopolitik" ήταν γερμανικό εφεύρημα.
Ο νέος "Δρόμος του Μεταξιού" εξυπηρετεί την Κίνα γιατί θα εξάγει με ευκολία τα προϊόντα της στις ευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο, για πολλούς αναλυτές παραμένουν ορισμένα αναπάντητα κρίσιμα ερωτήματα: Άραγε η Γερμανία παίζει αποκλειστικά δικό της παίγνιο τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ; Μήπως η Γερμανία παίζει -όπως έπαιζε ανέκαθεν άλλωστε- αποκλειστικά και μόνο το παίγνιο των Γερμανών βιομηχάνων;
[Αυτό έκανε και με την ευκολία που έφτασαν 800.000 μετανάστες στην Γερμανία, όπως ζητούσαν οι Γερμανοί βιομήχανοι. Και μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να εμφανίστηκε ως προστάτιδα των προσφύγων, στην ουσία όμως εξυπηρέτησε την Μέρκελ. Μόλις δε η Γερμανία, απέκτησε τον ποθούμενο αριθμό μεταναστών, έκλεισαν τα σύνορα, και μένουν σ’ εμάς οι πρόσφυγες και μετανάστες. Τόσο απλά και… αριστερά!]
Αναρωτιέμαι, αν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Cosco στις επενδύσεις που είχε ετοιμάσει στον Πειραιά, οφείλονται μόνον στην ικανοποίηση των αιτημάτων Συριζαίων αυτοδιοικητικών, ή υπάρχουν και πιέσεις. Επειδή, δεν γίνεται να ενοχλούνται οι ΗΠΑ από την πρόθεση των Ιταλών να συνεργαστούν με τους Κινέζους, και να μη ενοχλούνται με την Ελλάδα, που ήδη συνεργάζεται.
Γι’ αυτό και αναμένω να ξεκαθαρίσει το τοπίο, σχετικά με τον βαθμό συνεργασίας που μπορεί να έχει η Ελλάδα με την Κίνα, και με δεδομένο ότι οποιαδήποτε άλλη συνεργασία με Ρώσους έχει αποκλειστεί. Πάντως, ο Γιώργος Κατρούγκαλος που βρέθηκε προ ημερών στην Κίνα, διαβεβαίωσε τους Κινέζους ότι η Ελλάδα θα συμμετέχει ενεργώς στην πρωτοβουλία "One Belt One Road" (σ.σ. "Νέος Δρόμος του Μεταξιού") και έχει εποικοδομητικό ρόλο στην προώθηση των διμερών σχέσεων και της συνεργασίας Ευρώπης-Κίνας, όπως δήλωσε από το Πεκίνο.
Ο κ. Κατρούγκαλος, σύμφωνα με σχετική ανταπόκριση του Πρακτορείου "Νέα Κίνα" και της "Λαϊκής Ημερησίας" τόνισε τη στήριξη της Ελλάδας στη στρατηγική πρωτοβουλία του "Δρόμου του Μεταξιού", που προωθεί ο πρόεδρος της Κίνας και στη βούλησή της να καταστεί μια γέφυρα μεταξύ Κίνας και Ευρώπης και άλλων ηπείρων, προς όφελος των πολιτών των δύο χωρών και ευρύτερα όλου του κόσμου.