Περισσότερο κακοποιημένος όρος από αυτόν της δημοκρατίας δεν νομίζω να έχει υπάρξει (αν και τον συναγωνίζονται η «ειρήνη», η «διαφάνεια» και άλλοι σαν κι αυτούς). Λαϊκή Δημοκρατία είχαν όλα τα κράτη σοβιετικού τύπου, ακόμη και ο Χότζα στην Αλβανία, με τον Τσαουσέσκου στην Ρουμανία, την δημοκρατία αποκατέστησε ο Ερντογάν με την πάταξη του πραξικοπήματος και για την δημοκρατία έγιναν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στην Λιβύη, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν…
Δημοκρατικός ήταν και ο κομμουνιστικός στρατός που σήκωσε τα όπλα κατά της νόμιμης κυβέρνησης από το 1944 ως το 1949, με προφανή αντιστοιχία ότι ο Ελληνικός Στρατός ήταν φασιστικός, αφού πολεμούσαν εναντίον του οι δημοκράτες, για την δημοκρατία αγωνιζόταν και ο Βελουχιώτης (γιατί δεν δημοσιεύονται όσα του «έσουρναν» οι πρώην σύντροφοί του του ΚΚΕ;).
Για την δημοκρατία παλεύει και η σημερινή κυβέρνηση, κατηγορώντας τις προηγούμενες ότι ήσαν αντιδημοκρατικές. Πόσο σημασία δίνει στη δημοκρατική διαφάνεια, την οποία επικαλείται σε κάθε ευκαιρία, διαπιστώνεται από τις αποκαλύψεις των ίδιων των πρώην στελεχών της και πρωταγωνιστών, για όσα συνέβαιναν κατά τις δήθεν διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους Θεσμούς, όπου άλλα ανακοινώνονταν στον λαό και άλλα πράττονταν.
Πολλοί θα πουν ότι εφόσον -και εάν- πρόκειται για νομότυπες πράξεις τότε δεν μπορεί να σταθεί καμιά κατηγορία. Δεν συμβαίνει έτσι στην πολιτική. Εκεί ισχύει η διαπίστωση του Καίσαρα, ότι η σύζυγός του δεν αρκεί να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται ότι είναι. Θυμάμαι μάλιστα την αποστροφή του λόγου του τέως προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης, Σωτήρη Καπετανόπουλου, ότι ο πολιτικός πρέπει να ζει σε γυάλινο σπίτι, για να υπάρχει πράγματι διαφάνεια, κυριολεκτική και μεταφορική, και στην ιδιωτική ζωή του.
Επομένως, για τον πολιτικό, οιασδήποτε βαθμίδας, το νόμιμο και το ηθικό είναι αλληλένδετα. Η δε παραπλάνηση του λαού, ακόμη και αν θεωρηθεί από την Δικαιοσύνη ότι δεν έγινε εκ προθέσεως, απαιτεί άμεση αποπομπή εκ της πολιτικής, για λόγους ηθικούς, όσων παραπλάνησαν και επέφεραν βλάβη στον λαό. Κάποτε, υπήρχε το ήθος και οι κυβερνητικοί παραιτούνταν -ή και αυτοκτονούσαν, ακόμη- σήμερα όμως γίνεται ανεκτός ο εμπαιγμός από έναν λαό που εθίστηκε στην διαφθορά της εξουσίας.
Η κα. Ζωή Κωνσταντοπούλου αρνήθηκε την πρόσκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας να παραστεί στην διοργανωθείσα εκδήλωση στις 24 Ιουλίου, απαντώντας με μια επιστολή, κάνοντας λόγο για κατάλυση της δημοκρατίας στην Ελλάδα. «Σας ενημερώνω ότι δεν θα παρευρεθώ στη δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο "για την 42η επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας". Όταν αποκατασταθεί ξανά η δημοκρατία στη χώρα μας, θα έχει την ευκαιρία ο λαός μας να γιορτάσει πραγματικά, με ανοιχτές πόρτες και ανοιχτούς δρόμους»!
