Skip to main content

Ο γνωστός performer Stelarc μιλάει για το σώμα στη Θεσσαλονίκη

O Stelarc παρουσίασε την ομιλία με τίτλο «Κρέας, μέταλλο & κώδικας: Το πτώμα, το κωματώδες και η χίμαιρα» στο MOMus - Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Τις τέσσερις δεκαετίες συνεχούς δράσης του στις παραστατικές τέχνες παρουσίασε ο παγκοσμίου φήμης performer Stelarc στο κοινό που γέμισε ασφυκτικά την αίθουσα Ξανθίππη Χόιπελ στο MOMus - Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Performance Θεσσαλονίκης. 

O Stelarc παρουσίασε την ομιλία με τίτλο «Κρέας, μέταλλο & κώδικας: Το πτώμα, το κωματώδες και η χίμαιρα», όπου αναφέρθηκε στην ανάγκη να πειραματιστεί με τα όρια του σώματος επεκτείνοντας τα. Ο Stelarc έχει παρουσιάσει κατά καιρούς ακραίες performances όπου κρεμάει το ίδιο του το σώμα με σχοινιά πάνω από αντικείμενα. Ο καλλιτέχνης είναι αρκετά γνωστός για την εμφύτευση αφτιού που έχει κάνει στο χέρι του. «Όταν το είδε η ανηψιά μου, κοίταξε το πρόσωπο μου για να δει αν γλίστρησε το αυτί μου», είπε ο ίδιος γελώντας. 

Ο ίδιος αναφέρθηκε και στην perfromance κατά την οποία κρεμάστηκε ανάμεσα σε βράχους πάνω από τη θάλασσα στην Ιαπωνία. «Οι μόνοι που παρακολούθησαν την performance ήταν οι βοηθοί μου και κάποιοι Ιάπωνες ψαράδες που συνέχισαν να ψαρεύουν σε όλη τη διάρκεια της performance», σημείωσε. Ο καλλιτέχνης μίλησε και για τη στιγμή που πειραματίστηκε αφήνοντας ένα λιλιπούτειο ρομποτάκι στο σώμα του επισημαίνοντας ότι σε εκατοντάδες χρόνια από τώρα το ανθρώπινο σώμα μπορεί να είναι γεμάτο από μικρά τέτοια ρομποτάκια». 

Βιογραφικό

Γεννημένος στην Κύπρο, ο Stelarc (Στέλιος Αρκαδίου) μετακόμισε στην Αυστραλία όπου ως καλλιτέχνης ασχολήθηκε με την έννοια του σώματος ως κατασκευή προς επανασχεδιασμό και αναδιαμόρφωση. Με τη γνωστή του φράση «Το σώμα είναι παρωχημένο» ο Stelarc αμφισβητεί τα φυσικά όρια του σώματος το οποίο δεν μπορεί πλέον να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του σύγχρονου και συνεχώς αναδυόμενου τεχνολογικού περιβάλλοντος, συνεπώς οφείλει να διερευνήσει τις ανεξερεύνητες προσαρμοστικές του ικανότητες. Για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες ο καλλιτέχνης διακρίνεται για την εγγενή μοναδικότητά του προτάσσοντας την ανάγκη του ανθρώπινου είδους να έρθει σε πλήρη αρμονία με τις εναλλακτικές και ακούσιες συμπεριφορές και διεπαφές του σώματος του για χάρη της αναπόφευκτης μετα-ανθρώπινης εξέλιξης.