Ότι υπάρχει στρέβλωση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, στο οποίο παραβιάζεται η πρωταρχική έννοια της δημοκρατίας, της ανεξάρτητης λειτουργίας των τριών εξουσιών (νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής) δεν υπάρχει αμφιβολία. Είναι πανθομολογούμενο. Να αποφασιστεί κάποτε ότι πρέπει όντως να λειτουργήσει η δημοκρατία στην χώρα μας, θα ήταν ευχής έργο. Πώς όμως εννοεί την δημοκρατία η κα. Κωνσταντοπούλου, ο κ. Λαφαζάνης ή ο κ . Πολάκης;
Αυτό είναι το πρόβλημα. Ο καθένας "πιπιλίζει" τον όρο δημοκρατία κατά πώς τον συμφέρει, και διαπιστώνεται πως αυτοί που τον αποκαλούνται συνεχώς είναι και οι μεγαλύτεροι αντιδημοκράτες, επειδή λαϊκίζουν ασυστόλως, όχι μόνον επειδή παρέχουν προνόμια σε τάξεις της δεξαμενής των ψηφοφόρων τους, αλλά και επειδή αποκρύπτουν την αλήθεια από τον λαό, προβάλλοντας την δική τους αναλήθεια.
Γνωρίσαμε την δημοκρατική συμπεριφορά της κας Κωνσταντοπούλου, όπως γνωρίσαμε και τον λαϊκισμό του κ. Τσίπρα, ο οποίος εγκαινίασε το Νοσοκομείο Σαντορίνης και όλοι χαρήκαμε που επιλύθηκε το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπιζε το νησί, ελπίζοντας ότι ανάλογο θα είναι το ενδιαφέρον και για τα άλλα νησιά.
Δεν πρόφτασε να φύγει από την Σαντορίνη, και πληροφορούμαστε ότι πέντε έγκυες επισκέφθηκαν τη μαιευτική κλινική του εγκαινιασθέντος με μαυρογυαλούρικη λαμπρότητα Νοσοκομείου Σαντορίνης, τις δύο πρώτες ημέρες της λειτουργίας του, αλλά δεν τους παρασχέθηκε καμία υπηρεσία υγείας. Η μία διακομίστηκε για να γεννήσει σε νοσοκομείο της Κρήτης και οι υπόλοιπες τέσσερις σε άλλα νοσοκομεία.
Γιατί; Όπως καταγγέλλει η ΠΟΕΔΗΝ, το Νοσοκομείο Σαντορίνης διαθέτει μεν Μαιευτική κλινική, αλλά με μια μόνο γυναικολόγο και δεν διαθέτει Αναισθησιολόγο, Αιμοδοσία, Νεογνολογικό Τμήμα. Δεν μπορούν να εκδώσουν αποτελέσματα εργαστηριακών εξετάσεων ελλείψει μηχανοργάνωσης, δεν λειτουργούν τα χειρουργεία από έλλειψη ιατρών και για τεχνικούς λόγους, δεν υπάρχει προσωπικό να λειτουργήσει τον ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, και δεν καλύπτονται οι εφημερίες λόγω έλλειψης ιατρών.
Ειρωνεία: Απευθυνόμενος στους πολίτες της Σαντορίνης μεταξύ άλλων ο Πρωθυπουργός είχε πει ότι «τώρα οι γυναίκες του Νησιού θα γεννάνε στο νέο Νοσοκομείο». Αυτού του είδους είναι το πνεύμα και της κυβέρνησης της «πρώτης φοράς Αριστερά», η οποία συνεχίζει στο πολλαπλάσιο όλα τα απίστευτα που συνέβαιναν και που δικαίως κατηγορούσε ως αντιπολίτευση. Η εξουσία όμως «άνδρα δείκνυσι», έλεγαν οι πρόγονοί μας, όχι η αντιπολίτευση.